ترک معاشرت به عنوان نهى از منکر یا امر به معروف

ترک معاشرت به عنوان نهى از منکر یا امر به معروف

ترک معاشرت به عنوان نهى از منکر يا امر به معروف

سوال 939 :

صله رحم و رفت و آمد با همسايه مسلمان که قرآن مجيد و شارع مقدّس و پيشوايان عظيم الشّأن امر و سفارش به آن فرموده اند با وضع بى بند و بارى و پرده درى و بى اعتنايى و سرکشى که بعضى ها دارند و آنچه نصيحت و کناره گيرى مى شود اثر نمى بخشد چگونه است؟ و آيا در چنين شرايطى بايد به کلّى قطع رابطه کرد يا اينکه مثلا سالى يک

(صفحه234)

مرتبه معاشرت با ايشان لازم است؟

جواب :

صله رحم منحصر به رفت و آمد نيست. اگر اين طريق معاشرت موجب فساد است، به طريق ديگر از قبيل: مکاتبه و احسان، صله کنيد، و ضمناً از موعظه و نصيحت، تا ممکن است خوددارى نکنيد که بزرگترين صله و احسان در حقّ آنها، بازداشتن آنها از معصيت است.

سوال 940 :

بعضى از بستگان ما بکلّى، توجّه به نماز و روزه و ساير واجبات ندارند و موعظه و نصيحت هم در آنها اثر نمى کند، اکنون صله رحم با آنها چه صورت دارد؟

جواب :

اگر ترک صله، موجب تنبّه و ارتداع آنها از معصيت مى شود ترک کنيد و اگر به معاشرت و نصيحت، احتمال ارتداع آنان از معصيت بدهيد معاشرت و صله رحم کنيد، تا آنان را وادار به اطاعت خداوند سبحان کنيد.

سوال 941 :

آيا قطع رابطه از ارحامى که تجاهر به گناهان مى کنند جايز است يا نه؟

جواب :

اگر قطع مراوده، موجب تنبّه و ارتداع آنها از معصيت باشد، لازم است قطع مراوده شود.

سوال 942 :

آيا انسان مى تواند از نظر شرعى با خويشاوندانى که بى تقوا و بى نماز و ضد انقلابند از قبيل: پدر و مادر، خواهر و غيره قطع رحم کند؟

جواب :

قطع رحم جايز نيست. ولى بايد آنها را با مراعات موازين، امر به معروف و نهى از منکر کند.

سوال 943 :

کمک به کسى که نماز نمى خواند ولى اعتقاد به وجوب آن دارد، چگونه است؟

جواب :

در صورتى که ترک اعانت به او موجب تنبّه و خواندن نماز شود اعانت نکنند. مگر در مواردى که ترک اعانت، موجب تلف او شود که اين صورت، حفظ نفس او لازم است.

سوال 944 :

اگر در محيط کار و اداره خلاف شرعى ديده شد و اگر تذکر بدهيم مؤثر واقع نمى شود يا اصلا تذکر دادن ممکن نباشد، تکليف ما چيست؟

(صفحه235)

جواب :

در تخلفات ادارى بايد به مقامات مربوطه گزارش شود و در خلاف شرعهاى ديگر شرايط امر به معروف و نهى از منکر ملحوظ گردد و اطاعت در امورى که خلاف شرع است جايز نيست.

سوال 945 :

اصولا در فقه اسلام براى پيشگيرى از وقوع جرم در جامعه و تأمين جامعه از خطر مجرمين چه راههاى حقوقى وجود دارد و اين اقدامات در صورت وجود، تحت چه عناوين فقهى و مطابق کدام دليل مى باشند؟

جواب :

اساس سوال عبارت است از اينکه پيشگيرى از وقوع جرم آيا مشروعيت دارد يا نه؟ و در صورت اوّل، تحت چه عنوانى قرار مى گيرد؟ جواب اين است که اصولا مسأله نهى از منکر که يکى از فرائض مهمّه اسلام است و حتى بعنوان ستون براى واجبات ديگر معرفى شده است. زيرا بعد از تحقق جرم و ارتکاب عمل نامشروع جايى براى نهى و زجر باقى نمى ماند. کسى که مثلا شرب خمر انجام داد و يا خداى ناکرده زنا کرد، پس از وقوع عمل، وى را از چه چيز نهى مى کنند؟ و آيا نهى مى تواند تأثيرى در ماوقع داشته باشد و انقلاب محال را بوجود آورد؟ از اينجا استفاده مى کنيم که نهى از منکر در رابطه با آينده و يا ادامه فعل واقع شده مى باشد. در اين صورت پيدا است که مورد آن اشخاصى است که زمينه ارتکاب جرم در آنان وجود دارد و در غير اين اشخاص محلّى براى آن وجود ندارد. با توجه به اين مطلب تمام مراتب موجود در نهى از منکر در مورد سوال قابل پياده شدن مى باشد و بعيد نيست که حتى جريمه هاى مالى در صورتى که تنها راه ترک منکر و عدم ارتکاب فحشا باشد، بعنوان نهى از منکر مشروعيت داشته باشد. البته تعيين مقدار جريمه مالى و همينطور تعيين مقدار زندان و ساير کيفرهاى مربوطه به عهده حاکم شرع است.

Powered by TayaCMS