وضوی جبیره (آیت الله سید محمد حسینی شاهرودی)

احکام وضوى جبيره

چيزى که با آن زخم و شکستگى را مى بندند و دوائى که روى زخم و مانند آن مى گذارند جبيره ناميده مى شود.

مسأله 330 :

اگر در يکى از جاهاى وضو زخم يا دمل يا شکستگى باشد چنانچه روى آن باز است و آب براى آن ضرر ندارد، بايد به طور معمول وضو گرفت.

مسأله 331 :

اگر زخم يا دمل يا شکستگى در صورت و دستها است و روى آن باز است و آب ريختن روى آن ضرر دارد، چنانچه کشيدن دست تر بر آن ضرر ندارد، احتياط واجب آن است که دست تر بر آن بکشد، و اگر اين مقدار هم ضرر دارد يا زخم نجس است و نمى شود آب کشيد، بايد اطراف زخم را به طورى که در وضو گفته شد، از بالا به پائين بشويد، و بنابر احتياط واجب پارچه پاکى روى زخم بگذارد و دست تر روى آن بکشد، و اگر گذاشتن پارچه هم ممکن نيست بايد اطراف زخم را بشويد، و بنابر احتياط واجب تيمم هم بنمايد

مسأله 332 :

اگر زخم يا دمل يا شکستگى در جلوى سر يا روى پاها است و روى آن باز است، چنانچه نتواند آنرا مسح کند، بايد پارچه پاکى روى آن بگذارد و روى پارچه را باترى آب وضو که در دست مانده مسح کند، و اگر گذاشتن پارچه ممکن نباشد مسح لازم نيست، ولى بايد بعد از وضو تيمم نمايد.

مسأله 333 :

اگر روى دمل يا زخم يا شکستگى بسته باشد چنانچه باز کردن آن ممکن است و آب هم براى آن ضرر ندارد، بايد باز کند و وضو بگيرد چه زخم و مانند آن در صورت و دستها باشد، يا جلوى سر و روى پاها.

مسأله 334 :

اگر زخم يا دمل يا شکستگى در صورت يا دستها باشد و بشود روى آنرا باز کرد، چنانچه ريختن آب روى آن ضرر دارد و کشيدن دست تر ضرر ندارد، احتياط واجب آن است که دست تر روى آن بکشد و بعد پارچه پاکى روى آن بگذارد و روى پارچه را هم دست تر بکشد.

مسأله 335 :

اگر نمى شود روى زخم را باز کرد ولى زخم و چيزى که روى آن گذاشته پاک است و رسانيدن آب به زخم ممکن است و ضرر هم ندارد، بايد آب را به روى زخم برساند، و اگر زخم يا چيزى که روى آن گذاشته نجس است، چنانچه آب کشيدن آن و رساندن آب بروى زخم ممکن باشد، بايد آن را آب بکشد و موقع وضو آب را به زخم برساند، و در صورتى که آب براى زخم ضرر دارد، يا آنکه رساندن آب بروى زخم ممکن نيست، يا زخم نجس است و نمى شود آنرا آب کشيد، بايد اطراف زخم را بشويد و اگر جبيره پاک است، روى آنرا مسح کند و اگر جبيره نجس است، يا نمى شود روى آنرا دست تر کشيد، مثلاً دوائى است که به دست مى چسبد، پارچه پاکى را به طورى که جزء جبيره حساب شود، روى آن بگذارد و دست تر روى آن بکشد، و اگر اين هم ممکن نيست، احتياط واجب آن است که وضو بگيرد و تيمم هم بنمايد.

مسأله 336 :

اگر جبيره تمام صورت يا تمام يکى از دستها يا تمام هر دو دست را گرفته باشد، بايد وضوى جبيره اى بگيرد، و بنابر احتياط واجب تيمم هم بنمايد.

مسأله 337 :

اگر جبيره تمام اعضاء وضو را گرفته باشد، بنابر احتياط واجب بايد وضوى جبيره اى بگيرد و تيمم هم بنمايد.

