احکام روزه قضا (آیت الله حسین نوری همدانی)

احکام روزة قضا

مسأله 1691 :

اگر ديوانه عاقل شود ، واجب نيست روزه هاي وقتي را که ديوانه بوده قضا نمايد .

مسأله 1692 :

اگر کافر مسلمان شود ، واجب نيست روزه هاي وقتي کافر بوده قضا نمايد

مسأله 1693 :

روزه اي که از انسان به واسطة مستي فوت شده ، بايد قضا نمايد ، اگر چه چيزي را که به واسطة آن مست شده ، براي معالجه خورده باشد بلکه اگر نيت روزه کرده و مست شده اگر در اثناء روز از مستي بيرون آيد بنابر احتياط واجب بايد روزه را تمام و نيز قضا نمايد و اگر در حال مستي روزه را تمام کرده باشد قضا نمايد .

مسأله 1694 :

اگر براي عذري چند روز روزه نگيرد و بعد شک کند که چه وقت عذر او بر طرف شده مي تواند مقدار کمتر را که احتمال مي دهد روزه نگرفته قضا نمايد ، مثلاً کسي که پيش از ماه رمضان مسافرت کرده و نمي داند پنجم رمضان از سفر برگشته يا ششم ، مي تواند پنج روزه بگيرد و نيز کسي هم که نمي داند چه وقت عذر برايش پيدا شده ، مي تواند مقدا ر کمتر را قضا نمايد ، مثلاً اگر در آخر هاي ماه رمضان مسافرت کند و بعد از رمضان برگردد و نداند که بيست و پنجم رمضان مسافرت کرده ، يا بيست وششم ، مي تواند مقدار کمتر يعني پنج روز را قضا کند .

مسأله 1695 :

اگر از چند ماه رمضان روزة قضا داشته باشد ، قضاي هر کدام را که اول بگيرد مانعي ندارد . ولي اگر وقت قضاي رمضان آخر تنگ باشد ، مثلاً پنج روز از رمضان آخر قضا داشته باشد و پنج روز هم به رمضان مانده باشد احتياط مستحب آن است که اول قضاي رمضان آخر را بگيرد .

مسأله 1696 :

اگر قضاي روزة چند رمضان بر او واجب باشد و در نيت معين نکند ، روزه اي را که مي گيرد قضاي کدام رمضان است ، قضاي سال اول حساب مي شود .

مسأله 1697 :

کسي که قضاي روزة رمضان را گرفته ، اگر وقت قضاي روزة او تنگ نباشد ، مي تواند پيش از ظهر روزة خود را باطل نمايد .

مسأله 1698 :

اگر قضاي روزة معيني را گرفته باشد ، احتياط واجب آن است که بعد از ظهر روزه را باطل نکند .

مسأله 1699 :

اگر به واسطة مرض ، يا حيض ، يا نفاس ، روزه رمضان را نگيرد و پيش از تمام شدن رمضان بميرد ، لازم نيست روزه هائي را که نگرفته براي او قضا کنند .

مسأله 1700 :

اگر به واسطة مرضي روزة رمضان را نگيرد و مرض او تا رمضان سال بعد طول بکشد ، قضاي روزه هائي را که نگرفته بر او واجب نيست و بايد براي هر روز يک مد که تقريباً ده سير است طعام يعني گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد ، ولي اگر به واسطة عذر ديگري مثلاً براي مسافرت روزه نگرفته باشد و عذر او تا رمضان بعد باقي بماند ، روزهائي را که نگرفته بايد قضا کند و احتياط مستحب آن است که براي هر روز يک مد طعام هم به فقير بدهد .

مسأله 1701 :

اگر به واسطة مرضي روزة رمضان مرض او بر طرف شود ولي عذر ديگري پيدا کند که نتواند تا رمضان بعد قضاي روزه را بگيرد بايد روزه هائي را که نگرفته قضا نمايد . و نيز اگر در ماه رمضان ، غير مرض عذر ديگري داشته باشد و بعد از رمضان آن عذر بر طرف شود و تا رمضان سال بعد به واسطه مرض نتواند روزه بگيرد ، روزه هائي را که نگرفته بايد قضا کند .

مسأله 1702 :

اگر در ماه رمضان به واسطة عذري روزه نگيرد و بعد از رمضان عذر او بر طرف شود و تا رمضان آينده عمداً قضاي روزه را نگيرد ، بايد روزه را قضا کند و براي هر روز يک مد گندم يا جو و مانند اينها هم بهفقير بدهد .

مسأله 1703 :

اگر در قضاي روزه کوتاهي کند تا وقت تنگ شود و در تنگي وقت عذري پيدا کند ، بايد قضا را بگيرد و براي هر روز يک مد گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد بلکه اگر موقعي که عذر دارد ، تصميم داشته باشد که بعد از بر طرف شدن عذر روزه هاي خود

را قضا کند و پيش از آنکه قضا نمايد در تنگي وقت عذر روز ه هاي خود را قضا کند و پيش از آنکه قضا نمايد در تنگي وقت عذر روز هاي خود را قضا کند و پيش از آنکه قضا نمايد در تنگي وقت عذر پيدا کند بايد قضاي آن را بگيرد ، و احتياط واجب آن است که براي هر روز يک مد غذا به فقير بدهد .

مسأله 1704 :

اگر مرض انسان چند سال طول بکشد ، بعد از آنکه خوب شد اگر تا رمضان آينده به مقدار قضا وقت داشته باشد بايد قضاي رمضان آخر را بگيرد و براي هر روز از ساللهاي پيش يک مد که تقريباً ده سير است ، طعام يعني گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد .

مسأله 1705 :

کسي که بايد براي هر روز يک مد طعام به فقير بدهد ، مي تواند کفارة چند روز را به يک فقير بدهد .

مسأله 1706 :

اگر قضاي روزة رمضان را چند سال تاخير بيندازد بايد قضا را بگيرد بگيرد و براي هر روز يک مد طعام به فقير بدهد .

مسأله 1707 :

اگر روزة رمضان را عمداً نگيرد ، بايد قضاي آن را بجا آورد و براي هر روز دو ماه روزه بگيرد يا به شصت فقير طعام بدهد ، يا بنده آزاد کند و چنانچه تا رمضان آينده قضاي آن روزه را بجا نياورد ، براي هر روز نيز دادن يک مد طعام لازم است .

مسأله 1708 :

اگر روزة رمضان را عمداً‌ نگيرد و در روز مکرر جماع کند کفاره هم مکرر مي شود ولي اگر چند مرتبه کار ديگري که روزه را باطل مي کند انجام دهد مثلاً چند مرتبه غذا بخورد يک کفاره کافي است .

مسأله 1709 :

بعد از مرگ پدر ومادر پسر بزرگتر بايد قضاي نماز و روزه آنها را به تفصيلي که در مسأله 1390 گفته شد بجا آورد .

مسأله 1710 :

اگر پدر و مادر غير از روزة رمضان ، روزة واجب ديگري را مانند روزة نذر نگرفته باشد بنابر احتياط واجب بايد پسر بزرگتر قضا نمايد ولي اگر براي روزه اجير شده و نگرفته باشند بر پسر بزرگ لازم نيست .