7- تشهّد
مسأله 986 :
در رکعت دوم تمام نمازها، تشهّد واجب است، همچنين در رکعت آخر نماز مغرب و عشا و ظهر و عصر، و طريقه تشهّد اين است که بعد از سجده دوم مى نشيند و در حال آرام بودن بدن ذکر تشهّد را مى گويد و کافى است بگويد: «اَشْهَدُ
[185]
اَنْ لا اِلهَ إلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَريکَ لَهُ وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد» و اين کلمات بايد به عربى صحيح و به ترتيب و پشت سر هم گفته شود.
مسأله 987 :
هرگاه تشهّد را فراموش کند اگر پيش از رکوع رکعت بعد يادش بيايد بايد بنشيند و تشهّد را بخواند و دوباره برخيزد و از نو تسبيحات را بخواند، امّا اگر در رکوع يا بعد از آن يادش بيايد نمازش صحيح است و برگشتن واجب نيست، ولى احتياط آن است که بعد از نماز تشهّد را قضا کند و دو سجده سهو نيز به جا آورد.
مسأله 988 :
اگر شک کند که تشهّد را خوانده يا نه، در صورتى که وارد رکعت بعد شده اعتنا نکند و اگر هنوز بر نخاسته بايد آن را بخواند.
مسأله 989 :
مستحبّ است در حال تشهّد بر ران چپ بنشيند و روى پاى راست را بر کف پاى چپ بگذارد و نيز مستحبّ است قبل از تشهّد بگويد: «اَلْحَمْدُ لِلّهِ» يا «بِسْمِ اللّهِ وَ بِاللّهِ وَ الحَمْدُ لِلّهِ وَ خَيْرُ الاْسْماءِ لِلّهِ» و نيز مستحبّ است در حال تشهّد دستها را بر ران بگذارد و انگشتها را به يکديگر بچسباند و به دامان خود نگاه کند و بعد از تمام شدن تشهّد اوّل بگويد: «وَ تَقَبَّلْ شَفْاعَتَهُ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ» (خداوندا شفاعت پيامبر(صلى الله عليه وآله) را بپذير و درجه او را بالاتر ببر).