مسأله 338 :

کسى که در کف دست و انگشتها جبيره دارد و در موقع وضو دست تر روى آن کشيده است، بايد سر و پا را با همان رطوبت مسح کند.

مسأله 339 :

اگر جبيره تمام پهناى روى پا را گرفته ولى مقدارى از طرف انگشتان و مقدارى از طرف بالاى پا باز است، بايد جاهائى که باز است روى پا را و جائى که جبيره است روى جبيره را مسح کند.

مسأله 340 :

اگر در صورت يا دستها چند جبيره باشد، بايد بين آنها را بشويد و اگر جبيره ها در سر يا روى پاها باشد، بايد بين آنها را مسح کند و در جاهائى که جبيره است بايد به دستور جبيره عمل نمايد.

مسأله 341 :

اگر جبيره بيشتر از معمول اطراف زخم را گرفته و برداشتن آن ممکن نيست بايد به دستور جبيره عمل کند، و بنا بر احتياط واجب تيمم هم بنمايد، و اگر برداشتن جبيره ممکن است بايد جبيره را بر دارد، پس اگر زخم در صورت و دستها است اطراف آن را بشويد، و اگر در سر يا روى پاها است اطراف آن را مسح کند و براى جاى زخم به دستور جبيره عمل نمايد.

مسأله 342 :

اگر در جاى وضو زخم و جراحت و شکستگى نيست، ولى به جهت ديگرى آب براى آن ضرر دارد، بايد تيمم کند و احتياط مستحب آنست که وضوى جبيره اى هم بگيرد.

مسأله 343 :

اگر جائى از اعضاء وضو را رگ زده است و نمى تواند آن را آب بکشد يا آب براى آن ضرر دارد، بايد به دستور جبيره عمل کند.

مسأله 344 :

اگر در جاى وضو يا غسل چيزى چسبيده است که برداشتن آن ممکن نيست، يا به قدرى مشقت دارد که نمى شود تحمل کرد، بايد به دستور جبيره عمل کند، و بنابر احتياط واجب تيمم هم بنمايد.

مسأله 345 :

غسل جبيره اى مثل وضوى جبيره اى است، ولى احوط وجوبى آنست که آنرا ترتيبى بجا آورند، هر چند بتوانند غسل ارتماسى را با شرائطى که از جمله آنها است پاک بودن عضو و ضرر نداشتن آب از براى او انجام دهند، و اما اگر نتوانند شرائط غسل ارتماسى را تحصيل کنند، متعين ترتيبى است.

مسأله 346 :

کسى که وظيفه او تيمم است اگر در بعضى از جاهاى تيمم او زخم يا دمل يا شکستگى باشد، بايد به دستور وضوى جبيره اى، تيمم جبيره اى نمايد.

مسأله 347 :

کسى که بايد با وضو يا غسل جبيره اى نماز بخواند، چنانچه بداند که تا آخر وقت عذر او برطرف نمى شود، مى تواند در اول وقت نماز بخواند، ولى اگر اميد دارد که تا آخر وقت عذر او برطرف شود، احتياط واجب بلکه اقوى آن است که صبر کند و اگر عذر او برطرف نشد در آخر وقت نماز را با وضو يا غسل جبيره اى بجا آورد.

مسأله 348 :

اگر انسان براى مرضى که در چشم او است موى چشم خود را بچسباند، بايد وضو و غسل را جبيره اى انجام دهد، و احتياط واجب آنست که تيمم هم بنمايد.

مسأله 349 :

کسى که نمى داند وظيفه اش تيمم است يا وضوى جبيره اى، بنابر احتياط واجب بايد هر دو را بجا آورد.

مسأله 350 :

نمازهائى را که انسان با وضوى جبيره اى خوانده صحيح است. ولى بعد از آنکه عذرش برطرف شد، براى نمازهاى بعد بنابر احتياط واجب بايد وضو بگيرد.