7ـ حدّ ارتداد
سوال 1220 :
اگر کسى با کوچکترين ناراحتى حرفهايى بزند که از آن بوى ارتداد و خداى ناکرده اهانت به مقام خداوند متعال يا معصومين(عليهم السلام) مى آيد با توجّه به اين که مى دانيم لحظه اى ديگر وضو مى گيرد و نماز مى خواند و ساير عبادات را بجا مى آورد، برخورد با اين گونه افراد به چه صورت بايد باشد؟
جواب :
اگر از خود بى خود مى شود و کلمات کفرآميز مى گويد مرتد نمى شود و در غير اين صورت مرتد است.
سوال 1221 :
اگر شوهر مرتد شود و نه فقط به دين اعتقادى نداشته باشد بلکه عليه آن نيز صحبت کند، حکم زندگى کردن همسرش با او چيست، لازم به ذکر است که امر به معروف و نهى از منکر نيز در او اثرى نداشته است؟
جواب :
همسرش بايد از او جدا شود و بر او حرام است و نيازى به طلاق ندارد.
سوال 1222 :
آيا توهين به قرآن و فحّاشى نمودن به آن (العياذ بالله)سبب ارتداد مى شود، تکليف کسانى که شاهد و ناظر اين مسأله هستند چيست؟
جواب :
اگر از روى علم و عمد باشد مرتد مى شود و بر ديگران لازم است که نهى از منکر کنند.
سوال 1223 :
اگر مسلمانى معتقد به تحريف قرآن باشد، حکمش چيست و آيا اعتقاد به تحريف، انکار ضرورى دين محسوب مى شود؟
جواب :
نظر به اين که افراد کمى از علماى مذاهب مختلف اسلامى قائل به تحريفند (هرچند محقّقان، هرگز تحريف را قبول نکرده اند) حکم ارتداد جارى نمى شود، امّا چنين کسى مرتکب اشتباه بزرگى شده است.
سوال 1224 :
اگر کسى معتقد باشد که معانى قرآن، بر قلب مبارک پيامبر(صلى الله عليه وآله) نازل شده است و آن حضرت با اين کلمات آن معانى را بيان فرموده اند و کلمات فعلى صادر از ناحيه پيامبر(صلى الله عليه وآله) است نه خداوند، آيا اين اعتقاد موجب ارتداد مى شود و وظيفه ما در مقابل چنين شخصى چيست؟
جواب :
اين عقيده خطا و اشتباه است و بايد او را ارشاد کرد ولى موجب کفر نمى شود.