کفاره روزه (آیت الله سید ابوالقاسم موسوی خویی (ره))

کفاره روزه

مسأله 1669 :

در کفاره افطار روزه ماه رمضان، بايد يک بنده آزاد کند، يا بدستورى که در مسأله بعد گفته مىشود، دو ماه بگيرد يا شصت فقير را سير کند، يا به هر کدام يک مد که گفته مىشود تقريبا ده سير است طعام يعنى گندم يا جو يا نان و مانند اينها بدهد و چنانچه اينها برايش ممکن نباشد، بنابر احتياط بايد بقدر امکان تصدق و استغفار نمايد و احتياط واجب آنست که هر وقت بتواند، کفاره را بدهد.

مسأله 1670 :

کسى که مىخواهد دو ماه کفاره ماه رمضان را بگيرد، بايد يک ماه تمام و يک روز آن را از ماه ديگر پى در پى بگيرد و اگر بقيه آن پى در پى نباشد اشکال ندارد.

مسأله 1671 :

کسى که مىخواهد دو ماه کفاره روزه رمضان را بگيرد نبايد موقعى شروع کند که مىداند در بين يک ماه و يک روز، روزى باشد که مانند عيد قربان روزه آن حرام است.

مسأله 1672 :

کسى که بايد پى در پى روزه بگيرد، اگر در بين آن بدون عذر يک روز روزه نگيرد، بايد روزه ها را از سر بگيرد.

مسأله 1673 :

اگر در بين روزهائى که بايد پى در پى روزه بگيرد عذرى مثل حيض، يا نفاس، يا سفرى که در رفتن آن مجبور است، براى او پيش آيد بعد از بر طرف شدن عذر، واجب نيست روزه ها را از بگيرد، بلکه بقيه را بعد از بر طرف شدن عذر بجا مىآورد.

مسأله 1674 :

اگر بچيز حرامى روزه خود را باطل کند، چه آن چيز اصلا حرام باشد مثل شراب و زنا، يا بجهتى حرام شده باشد، مثل خوردن غذاى حلالى که براى انسان ضرر کلى دارد و نزديکى کردن با عيال خود در حال حيض، بنابر احتياط کفاره جمع بر او واجب مىشود يعنى بايد يک بنده آزاد کند و دو ماه روزه بگيرد وشصت فقير را سير کند، يا به هر کدام آنها يک مد که تقريبا ده سير است، گندم يا جو يا نان و مانند اينها بدهد. وچنانچه هر سه برايش ممکن نباشد، هر کدام آنها که ممکن است بايد انجام دهد.

مسأله 1675 :

اگر روزه دار دروغى را بخدا وپيغمبر (ص) عمدا نسبت دهد، بنابر احتياط کفاره جمع که تفصيل آن در مسأله پيش گفته شد بر او واجب مىشود.

مسأله 1676 :

اگر روزه دار در يک روز ماه رمضان چند مرتبه جماع کند براى هر دفعه يک کفاره بر او واجب است. و ظاهر اين است که استمناء نيز حکم جماع را دارد.

مسأله 1677 :

اگر روزه ار در يک روز ماه رمضان چند مرتبه غير جماع و استمناء کار ديگرى که روزه را باطل مىکند، انجام دهد، براى همه آنها يک کفاره کافى است.

مسأله 1678 :

اگر روزه دار غير از جماع و استثمناء کار ديگرى که روزه را باطل مىکند، انجام دهد، و بعد با حلال خود جماع نمايد، براى هر کدام يک کفاره واجب مىشود.

مسأله 1679 :

اگر روزه دار غير از جماع و استمناء کارى ديگرى که حلال است و روزه را باطل مىکند، انجام دهد مثلا آب بياشامد و بعد کار ديگرى که حرام است و روزه را باطل مىکند غير از جماع و استمناء انجام دهد، مثلا غذاى حرامى بخورد، يک کفاره کافيست.

مسأله 1680 :

اگر روزه دار آروغ بزند و چيزى در دهانش بيايد، چنانچه عمدا آنرا فرو ببرد، روزه اش باطل است، و بايد قضاى آنرا بگيرد، و کفاره هم بر او واجب مىشود، و اگر خوردن آن چيز حرام باشد، مثلا موقع آروغ زدن، خون يا غذائى که از صورت غذا بودن خارج است، به دهان او بيايد و عمدا آنرا فرو برد بايد قضاى آن روزه را بگيرد و بنابر احتياط کفاره جمع هم بر او واجب مىشود.

