کفاره روزه (آیت الله سید علی سیستانی)

کفاره روزه

مسأله 1669 :

در کـفـاره افطار روزه ماه رمضان , بايد يک بنده آزاد کند , يا به دستورى که در مسأله بعد گفته مـى شـود , دو ماه روزه بگيرد يا شصت فقير را سير کند , يا به هر کدام يک مد که گفته مى شود تقريبا سه چـهـارم کيلو است , طعام يعنى گندم يا جو يا نان و مانند اينها بدهد و چنانچه اينها برايش ممکن نباشد , بـايـد بـه قدر امکان تصدق دهد , و اگر ممکن نيست استغفار نمايد , و احتياط واجب آن است که هر وقت بتواند , کفاره را بدهد.

مسأله 1670 :

کسى که مى خواهد دو ماه کفاره ماه رمضان را بگيرد , بايد يک ماه تمام و يک روز آن را از ماه ديگر پى در پى بگيرد و اگر بقيه آن پى در پى نباشد اشکال ندارد.

مسأله 1671 :

کسى که مى خواهد دو ماه کفاره روزه رمضان را بگيرد , نبايد موقعى شروع کند که مى داند در بين يک ماه و يک روز روزى باشد که مانند عيد قربان روزه آن حرام است .

مسأله 1672 :

کسى که بايد پى در پى روزه بگيرد , اگر در بين آن بدون عذر يک روز روزه نگيرد , بايد روزه ها را از سر بگيرد.

مسأله 1673 :

اگـر در بـين روزهايى که بايد پى در پى روزه بگيرد عذرى غير اختيارى مثل حيض , يا نفاس , يا سـفرى که در رفتن آن مجبور است , براى او پيش آيد بعد از برطرف شدن عذر , واجب نيست روزه ها را از سر بگيرد , بلکه بقيه را بعد از برطرف شدن عذر به جا مى آورد.

مسأله 1674 :

اگـر بـه چـيـز حرامى روزه خود را باطل کند , چه آن چيز اصلا حرام باشد مثل شراب و زنا , يا به جـهتى حرام شده باشد , مثل خوردن غذاى حلالى که براى انسان ضرر کلى دارد و نزديکى کردن با عيال خود در حال حيض , احتياط مستحب آن است که کفاره جمع بدهد , يعنى يک بنده آزاد کند و دو ماه روزه بگيرد و شصت فقير را سير کند , يا به هر کدام آنها يک مد گندم , يا جو يا نان و مانند اينها بدهد.

و چنانچه هر سه برايش ممکن نباشد , هر کدام آنها که ممکن است انجام دهد.

مسأله 1675 :

اگر روزه دار دروغى را به خدا و پيغمبر صلى اللّه عليه وآله عمدا نسبت دهد , احتياط مستحب آن است که کفاره جمع که تفصيل آن در مسأله پيش گفته شد بدهد.

مسأله 1676 :

اگر روزه دار در يک روز ماه رمضان چند مرتبه جماع يا استمنا کند , يک کفاره بر او واجب است .

ولى احتياط مستحب آن است که براى هر دفعه يک کفاره بدهد.

مسأله 1677 :

اگـر روزه دار در يـک روز ماه رمضان چند مرتبه غير جماع و استمنا کار ديگرى که روزه را باطل مى کند , انجام دهد , براى همه آنها بى اشکال يک کفاره کافى است .

مسأله 1678 :

اگـر روزه دار غـيـر از جماع کار ديگرى که روزه را باطل مى کند , انجام دهد , و بعد با حلال خود جماع نمايد , براى هر دو يک کفاره کافى است .

مسأله 1679 :

اگـر روزه دار کارى که حلال است و روزه را باطل مى کند , انجام دهد مثلا آب بياشامد و بعد کار ديگرى که حرام است و روزه را باطل مى کند انجام دهد , مثلا غذاى حرامى بخورد , يک کفاره کافى است .

مسأله 1680 :

اگـر روزه دار آروغ بـزنـد و چيزى در دهانش بيايد , چنانچه عمدا آن را فرو ببرد , روزه اش باطل اسـت , و بايد قضاى آن را بگيرد , و کفاره هم بر او واجب مى شود , و اگر خوردن آن چيز حرام باشد , مثلا مـوقـع آروغ زدن , خون يا غذايى که از صورت غذا بودن خارج است , به دهان او بيايد و عمدا آن را فرو برد بايد قضاى آن روزه را بگيرد و بنابر احتياط مستحب کفاره جمع هم بدهد.

