احکام وطى به شبهه
سوال 701 :
لطفاً در مورد وطى به شبهه به سوالات زير پاسخ دهيد:
الف) آيا در تحقّق شبهه، وجود ظنّ معتبر به استحقاق وطى شرط است؟ يا هر گونه ظنّى براى تحقّق شبهه کفايت مى کند؟ يا اصلا ظن لازم نيست، و احتمال استحقاق وطى کافى است؟
جواب :
احتمال کافى نيست; و ظن اگر سبب شود که او خود را مستحق بداند کفايت مى کند.
ب) آيا حليّت وطى شرط تحقّق شبهه مى باشد، يا با حرمت وطى نيز شبهه محقّق مى شود؟
جواب :
شبهه آن است که انسان آن وطى را براى خود مجاز بداند; هر چند بر اثر عوارض آن را حرام ببيند. مثلا تصوّر کند که ازدواج شرعى واقع شده، ولى در ماه رمضان يا در زمان عادت با همسر خود نزديکى کند. اين هم مصداق وطى به شبهه است.
جواب :
آيا در مورد فرد جاهل قاصر و مقصّر نسبت به مقدار عدّه و حکم آن، شبهه تحقّق مى يابد؟
جواب :
در صورتى که باور کند آن وطى براى او حلال است، حکم وطى به شبهه جارى است.
د) آيا واطى به شبهه صاحب فراش محسوب مى شود، يا تنها مؤاخذه نمى شود؟
جواب :
واطى به شبهه صاحب فراش نيست. و اگر آن زن شوهرى داشته باشد، فرزند به شوهر ملحق مى شود.
هـ) آيا وطى نائم و مجنون و مکرَه، و نيز وطى ناشى از نکاح فاسد، وطى به شبهه محسوب مى گردد؟
جواب :
هيچ کدام وطى به شبهه نيست، هر چند تکليف از چنين اشخاصى برداشته شده است. ولى در نکاح فاسد، اگر خيال مى کرده نکاح صحيح است، وطى به شبهه محسوب مى شود.