روزه‌هاى حرام و مکروه
مسأله 1821 :
روزه عيد فطر و عيد قربان حرام است و نيز روزى را که انسان نمى‌داند آخر شعبان است يا اوّل رمضان، اگر به نيّت اوّل رمضان روزه بگيرد، حرام مى‌باشد.
مسأله 1822 :
اگر به واسطه گرفتن روزه مستحبّى توسط زن، حق شوهر او از بين برود، جايز نيست روزه مستحبّى بگيرد و همچنين اگر شوهر او را از گرفتن روزه مستحبّى منع کند، بنابر احتياط واجب، زن بايد از روزه گرفتن خوددارى کند.
مسأله 1823 :
روزه مستحبّى فرزند اگر اسباب اذيّت پدر و مادر يا جدّ او شود، جايز نيست.
(323)
مسأله 1824 :
کسى که مى‌داند روزه براى او ضرر ندارد، اگرچه پزشک نيز بگويد: «ضرر دارد»، بايد روزه بگيرد و کسى که يقين يا گمان دارد که روزه براى او ضرر دارد، اگرچه پزشک نيز بگويد: «ضرر ندارد»، نبايد روزه بگيرد و اگر روزه بگيرد، صحيح نيست، مگر آن که به قصد قربت روزه بگيرد و بعد معلوم شود ضرر نداشته است.
مسأله 1825 :
اگر انسان احتمال بدهد که روزه براى او ضرر دارد و از آن احتمال، ترس براى او پيدا شود، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، نبايد روزه بگيرد و اگر روزه بگيرد، صحيح نيست؛ مگر آن که به قصد قربت روزه بگيرد و بعد معلوم شود ضرر نداشته است.
مسأله 1826 :
کسى که عقيده‌اش اين است که روزه براى او ضرر ندارد، اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براى او ضرر داشته، بنابر احتياط واجب بايد قضاى آن را بجا آورد.
مسأله 1827 :
غير از روزه‌هايى که گفته شد، روزه‌هاى حرام ديگرى نيز وجود دارند که در کتاب‌هاى مفصّل عنوان شده‌اند.
مسأله 1828 :
روزه روز عاشورا و روزى که انسان شک دارد روز عرفه است يا عيد قربان، مکروه است.