احکام روزه مسافر (امام خمینی (ره))

احکام روزه مسافر

مساله 1714 :

مسافرى که بايد نمازهاى چهار رکعتى را در سفر دو رکعت بخواند،نبايد روزه بگيرد. و مسافرى که نمازش را تمام مى‌خواند، مثل کسى که شغلش مسافرت، يا سفر او سفر معصيت است، بايد در سفر روزه بگيرد.

مساله 1715 :

مسافرت در ماه رمضان اشکال ندارد، ولى اگر براى فرار از روزه باشد،مکروه است.

مساله 1716 :

اگر غير روزه رمضان روزه معين ديگرى بر انسان واجب باشد، بنا براحتياط واجب نبايد در آن روز مسافرت کند، و اگر در سفر باشد، بايد قصد کند که ده روز در جايى بماند و آن روز را روزه بگيرد، ولى اگر نذر کرده باشد روز معينى را روزه بگيرد، مى‌تواند در آن روز مسافرت نمايد.

مساله 1717 :

اگر نذر کند روزه بگيرد و روز آن را معين نکند، نمى‌تواند آن را در سفر بجا آورد. ولى چنانچه نذر کند که روز معينى را در سفر روزه بگيرد، بايدآن را در سفر بجا آورد. و نيز اگر نذر کند روز معينى را چه مسافر باشد يا نباشد،روزه بگيرد، بايد آن روز را اگرچه مسافر باشد روزه بگيرد.

مساله 1718 :

مسافر مى‌تواند براى خواستن حاجت، سه روز در مدينه طيبه روزه مستحبى بگيرد.

مساله 1719 :

کسى که نمى‌داند روزه مسافر باطل است، اگر در سفر روزه بگيرد و در بين روز مسأله را بفهمد، روزه‌اش باطل مى‌شود، و اگر تا مغرب نفهمد، روزه‌اش صحيح است.

مساله 1720 :

اگر فراموش کند که مسافر است، يا فراموش کند که روزه مسافر باطل مى‌باشد و در سفر روزه بگيرد، روزه او باطل است.

مساله 1721 :

اگر روزه‌دار بعد از ظهر مسافرت نمايد، بايد روزه خود را تمام کند، و اگر پيش از ظهر مسافرت کند، وقتى به حد ترخص برسد، يعنى به جايى برسد که ديوار شهر را نبيند و صداى اذان آن را نشنود، بايد روزه خود را باطل کند، و اگر پيش از آن روزه را باطل کند، بنابر احتياط کفاره نيز بر او واجب است.

مساله 1722 :

اگر مسافر پيش از ظهر به وطنش برسد، يا به جايى برسد که مى‌خواهد ده روز در آن جا بماند، چنانچه کارى که روزه را باطل مى‌کند انجام نداده، بايد آن روز را روزه بگيرد، و اگر انجام داده روزه آن روز بر او واجب نيست.

مساله 1723 :

اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد، يا به جايى برسد که مى‌خواهد ده روز در آن جا بماند، نبايد آن روز را روزه بگيرد.

مساله 1724 :

مسافر و کسى که از روزه گرفتن عذر دارد، مکروه است در روز ماه رمضان جماع نمايد و در خوردن و آشاميدن کاملا خود را سير کند.

کسانى که روزه بر آنها واجب نيست

مساله 1725 :

کسى که به واسطه پيرى نمى‌تواند روزه بگيرد، يا براى او مشقت دارد،روزه بر او واجب نيست، ولى در صورت دوم بايد براى هر روز يک مد که تقريبا ده سير است گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد.

مساله 1726 :

کسى که به واسطه پيرى روزه نگرفته، اگر بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگيرد، بنابر احتياط واجب بايد قضاى روزهايى را که نگرفته بجا آورد.

مساله 1727 :

اگر انسان مرضى دارد که زياد تشنه مى‌شود و نمى‌تواند تشنگى را تحمل کند،يا براى او مشقت دارد، روزه بر او واجب نيست. ولى در صورت دوم بايد براى هر روز يک مد گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد. و احتياط واجب آن است که بيشتر از مقدارى که ناچار است آب نياشامد، و چنانچه بعد بتواند روزه بگيرد، بنابر احتياط واجب بايد روزه‌هايى را که نگرفته قضا نمايد.

مساله 1728 :

زنى که زاييدن او نزديک است و روزه براى حملش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست، و بايد براى هر روز يک مد طعام، يعنى گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد. و نيز اگر روزه براى خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست. و بنابر احتياط واجب بايد براى هر روز يک مد طعام به فقير بدهد، ودر هر دو صورت روزه‌هايى را که نگرفته بايد قضا نمايد.

مساله 1729 :

زنى که بچه شير مى‌دهد و شير او کم است، چه مادر بچه يا دايه او باشد، يا بى‌اجرت شير دهد، اگر روزه براى بچه‌اى که شير مى‌دهد ضرر دارد، روزه براو واجب نيست و بايد براى هر روز يک مد طعام، يعنى گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد. و نيز اگر براى خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست، و بنابر احتياط واجب بايد براى هر روز يک مد طعام به فقير بدهد و در هر دو صورت روزه‌هايى را که نگرفته بايد قضا نمايد. ولى اگر کسى پيدا شود که بى اجرت بچه را شير دهد، يا براى شير دادن بچه از پدر يا مادر بچه يا از کس ديگر که اجرت او را بدهد اجرت بگيرد، احتياط واجب آن است که بچه را به او بدهد و روزه بگيرد.