حدّ ارتداد

حدّ ارتداد

سوال 1451 :

لطفاً حکم کسى را که با اختيار و علم به اين که اگر وارد جمع مشرکين و وهّابى هاى متعصّب شود او را مجبور به کفر و ارتداد مى کنند، با توجّه به اين که بناى مرتد شدن را هم نداشته است، بيان نماييد.

جواب :

ارتداد به صورت اجبارى اثر ندارد، و چنين کسى مرتد محسوب نمى شود.

سوال 1452 :

آيا زمان و مکان در اصل ارتداد، يا در تشديد و عدم تشديد حکم دخيل هستند؟

جواب :

زمان و مکان در اين مورد تأثيرى ندارد.

سوال 1453 :

اگر کسى با اين که از پدر و مادر مسلمان متولّد شده نماز نخواند، بلکه به نماز و نمازگزار توهين نمايد و همچنين به قرآن مجيد جسارت کند، مثلاً بگويد: «آن را آتش مى زنم» و در مورد امام حسين(عليه السلام) بگويد: «او براى اين که به مقام برسد جنگيده است» و در موارد فراوان اقرار به گناهان کبيره، همچون زنا، بکند چه حکمى دارد؟

جواب :

چنين کسى مرتد است و حاکم شرع حق دارد حدّ ارتداد بر او جارى کند.

سوال 1454 :

زندگى کردن با افراد مرتد چه حکمى دارد؟ آيا مورد تأييد اسلام است؟

جواب :

حرام است; مگر به منظور هدايت آنها به آيين حق.

سوال 1455 :

در مورد فرقه ضالّه بهائيّت، طرز تفکّر آنان، عقايدشان، برخورد ما با آنان و مواردى از اين قبيل چه منابعى را معرّفى مى فرماييد تا مورد مطالعه قرار گيرد؟

جواب :

کتابى به نام «محاکمه و بررسى در تاريخ باب و بهاء» که منبع بسيار خوبى است نوشته شده است، از کتاب «ارمغان استعمار» نيز مى توانيد بهره بگيريد. اين گروه جزء کفّار محاربند و در دامان استعمار پرورش يافته اند.

سوال 1456 :

عدّه اى مسلمان و حتّى اهل نماز هستند; ولى به هنگام خشم و عصبانيّت، يا وقتى که دچار بلايى سخت مى شوند، عادت دارند که نعوذ باللّه به ذات اقدس الهى جسارت کنند، حکم آنها چيست؟ وظيفه ديگران در برخورد با آنها چيست؟

جواب :

اگر از حال عادى بيرون مى روند و مالک زبان خود نيستند از اسلام خارج نمى شوند، در غير اين صورت مرتد هستند و حاکم شرع بايد حدّ مرتد بر آنها جارى کند.

سوال 1457 :

مسلمانانى که با زبان حقايق دين را انکار مى کنند يا حلال خدا را حرام، و حرام خدا را حلال مى دانند، مثلاً مى گويند: «ربا حلال است» يا مى گويند: «قيامتى نيست و بهشت و جهنّم همين دنياست» و ما از باطن آنها آگاهى نداريم، حکم چنين کسانى چيست؟

جواب :

هرگاه ظاهر حال آنها اين باشد که جدّى سخن مى گويند، احکام ارتداد، در صورتى که سخنان آنها موجب انکار خدا يا نبوّت پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله)شود، بر آن مترتّب مى شود; ولى اگر قرائنى هرچند ظنّى بر عدم اعتقاد آنها به محتواى اين الفاظ باشد، حکم ارتداد بر آنان جارى نمى شود.

سوال 1458 :

کسى که امامان(عليهم السلام) را سبّ کند چه حکمى دارد؟ آيا سابّ، مرتد است؟ آيا بين فطرى و ملّى در اين مسأله فرقى هست؟

جواب :

آرى مرتدّ است و ظاهراً در اين جا فرقى بين فطرى و ملّى نيست.

سوال 1459 :

آيا حکم مرتد فطرى، که به کشورهاى خارجى عزيمت مى کند، در آن بلاد قابل اجراست و نقض قوانين آن کشورها محسوب نمى گردد؟ آيا فرقى بين بلاد کفر و غير آن هست؟

جواب :

با فرار او حکم عوض نمى شود; ولى اگر نقض قوانين آن بلاد مشکل مهمّى به بار آورد اجراى آن حکم متوقّف مى شود; مگر در موارد استثنايى.

سوال 1460 :

آيا مى توان کسى که علناً ارتدادش را نمايان کرده را بدون اذن حاکم شرع، به قتل رساند؟ آيا در اين مورد فرقى بين ملّى و فطرى هست؟

جواب :

در هر دو صورت جايز نيست، و اجراى حدود بدون اذن حاکم شرع جايز نمى باشد.

سوال 1461 :

آيا غُلات، کسانى که به آنها «على اللّهى» مى گويند، مرتدّند؟

جواب :

اگر واقعاً اعتقاد به الوهيّت حضرت على(عليه السلام) داشته باشند، کافرند; ولى بسيارى از غُلات فعلى ادّعاى خود را توجيه مى کنند که منجر به ادّعاى الوهيّت نشود و ما اظهارات آنها را مى پذيريم; مگر اين که علم به خلاف آن داشته باشيم.

سوال 1462 :

بطور اتّفاقى از عقايد منحرف شخصى (مثل انکار نماز و روزه، تحريف قرآن و مانند آن) مطّلع مى شويم. آيا اطّلاع دادن به افرادى که با اين شخص رفت و آمد دارند و از عقايد او بى خبرند، لازم است؟

جواب :

اگر احتمال مى دهيد که خطر و ضررى براى جامعه اسلامى، يا بعضى از مسلمانان ايجاد مى کند، خبر دهيد; خواه خطر عقيدتى باشد يا غير آن.

سوال 1463 :

آيا انکار حج و نماز و روزه باعث ارتداد مى شود؟

جواب :

اگر انکار ضروريات اسلام توأم با علمِ به ضرورى بودن باشد موجب خارج شدن از دين مى شود و اگر توأم با علم نباشد باعث خروج از اسلام نمى گردد.