عقد کردن
مسأله 335 ـ بر محرم جايز نيست کسى را براى ديگرى يا خود عقد کند يا شاهد بر عقد باشد، و فرقى نمى کند که زن و مرد يا يکى از آنها محرم باشند يا محّل.
(125صفحه)
مسأله 336 ـ محرم مى تواند شهادت بدهد که دو نفر عقد کرده اند، هر چند خلاف احتياط استحبابى است.
مسأله 337 ـ بنابر احتياط واجب شخص محرم نمى تواند خواستگارى کند.
مسأله 338 ـ رجوع کردن به زنى که در طلاق رجعى است براى شخص محرم مانعى ندارد.
مسأله 339 ـ اگر محرم براى خود کسى را عقد کند چنانچه عالم به مسأله باشد ديگر نمى تواند با او ازدواج کند. اما اگر از روى جهل بوده هر چند عقد باطل است ولى موجب حرمت ابدى نمى شود. ولى مستحب است ديگر با او ازدواج نکند.
مسأله 340 ـ اگر فردى ديگرى را به ازدواج محرم درآورد و محرم با او همبستر شود اگر هر سه عالم به حکم و موضوع باشند، يعنى بدانند عقد کردن محرم حرام است و اين شخص محرم است، هر يک بايد يک شتر کفاره بدهند. حتى اگر عاقد و همسر محرم نباشند.
مسأله 341 ـ ظاهراً در احکام سابق فرقى بين عقد دائم و عقد موقت وجود ندارد.
(126صفحه)