فصل چهل و دوّم: احکام شهادت
سوال 1319 :
چرا در اسلام شهادت (گواهى) دو زن برابر با شهادت يک مرد است؟
جواب :
به تفسير نمونه، جلد دوّم، صفحه 444، ذيل آيه 282 سوره بقره، مراجعه فرماييد، پاسخ روشن در آن جا آمده است.
سوال 1320 :
شهادت افرادى که يا عادل نيستند، يا ظاهرالصّلاح نيستند و حتّى گاهى معلوم الفسق و نسبت به امور دينى بى مبالات هستند، چه حکمى دارد؟ آيا مورد قبول واقع مى شود؟
جواب :
شهادت اين گونه افراد باطل است، شاهد بايد ظاهرالصّلاح و عادل باشد.
سوال 1321 :
گاهى مدّعى يا منکر، براى اثبات ادّعاى خود افرادى را به عنوان شاهد معرّفى مى کند که با انگيزه قومى يا گروهى مى خواهند به نفع يکى و ضرر ديگرى شهادت بدهند; حتّى ديده شده که شخص وعده مى دهد که اگر به نفع او شهادت بدهند، هر زمان که آنها با کسى دعوا داشتند تلافى مى کند، شهادت اين نوع افراد چه حکمى دارد؟
جواب :
چنانچه قاضى بداند اين گونه افراد با انگيزه هاى فوق شهادت مى دهند، نمى تواند شهادت آنها را بپذيرد.
سوال 1322 :
با توجّه به اين که در شرع مقدّس يکى از ادّله شهادت است و اوصاف شهود آن چنان که تصريح شده در ميان مردم کم است و اگر هم به دادگاه معرّفى شوند، دادگاه آنها را نمى شناسد و تزکيه نمودن آنها هم مشکل است; چون احوال تزکيه کنندگان نيز در نظر دادگاه مجهول است و اگر همين گونه ادامه يابد، دور لازم مى آيد و اين امر براى ارباب دعاوى کار را بسيار مشکل مى کند و باعث جرأت متجاوزان و بروز ناامنى در ميان مردم مى شود. سوال اين جاست که اگر عدّه اى شهادت دهند که شاهد آدم درستکارى است و ظاهر خوب و قابل قبولى دارد، به حدّى که عدالت شاهد در نزد عدّه اى شايع باشد در صورتى که دادگاه اوصاف آن عدّه را نشناسد و فقط بداند که از هم محلّه هاى شاهد هستند و ظاهرى آراسته دارند، آيا قاضى مى تواند به اين شياع متمسّک شده و شهادت شاهد را قبول نمايد؟
جواب :
همان گونه که مسامحه در اين امور صحيح نيست، سختگيرى نيز درست نمى باشد. آنچه ذکر کرديد براى اثبات دعاوى در دادگاه ها کافى به نظر مى رسد.