مسائل متفرّقه روزه
سوال 446 :
برخى از مردم در ماه مبارک رمضان افطاريّه مى دهند، طبق تحقيقات انجام شده اين افطاريّه ها طبق نذر خاصّى نيست; يعنى اگر وضعشان خوب باشد افطاريّه مى دهند و اگر نباشد نمى دهند; از سوى ديگر آنها شديداً نياز به کارهاى فرهنگى و خريد لوازم فرهنگى، نظير بلندگو و تشکيل کتابخانه و مانند آن دارند، آيا مى توان مبالغ اين افطاريّه ها را جمع آورى نموده، صرف کارهاى فرهنگى خود آنها کرد؟
جواب :
در صورتى که نذر نکرده باشند و صاحبان پول رضايت به اين کار بدهند مانعى ندارد; ولى بهتر اين است که سنّت افطارى تعطيل نشود و کارهاى فرهنگى را نيز انجام بدهند، و اعتدال را در هر دو قسمت رعايت کنند.
سوال 447 :
شخصى به هنگام افطار، همراه دوست سنّى خود مى باشد، آيا مى تواند طبق وقت آنها افطار بکند؟ يا بايد به وقت خودش افطار نمايد؟
جواب :
اگر محذورى ندارد، منتظر وقت افطار خودش باشد.
سوال 448 :
آيا مقدّمه کتاب «روزه روش نوينى براى درمان بيمارى ها» نوشته «الکسى سوفورين» که روزه خاصّى را دستور مى دهد و ترجمه جناب آقاى «محمد جعفر امامى» است از شماست؟ اگر چنين است، اين روش درمانى در اين دوران چگونه است؟
جواب :
همان گونه که در مقدّمه آن نوشته ايم اگر زير نظر طبيب انجام شود، براى افرادى که استعداد و آمادگى آن را دارند مى تواند مفيد واقع شود; ولى توصيه ما به روزه اسلامى است، مشروط بر رعايت تعادل در خوردن افطارى و سحرى; که اگر اين مسأله رعايت شود همان منافع مهم را دارد، بدون مشکلات آن.
سوال 449 :
با توجّه به اين که در مراسم حجّ عمره، در ماه مبارک رمضان، در مسجدالحرام و مسجدالنّبى(صلى الله عليه وآله) قبل از اذان مغرب، سفره افطار گسترده شده و به محض شروع اذان مغرب (که با اذان مغرب واقعى به نظر اکثر علماى اماميّه يک ربع فاصله دارد) همه شروع به افطار نموده و از ديگران نيز دعوت به افطار مى نمايند، و در صورت عدم افطار موجب انگشت نما شدن و بعضاً وهن شيعه مى شود و تقيّه مداراتى در اين جا ضرورى تر از شرکت در نماز مغرب به نظر مى رسد، آيا اجازه مى فرماييد که شيعيان در هتل ها بمانند و هنگام مغرب در ماه مبارک در مساجد حاضر نشوند؟ يا اين که حضور يافته و تقيّةً افطار نمايند؟
جواب :
بهتر است براى نماز مغرب در مسجد حضور يابند و اگر به آنها اصرار بر افطار شود، مى توانند افطار کنند و روزه آنها صحيح است.
سوال 450 :
اگر انسان افسرده باشد، نه از نوع خيلى شديد; بلکه از نوعى که دکترها و روانشناسان تشخيص افسردگى دهند و در اين مدّت نمازش را عمداً ترک کند و روزه هم نگيرد و به خدا بدگمان شود و از رحمت او مأيوس گردد. و کشف حجاب کند، در حالى که عقلش سر جايش است و آگاه و عاقل است، حکمش چيست؟
جواب :
انسان بايد هميشه به خداوند قادر مهربان اميدوار باشد و آنچه را او دستور داده از نماز، روزه، حجاب، يا ساير وظايف دينى انجام دهد و از رحمت واسعه او مأيوس نباشد، که نااميدى از گناهان کبيره است و هيچ کس حق ندارد به بهانه افسردگى وظايف شرعى خود را ترک کند; مگر اين که بر اثر بيمارى افسردگى عقل و هوش خود را از دست بدهد.