( صاحب عادت وقتيه و عدديه ).
مسأله 485 :
زنهايى که عادت وقتيه و عدديه دارند دو دسته اند : اول زنى که دو ماه پشت سر هم در وقت معين خون حيض ببيند و در وقت معين هم پاک شود , مثلا دو ماه پشت سر هم از روز اول ماه خون ببيند و روز هفتم پاک شود , که عادت حيض اين زن از اول ماه تا هفتم است .
دوم زنى که دو ماه پشت سر هم در وقت معين خون حيض ببيند , و بعد از آن که سه روز يا بيشتر خون ديد يـک روز يا بيشتر پاک شود و دوباره خون ببيند و تمام روزهايى که خون ديده با روزهايى که در وسط پاک بـوده از ده روز بـيـشتر نشود , در هر دو ماه همه روزهايى که خون ديده و روزهايى که در وسط پاک بوده روى هم يک اندازه باشد که عادت او به اندازه روزهايى است که خون ديده است نه به ضميمه روزهاى که در وسط پاک بوده است , پس لازم است که روزهايى که خون ديده و روزهايى که در وسط پاک بوده در هر دو ماه به يک اندازه باشند , مثلا اگر در ماه اول و هم چنين در ماه دوم از روز اول ماه تا سوم خون ببيند و سـه روز پاک شود و دوباره سه روز خون ببيند عادت اين زن شش روز مى شود , و چنانچه مقدار روزهايى که در ماه دوم خون ديده بيشتر يا کمتر باشد اين زن صاحب عادت وقتيه است نه عدديه .
مسأله 486 :
زنى که عادت وقتيه دارد ( چه عادت عدديه نيز داشته باشد يا نه ) اگر در وقت عادت يا يک دو روز يا بيش از آن جلوتر خون ببيند به طورى که بگويند عادتش جلو افتاده اگر چه آن خون نشانه هاى حيض را نـداشـتـه باشد بايد به احکامى که براى زن حائض گفته شد عمل کند , و چنانچه بعد بفهمد حيض نبوده مثل اين که پيش از سه روز پاک شود , بايد عبادتهايى را که بجا نياورده قضا نمايد.
مسأله 487 :
زنى که عادت وقتيه و عدديه دارد اگر همه روزهاى عادت و چند روز پيش از عادت و بعد از عادت خون ببيند و روى هم از ده روز بيشتر نشود , همه حيض است .
و اگر از ده روز بيشتر شود.
فـقـط خـونـى را کـه در روزهـاى عـادت خود ديده , حيض است و خونى که پيش از آن و بعد از آن ديده استحاضه مى باشد.
و بايد عبادتهايى را که در روزهاى پيش از عادت و بعد از عادت بجا نياورده قضا نمايد , و اگر همه روزهاى عادت را با چند روز پيش از عادت خون ببيند و روى هم از ده روز بيشتر نشود همه حيض است , و اگر از ده روز بيشتر شود , فقط روزهاى عادت او حيض است , - هر چند با نشانه هاى حيض نباشد و روزهاى قبل نـشـانـه هاى حيض را داشته باشد - و خونى که جلوتر از آن ديده استحاضه مى باشد و چنانچه در آن روزها عـبادت نکرده بايد قضا نمايد , و اگر همه روزهاى عادت را با چند روز بعد از عادت خون ببيند و روى هم از ده روز بيشتر نشود همه حيض است .
و اگر بيشتر شود فقط روزهاى عادت حيض و باقى استحاضه است .
مسأله 488 :
زنى که عادت وقتيه و عدديه دارد اگر مقدارى از روزهاى عادت را با چند روز پيش از عادت خون ببيند و روى هم از ده روز بيشتر نشود همه حيض است و اگر از ده روز بيشتر شود روزهايى که در عادت خون ديده با چند روز پيش از آن که روى هم به مقدار عادت او شود حيض و روزهاى اول را استحاضه قرار مى دهد و اگر مقدارى از روزهاى عادت را با چند روز بعد از عادت خون ببيند و روى هم از ده روز بيشتر نـشـود همه حيض است , و اگر بيشتر شود بايد روزهايى که در عادت خون ديده با چند روز بعد از آن که روى هم به مقدار عادت او شود حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد.
مسأله 489 :
زنـى کـه عادت دارد , اگر بعد از آن که سه روز يا بيشتر خون ديد پاک شود و دوباره خون ببيند و فاصله بين دو خون کمتر از ده روز باشد و همه روزهايى که خون ديده با روزهايى که در وسط پاک بوده از ده روز بـيـشـتر باشند , مثل آن که پنج روز خون ببيند و پنج روز پاک شود و دوباره پنج روز خون ببيند , چند صورت دارد.
1 - آن کـه تـمـام خونى که دفعه اول ديده يا مقدارى از آن , در روزهاى عادت باشد و خون دوم که بعد از پـاک شـدن مـى بيند در روزهاى عادت نباشد , در اين صورت بايد همه خون اول را حيض , و خون دوم را استحاضه قرار دهد.
