شرط سوم استمرار قصد است
شرط سوم شکسته شدن نماز اين است که مکلف بر تصميم نخستين خود باقى بماند پس اگر قبل از رسيدن به چهار فرسخ از تصميم خود برگردد و يا به ترديد بيفتد بايد نماز را تمام بخواند و اگر شکسته خوانده عيب ندارد و لازم نيست در وقت اعاده و يا در خارج وقت قضاء کند و اما اگر برگشتن از تصميم و يا مردد شدن بعد از رسيدن به چهار فرسخ باشد بر وظيفه قصر باقى مى ماند هر چند که آن روز برنگردد البته اين در صورتى است که تصميم داشته باشد قبل از ده روز برگردد (و اما اگر مى خواهد ده روز بماند نمازش تمام است .)
مساءله 12 - در استمرار قصد همين مقدار کافى است که بر قصدى که از اول بر مسافرت داشت باقى باشد هرچند که از مقصد اولش عدول کرده و بخواهد بمقصدى ديگربرود پس معيار بقاء نوع سفر است نه سفر به نقطه اى مشخص بنا بر اين اگر از اول تصميم گرفته بود بمکانى خاص که هشت فرسخ مسافت است سفر کند ولى در بين راه از آن مقصد صرفنظر نموده تصميم بگيرد بجائى ديگر برود که از محل فعليش تا آنجا هشت فرسخ نيست لکن بضميمه مقدارى که آمده هشت فرسخ مى شود که در اين جا نيز نماز را شکسته مى خواند همچنانکه اگر از اول قصد يک هشت فرسخى غير مشخص را کرده بود به اين معنا که منظورش طى هشت فسخ راه بوده باشد حال هر طرف که مى خواهد باشد و بعد از طى هشت فرسخ آن وقت مقصد خود را معين مى کرد بايد نماز را شکسته مى خواند.
مساءله 13 - اگر در بين راه و قبل از رسيدن به چهار فرسخ مردد شود که به راه خود ادامه دهم و يا برگردم و سپس از ترديد درآيد و مجددا تصميم بگيرد به اينکه مسافت راطى کند اگر در حال ترديد چيزى از راه را طى نکرده همچنان نماز را شکسته مى خواند هرچند که بقيه راه حتى رفتن و برگشتنش هشت فرسخ نباشد و اگر در حال تردد مقدارى از راه (مثلا يک کيلومتر از راه ) را پيموده باشد اگر باقيمانده راه هشت فرسخ باشد باز هم بر وظيفه قصر باقيست و اگر باقيمانده ولو بضميمه مقدارى که تا قبل از ترديد آمده هشت فرسخ نباشد اشکالى نيست در اينکه بايد نماز را تمام بخواند و اگر بضميمه آن با اسقاط مقدارى که در حال ترديد طى کرده هشت فرسخ باشد احتياط آن است که جمع کند يعنى چهار رکعتى ها را هم چهار رکعتى بخواند و هم دو رکعتى هرچند که بعيد نيست بگوئيم در صورتى که راهپيمائى در حال ترديدش اندک بوده يا برگشتن تصميمش وظيفه اش نيز بقصر بر مى گردد.