1 - خوردن و آشاميدن :
مسأله 1582 :
اگر روزه دار با التفات به اينکه روزه دارد عمدا چيزى بخورد يا بياشامد, روزه او بـاطل مى شود, چه خوردن و آشاميدن آن چيز معمول باشد مثل نان و آب , چه معمول نباشد مثل خاک و شيره درخت , و چه کم باشد يا زياد.
مسأله 1583 :
اگر موقعى که مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده , بايد لقمه را از دهان بيرون آورد, و چنانچه عمدا فرو ببردروزه اش باطل است و به دستورى که بعدا گفته خواهد شد کفاره هم بر او واجب مى شود.
مسأله 1584 :
اگر روزه دار سهوا چيزى بخورد يا بياشامد, روزه اش باطل نمى شود.
مسأله 1585 :
آمپولى که عضو را بى حس مى کند يا به جهت ديگر استعمال مى شود, براى روزه دار اشـکـال ندارد.
و بهتر آن است که ازاستعمال آمپولى که به جاى دوا و غذا بکار مى برند خوددارى کند.
مسأله 1586 :
اگر روزه دار چيزى را که لاى دندان مانده است عمدا فرو ببرد, روزه اش باطل مى شود.
مسأله 1587 :
کـسـى که ميخواهد روزه بگيرد,لازم نيست پيش از اذان دندانهايش را خلال کند, ولى اگربداندغذائى که لاى دندان مانده درروزفرومى رود, چنانچه خلال نکند روزه اش باطل ميشود.
مسأله 1588 :
فرو بردن آب دهان , اگرچه بواسطه خيال کردن ترشى و مانند آن در دهان جمع شده باشد, روزه را باطل نمى کند.
مسأله 1589 :
فرو بردن اخلاط سر و سينه , تا به فضاى دهان نرسيده اشکال ندارد, ولى اگر داخل فضاى دهان شود, احتياط واجب آن است که آن را فرو نبرند.
مسأله 1590 :
اگر روزه دار به قدرى تشنه شود که بترسد از تشنگى بميرد يا به مرض مبتلا شود, مى تواند به اندازه اى که از خوف نجات پيداکند آب بياشامد ولى روزه او باطل مى شود, و اگر ماه رمضان باشد, بايد در بقيه روز از بجا آوردن کارى که روزه را باطل مى کند خوددارى نمايد.
مسأله 1591 :
جـويـدن غـذا بـراى بچه يا پرنده و چشيدن غذا و مانند اينها که معمولا به حلق نـمـى رسد, اگرچه اتفاقا به حلق برسد, روزه راباطل نمى کند, ولى اگر انسان از اول بداند که به حلق مى رسد, روزه اش باطل مى شود و بايد قضاى آن را بگيرد و کفاره هم بر او واجب است .
مسأله 1592 :
انسان نمى تواند براى ضعف , روزه را بخورد, ولى اگر ضعف او به قدرى است که معمولا نمى شود آن را تحمل کرد, خوردن روزه اشکال ندارد.