اگر انسان بداند یا احتمال دهد که امر به معروف و نهی از منکر نسبت به شخصی فقط در حضور عده ای دیگر موثر است، آیا امر و نهی در چنین شرایطی که منجر به ریختن آبروی شخص می شود، جایز است؟

اگر انسان بداند یا احتمال دهد که امر به معروف و نهی از منکر نسبت به شخصی فقط در حضور عده ای دیگر موثر است، آیا امر و نهی در چنین شرایطی که منجر به ریختن آبروی شخص می شود، جایز است؟

پاسخ

  • امام: چنانچه گناه شخص علنی باشد، امر و نهی واجب است و چنانچه گناه شخص علنی نباشد، احتیاط واجب در ترک امر و نهی است.[1]
  • خامنه ای: اگر در امر به معروف و نهی از منکر شرایط و آداب آن رعایت شود و از حدود آن تجاوز نشود، اشکال ندارد[2]
  • بهجت: : او را در خلوت تهدید کند که اگر خود را اصلاح نکند در جلوت (میان جمع) خواهد گفت.[3]
  • سیستانی: لازم است که امر به مستحب و نهی از مکروه به گونه ای باشد که مستلزم اذیّت و اهانت به شخصی که به او امر یا نهی می شود، نشود.[4]
  • منابع:

    1. امام: تحریرالوسیلة، ج 1، کتاب الامر بالمعروف و النهی عن المنکر، القول فی شرائط وجوبهما، الشرط الثانی، م 6.
    2. خامنه ای: اجوبة الاستفتائات، س 1053.
    3. بهجت: استفتائات، ج 3، س 3861.
    4. سیستانی: منهاج الصالحین، ج 1، کتاب الامر بالمعروف و النهی عن المنکر، م 1271.

    این موضوعات را نیز بررسی کنید:

    Powered by TayaCMS