دفن ميت
سوال 223 :
ـ شخصى وصيت کرده که قرآن او را، به قصد تبرک، همراه او در قبر بگذارند، آيا چنين وصيتى صحيح و لازم العمل است؟
جواب :
بلى، چنانچه قرآن قيمتى نبوده و زائد بر ثلث نباشد، يا اگر زائد است ورثه اجازه دهند، وصيت صحيح و لازم العمل است، ولى قرآن را طورى در قبر بگذارند که آلوده و هتک نشود.
سوال 224 :
ـ شخصى را در مسجد دفن کرده اند و مى گويند او وصيت کرده که در مسجد دفن شود، آيا اين وصيت و دفن صحيح و جايز است؟
جواب :
دفن اموات در مسجد و آنچه متعلق به مسجداست (اعم از صحن و راهرو و غيره) جايز نيست و وصيت به آن هم صحيح و نافذ نيست، چون خلاف وقف است. لذا در فرض سوال اگر جنازه را تازه دفن کرده اند و متعفن نشده، بايد قبر را نبش کنند و جنازه را درمحل ديگرى دفن کنند، بلى جايز است کسى ملک شخصى خود را وقف مسجد کند و قسمتى از آن را، از اول، براى دفن خود تعيين کند که در چنين صورتى دفن او در آن محل ولو کنار مسجد، يا راه رو مسجد باشد، اشکالى ندارد و شايد مورد
----------
الثانى: ان يخصص الخير و الشرّ بالعقائد لکن الترديد المذکور بعده لايلائمه کمالايخفى.
الثالث: ان يقال انّ شرّهم غير معلوم لاحتمال توبتهم او شمول عفوالله، او الشّفاعة لهم مع معلوميّة ايمانهم.
فان قيل کما انّ شرّهم غير معلوم بناءً على هذه الاحتمالات فکذلک خيرهم ايضاً غيرمعلوم، فما الفرق بينهما؟
قلت: يمکن ان يقال بالفرق بينهما فى العلم الشرعى فانا مأمورون بالحکم بالايمان الظاهرى و باستصحابه بخلاف الشرور و المعاصى فانّا أمرنا بالاغضاء عن عيوب الناس، و حمل اعمالهم و افعالهم عن المحامل الحسنة و ان کانت بعيدة، فليس لنا الحکم فيها بالاستصحاب، و قيل المراد بالخير: الخير الظاهرى و بالشرّ، الشرّ الواقعى، ولايخفى بعده.
الرابع: ان يخصّصّ هذه الدّعاء بالمستورين کما هو ظاهر بعض الاصحاب و هو بعيد جداً».
----------
(صفحه121)
سوال از اين قبيل باشد.
سوال 225 :
ـ بيرون آوردن دندان مصنوعى ميّت (اگر طلا باشد) چه حکمى دارد؟
جواب :
اگر موجب اذيت ميت نشود مانعى ندارد.
سوال 226 :
ـ آيا ساختن مقبره يا حجله بر روى قبر و يا نرده کشيدن اطراف آن در قبرستانهاى عمومى جايز است؟
جواب :
اين گونه کارها نسبت به افراد عادى لغو است و رجحان شرعى ندارد، بعلاوه در قبرستانى که وقف دفن عموم شده است، هرگونه تصرفى که مانع دفن اموات بشود جايز نيست و برخلاف وقف است و فايده اى هم براى ميت ندارد و بهتر است آنچه صرف اين قبيل کارها مى شود، به نيت ميت صرف خيرات و صدقات شود که براى او نفعى داشته باشد.