3ـ حد قذف
سوال 1201 :
کسى که ديگرى را متّهم به ارتداد و کفر مى کند و نمى تواند اين اتّهام را در محضر حاکم شرع اثبات نمايد، حکمش چيست؟
الف) آيا چنين موردى را مى توان مصداق قذف دانست؟
ب) در صورت منفى بودن پاسخ، با وى بايد به چه نحوى عمل کرد؟
جواب :
چنانچه شخص مورد اتهام از حقّ خود صرف نظر کند، آيا حد يا تعزير چنين شخصى ساقط مى گردد؟
جواب :
الف و ب) قذف تنها در دو مورد است: نسبت زنا يا لواط دادن، بقيّه نسبتهاى ناروا تعزير دارد.
جواب :
ظاهر اين است که حکم تعزير با گذشت صاحب حق جارى نمى شود، مگر اين که حاکم شرع ملاحظه کند که ترک تعزير در اين گونه موارد، منشأ مفاسد اجتماعى مى شود که بر طبق عنوان ثانوى تعزير مى کند.
سوال 1202 :
در مورد زن 75 ساله اى حد قذف صادر شده است، ولى به گواهى پزشکى قانونى، زن بيمار است و شلاّق براى او خطرناک است، آيا مسأله ضغث يا صبر نمودن تا بهبودى ايشان در حدّ قذف هم مطرح است؟ و اگر بيمارى هيچ گاه علاج نشود تکليف چيست؟
جواب :
اگر خوف خطر در اجراى حد باشد بايد از آن خوددارى شود و موکول به زمان رفع خطر گردد و اگر اميد بهبودى نيست بايد از ضغث استفاده کرد.
سوال 1203 :
شخص مسلمانى به طور مکرّر و در حال عصبانيّت به رسول اکرم(صلى الله عليه وآله) و ائمّه معصومين(عليهم السلام) (نعوذ بالله) توهين مى کند در حالى که به خيال خودش به حضرت ابوالفضل (سلام اللّه عليه) اعتقاد و علاقه دارد وظيفه همسر، فرزندان و بستگان او را بيان فرماييد؟
جواب :
اگر حال او حال عادى باشد، از اسلام بيرون رفته است و همسرش بايد از او جدا بشود ولى اگر از حال طبيعى خارج شده و يامشکوک است که از حال طبيعى خارج شده يا نه، محکوم به اسلام است ودر صورت اوّل اگر توبه کند و دوباره آن زن به عقد آن مرد درآيد عقدش صحيح است.
سوال 1204 :
مردى که دشنام خواهر و مادر به زنش مى دهد و هميشه زبانش به غيبت ديگران عادت کرده چه حکمى دارد؟
جواب :
دشنام دادن به ديگران در بعضى از موارد مجازات تعزير دارد و در بعضى از موارد حدّ قذف (80 تازيانه) که به وسيله حاکم شرع انجام مى شود.