احکام طهارت
عن أبي عبداللَّه(ع) عن أمير المؤمنين(ع): «... الحمدللَّه الذي جعل الماء طهوراً و لم‌يجعله نجساً ...». (وسائل الشيعة، ج1، ص282)
از حضرت امام جعفر صادق(ع) در ضمن روايتى از اميرالمؤمنين على(ع) نقل شده که فرمودند: «... حمد مخصوص خدايى است که آب را پاکيزه و پاک کننده قرار داد و آن را نجس قرار نداد ...».
اقسام آبها
مسأله 16 :
آب يا مطلق است يا مضاف: آب مضاف آبى است که آن را از چيزى بگيرند، مثل آب هندوانه و گلاب، يا با چيزى مخلوط باشد، مثل آبى‌که به قدرى با گل و مانند آن مخلوط شود، که ديگر به آن آب نگويند؛ و غير اينها آب مطلق است و آن بر پنج قسم است: اوّل: آب کر. دوم: آب قليل. سوم: آب جارى. چهارم: آب باران. پنجم: آب چاه.
آب کُر
مسأله 17 :
آب کُر مقدار آبى است که اگر در ظرفى که درازا و پهنا و گودى آن هر يک سه وجب و نيم است بريزند آن ظرف را پر کند. و وزن آن از صد و بيست و هشت من تبريز بيست مثقال کمتر است و به حسب کيلوى متعارف تقريباً 384 کيلوگرم مى‌شود.
مسأله 18 :
اگر عين نجس مانند بول و خون به آب کُر برسد، چنانچه بواسطه آن، بو يا رنگ يا مزه آب تغيير کند نجس مى‌شود، و اگر تغيير نکند نجس نمى‌شود.
مسأله 19 :
اگر بوى آب کر بواسطه غير نجاست تغيير کند، نجس نمى‌شود.
مسأله 20 :
اگر عين نجس مانند خون به آبى که بيشتر از کُر است برسد و بو يا رنگ يا مزه قسمتى از آن را تغيير دهد، چنانچه مقدارى که تغيير نکرده کمتر از کر باشد تمام آب نجس مى‌شود، و اگر به اندازه کر يا بيشتر باشد، فقط مقدارى که بو يا رنگ يا مزه آن تغيير کرده نجس است.
مسأله 21 :
آب فوّاره اگر متّصل به کُر باشد آب نجس را پاک مى‌کند و بهتر است که مخلوط با آن شود؛ ولى اگر قطره قطره روى آب نجس بريزد آن را پاک نمى‌کند، مگر آن که چيزى روى فوّاره بگيرند تا آب قبل از قطره قطره شدن به آب نجس متّصل شود و بهتر است با آن مخلوط گردد.
مسأله 22 :
اگر چيز نجس را زير شيرى که متّصل به کُر است بشويند، آبى که از آن چيز مى‌ريزد اگر متّصل به کُر باشد و بو يا رنگ يا مزه نجاست نگرفته باشد، پاک است.
مسأله 23 :
اگر مقدارى از آب کُر يخ ببندد و باقى آن به قدر کُر نباشد چنانچه نجاست به آن برسد نجس مى‌شود، و هر قدر از يخ هم آب شود نجس است.
مسأله 24 :
آبى که به اندازه کر بوده، اگر انسان شکّ کند از کُر کمتر شده يا نه مثل آب کُر است، يعنى نجاست را پاک مى‌کند و اگر نجاستى هم به آن برسد نجس نمى‌شود. و آبى که کمتر از کُر بوده و انسان شکّ دارد به مقدار کُر شده يا نه حکم آب کُر را ندارد.
مسأله 25 :
کُر بودن آب به دو راه ثابت مى‌شود:
اوّل: آن که خود انسان يقين کند. دوم: آن که دو عادل خبر دهند و يا يک نفر مورد اعتماد خبر دهد.