2 - آن که خون اول در روزهاى عادت نباشد , و تمام خون دوم يا مقدارى از آن در روزهاى عادت باشد که بايد همه خون دوم را حيض , و خون اول را استحاضه قرادهد.
3 - آن که مقدارى از خون اول و دوم در روزهاى عادت باشد و خون اولى که در روزهاى عادت بوده از سه روز کـمـتر نباشد و با پاکى وسط و مقدارى از خون دوم که آن هم در روزهاى عادت بوده از ده روز بيشتر نـبـاشـد , در اين صورت هر دو خون حيض است ( و احتياط واجب آن است که در پاکى وسط بين کارهاى طاهره و ترک آن چه بر حائض حرام است جمع نمايد ) و مقدارى از خون دوم که بعد از روزهاى عادت بوده اسـتـحـاضه است و اما مقدارى از خون اول که قبل از روزهاى عادت بوده چنانچه عرفا بگويند که عادتش جـلو افتاده محکوم به حيضيت است , مگر آن که حکم به حيضيت آن باعث آن شود که بعضى از خون دوم کـه نـيـز در روزهـاى عادت بوده يا تمام آن از ده حيض خارج شود که در اين صورت محکوم به استحاضه است , مثلا اگر عادت زن از سوم ماه تا دهم بوده در صورتى که يک ماه از اول تا ششم خون ببيند و دو روز پاک شود و بعد تا پانزدهم خون ببيند خونهايى که از اول تا دهم ديده حيض است و خونهايى که از يازدهم تا پانزدهم ديده استحاضه مى باشد.
4 - آن که مقدارى از خون اول و دوم در روزهاى عادت باشد ولى خون اولى که در روزهاى عادت بوده , از سه روز کمتر باشد در اين صورت بعيد نيست مقدارى از خون اول را که در عادت خود ديده با تمام کردن کسرى آن از ماه قبل تا سه روز شود بايد حيض قرار دهد , پس اگر بشود مقدارى را که از خون دوم در بين عـادت ديـده حـيض قرار دهد ( به اين معنى که مجموع اين مقدار با مقدارى که از اول حيض قرار داده - بـراى کسرى خون اول - با پاکى ما بين آنها از ده روز تجاوز نکند ) او نيز هم حيض است و گرنه خون دوم اسـتحاضه است , و در بعضى موارد بايد تمام خون اول را حيض قرار دهد ( نه خصوص مقدارى از آن را که بـراى کـسـرى خـون اول بايد حيض قرار مى داد ) و اين به دو شرط است : اول آن که به مقدارى بر عادت مقدم باشد که بگويند عادتش جلو افتاده .
دوم آن کـه اگـر او را حـيـض قـرار بدهد لازم نيايد که مقدارى از خون دوم که در عادت واقع شده از ده حـيض خارج شود مثلا اگر عادت زن از چهارم ماه تا دهم بوده و از اول ماه تا آخر روز چهارم خون ديده و دو روز پاک بوده و بعد دوباره تا پانزدهم خون ديده تمام خون اول حيض است و هم چنين خون دوم تا آخر روز دهم .
مسأله 490 :
زنى که عادت وقتيه و عدديه دارد.
اگـر در وقـت عـادت , خـون نبيند و در غير آن وقت به شماره روزهاى حيضش با نشانه هاى حيض خون ببيند , بايد همان را حيض قرار دهد , چه پيش از وقت عادت ديده باشد چه بعد از آن .
مسأله 491 :
زنى که عادت وقتيه و عدديه دارد.
اگـر در وقت عادت خود سه روز يا بيشتر خون ببيند و شماره روزهاى آن کمتر يا بيشتر از روزهاى عادت او باشد و پس از پاک شدن دوباره به شماره روزهاى عادت خويش خون ببيند در اينجا چند صورت دارد : 1 - آن کـه مـجموع آن دو خون با پاکى ميان آنها از ده روز بيشتر نشود , در اين صورت مجموع دو خون يک حيض حساب مى شود.
2 - آن کـه پـاکى ميان آن دو خون ده روز يا بيشتر باشد , در اين صورت هر کدام از آنها حيض مستقل قرار داده مى شوند.
3 - آن که پاکى ميان آن دو خون کمتر از ده روز و مجموع دو خون با پاکى در ميان بيشتر از ده روز باشد , در اين صورت بايد خون اول را حيض و خون دوم را استحاضه قرار دهد.
مسأله 492 :
زنـى که عادت وقتيه و عدديه دارد , اگر بيشتر از ده روز خون ببيند , خونى که در روزهاى عادت ديده اگر چه نشانه هاى حيض را نداشته باشد حيض است , و خونى که بعد از روزهاى عادت ديده اگر چه نشانه هاى حيض را داشته باشد استحاضه است .
مثلا زنى که عادت حيض او از اول ماه تا هفتم است .
اگر از اول ماه تا دوازدهم خون ببيند , هفت روز اول آن حيض و پنج روز بعد استحاضه مى باشد.