مسأله 1681 :

اگر نذر کند که روز معينى را روزه بگيرد، چنانچه در آن روزه عمدا روزه خود را باطل کند، بايد کفاره بدهد و کفاره آن بنحوى است که در کفاره حنث نذر بيايد.

مسأله 1682 :

اگر روزه دار بگفته کسى که مىگويد مغرب شده و اعتماد بگفته او نيست افطار کند و بعد بفهمد مغرب نبوده است يا شک کند که مغرب بوده است يا نه قضا و کفاره بر او واجب مىشود.

مسأله 1683 :

کسى که عمدا روزه خود را باطل کرده، اگر بعد از ظهر مسافرت کند، يا پيش از ظهر براى فرار از کفاره سفر نمايد، کفاره از او ساقط نمىشود، بلکه اگر قبل از ظهر مسافرتى براى او پيش آمد کند نيز کفاره بر او واجب است.

مسأله 1684 :

اگر عمدا روزه خود را باطل کند، و بعد عذرى مانند حيض يا نفاس يا مرض براى او پيدا شود، احتياط واجب اين است که کفاره را بدهد.

مسأله 1685 :

اگر يقين کند که روز اول ماه رمضان است وعمدا روزه خود را باطل کند، بعد معلوم شود که آخر شعبان بوده کفاره بر او واجب نيست.

مسأله 1686 :

اگر انسان شک کند که آخر رمضان است يا اول شوال و عمدا روزه خود را باطل کند، بعد معلوم شود اول شوال بوده کفاره بر او واجب نيست.

مسأله 1687 :

اگر روزه دار در ماه رمضان با زن خود که روزه دار است جماع کند، چنانچه زن را مجبور کرده باشد، کفاره روزه خودش و روزه زن را بايد بدهد، و اگر زن به جماع راضى بوده، بر هر کدام يک کفاره واجب مىشود.

مسأله 1688 :

اگر زنى شوهر روزه دار خود را مجبور کند که با او جماع نمايد، واجب نيست کفاره روزه شوهر را بدهد.

مسأله 1689 :

اگر روزه دار در ماه رمضان، زن خود را مجبور به جماع کند، و در بين جماع، زن راضى شود، بنابر احتياط واجب بايد مرد دو کفاره و زن يک کفاره بدهد.

مسأله 1690 :

اگر روزه دار در ماه مبارک رمضان با زن روزه دار خود که خواب است جماع نمايد، يک کفاره بر او واجب مىشود، و روزه زن صحيح است و کفاره هم بر او واجب نيست.

مسأله 1691 :

اگر مرد زن خود را يا زن شوهر خود را مجبور کند که غير جماع کارى ديگر که روزه را باطل مىکند بجا آورد، بر هيچ يک از آنها کفاره واجب نيست.

مسأله 1692 :

کسى که بواسطه مسافرت يا مرض روزه نمىگيرد، نمىتواند زن روزه دار خود را مجبور به جماع کند. ولى اگر او را مجبور نمايد کفاره بر مرد نيز واجب نيست.

مسأله 1693 :

انسان نبايد در بجا آوردن کفاره کوتاهى کند، ولى لازم نيست فورا آنرا انجام دهد.

مسأله 1694 :

اگر کفاره بر انسان واجب شود وچند سال آنرا بجا نياورد چيزى بر آن اضافه نمىشود.

مسأله 1695 :

کسى که بايد براى کفاره يک روز شصت فقير را طعام بدهد، نمىتواند به هر کدام از آنها ببيشتر از يک مد که تقريبا ده سير است طعام بدهد يا يک فقير را بيشتر از يک مرتبه سير نمايد، و زيادى را از کفاره حساب نمايد ولى مىتواند براى هر يک از عيالات فقير اگر چه صغير باشند يک مد به آن فقير بدهد.

مسأله 1696 :

کسى که قضاى روزه رمضان را گرفته، اگر بعد از ظهر عمدا کارى که روزه را باطل مىکند انجام دهد، بايد به ده فقير هر کدام يک مد که تقريبا ده سير است طعام بدهد و اگر نمىتواند، سه روز روزه بگيرد.