مسأله 1681 :

اگـر نذر کند که روز معينى را روزه بگيرد , چنانچه در آن روز عمدا روزه خود را باطل کند , بايد کفاره بدهد و کفاره آن به نحوى است که در کفاره حنث نذر بيايد.

مسأله 1682 :

اگر روزه دار به گفته کسى که مى گويد مغرب شده و اعتماد به گفته او نيست افطار کند و بعد بفهمد مغرب نبوده است يا شک کند که مغرب بوده است يا نه قضا و کفاره بر او واجب مى شود.

مسأله 1683 :

کسى که عمدا روزه خود را باطل کرده , اگر بعد از ظهر مسافرت کند , يا پيش از ظهر براى فرار از کـفاره سفر نمايد , کفاره از او ساقط نمى شود , بلکه اگر قبل از ظهر مسافرتى براى او پيش آمد کند نيز کفاره بر او واجب است .

مسأله 1684 :

اگـر عـمـدا روزه خود را باطل کند , و بعد عذرى مانند حيض يا نفاس يا مرض براى او پيدا شود , احتياط مستحب اين است که کفاره را بدهد.

مسأله 1685 :

اگر يقين کند که روز اول ماه رمضان است و عمدا روزه خود را باطل کند , بعد معلوم شود که آخر شعبان بوده کفاره بر او واجب نيست .

مسأله 1686 :

اگـر انسان شک کند که آخر رمضان است يا اول شوال و عمدا روزه خود را باطل کند , بعد معلوم شود اول شوال بوده کفاره بر او واجب نيست .

مسأله 1687 :

اگـر روزه دار در مـاه رمضان با زن خود که روزه دار است جماع کند , چنانچه زن را مجبور کرده بـاشد , کفاره روزه خودش و بنابر احتياط کفاره روزه زن را بايد بدهد , و اگر زن به جماع راضى بوده , بر هر کدام يک کفاره واجب مى شود.

مسأله 1688 :

اگر زنى شوهر روزه دار خود را مجبور کند که با او جماع نمايد , واجب نيست کفاره روزه شوهر را بدهد.

مسأله 1689 :

اگـر روزه دار در مـاه رمضان , زن خود را مجبور به جماع کند , و در بين جماع , زن راضى شود , بنابر احتياط واجب بايد مرد دو کفاره , و زن يک کفاره بدهد.

مسأله 1690 :

اگر روزه دار در ماه مبارک رمضان با زن روزه دار خود که خواب است جماع نمايد , يک کفاره بر او واجب مى شود , و روزه زن صحيح است و کفاره هم بر او واجب نيست .

مسأله 1691 :

اگـر مـرد زن خـود را يـا زن شـوهر خود را مجبور کند که غير جماع کار ديگرى که روزه را باطل مى کند به جا آورد , بر هيچ يک از آنها کفاره واجب نيست .

مسأله 1692 :

کـسـى کـه بـه واسطه مسافرت يا مرض روزه نمى گيرد , نمى تواند زن روزه دار خود را مجبور به جماع کند , ولى اگر او را مجبور نمايد کفاره بر مرد نيز واجب نيست .

مسأله 1693 :

انسان نبايد در بجا آوردن کفاره کوتاهى کند , ولى لازم نيست فورا آن را انجام دهد.

مسأله 1694 :

اگر کفاره بر انسان واجب شود و چند سال آن را به جا نياورد چيزى بر آن اضافه نمى شود.

مسأله 1695 :

کسى که بايد براى کفاره يک روز شصت فقير را طعام بدهد , اگر به تمام شصت نفر دسترسى دارد , نـمـى تواند به هر کدام از آنها بيشتر از يک مد طعام بدهد , يا يک فقير را بيشتر از يک مرتبه سير نمايد , و زيادى را از کفاره حساب نمايد , ولى مى تواند براى هر فرد از عايله فقير اگر چه صغير باشند يک مد به آن فقير بدهد.

مسأله 1696 :

کـسـى کـه قـضاى روزه رمضان را گرفته , اگر بعد از ظهر عمدا کارى که روزه را باطل مى کند انجام دهد , بايد به ده فقير هر کدام يک مد طعام بدهد و اگر نمى تواند , سه روز روزه بگيرد.