دوم: گفتن لبّیک

دوم: گفتن لبّيک

مسأله 68- واجب است هنگام احرام «لبّيکهاى چهارگانه» را با عربى صحيح بگويد و احتياط واجب آن است که به صورت زير باشد:

«لَبّيْکَ اللّهُمَّ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ لا شَريکَ لَکَ لَبَّيْکَ، اِنَّ الْحَمْدَ و النِّعْمَةَ لَکَ وَ الْمـُلْکَ، لا شَريکَ لَکَ;

يعنى، خداوندا اجابت (و اطاعت) مى کنم تو را، باز هم اجابت مى کنم تو را، و دگربار هم اجابت مى کنم تو را، همتائى براى تو نيست، اجابت مى کنم تو را، ستايش تنها تو را سزاوار است. و نعمت و ملک از آن تو است، هيچ

[48]

همتائى ندارى!»

و بهتر است از افزودن عبارات ديگر خوددارى شود مگر آنچه در مستحبّات خواهد آمد.

مسأله 69- در صورتى که نتواند خودش اين عبارات را با عربى صحيح ادا کند کافى است ديگرى شمرده براى او بخواند و او تکرار نمايد، و چنانچه قادر بر تلفّظ صحيح نباشد احتياط آن است آنچه را مى تواند، بگويد، و ترجمه آن را نيز بگويد، و يک نفر که توانائى دارد به نيابت او نيز «لبّيک» بگويد.

مسأله 70- در احرام فقط يک بار لبّيک گفتن (به صورتى که گفته شد) واجب است و بعد از آن مستحبّ است آن را در حالات مختلف به مقدار امکان تکرار کند، يعنى در موقع سوار شدن بر مرکب و پياده شدن، و گذشتن از پستيها و بلنديها، و بعد از خواب، و بعد از نمازها تکرار مى نمايد، و بهتر است مردان صداى خود را به لبّيک بلند کنند.

مسأله 71- در احرام عمره تمتّع واجب است مُحرِم

[49]

هنگام مشاهده خانه هاى مکّه «لبّيک» را قطع کند، و در احرام حج به هنگام ظهر روز عرفه، و در عمره مفرده هنگام مشاهده کعبه (اگر از مکّه براى احرام به خارج رفته است، و اگر از خارج مکّه به سوى آن مى آيد هنگام داخل شدن به منطقه حرم لبّيک را قطع مى کند.)

مسأله 72- شخص گنگ به جاى گفتن «لبّيک» با دست خود اشاره مى کند، و زبان خود را طبق معمول حرکت مى دهد، و بهتر است علاوه بر اين، کسى به نيابت او نيز لبّيک بگويد، ولى واجب نيست.

مسأله 73- کودکان نيز مى توانند براى عمره يا حج مُحرِم شوند، و چنانچه خودشان تميز بدهند «لبّيک» را همراه با نيّت مى گويند، و اگر غير مميّز باشند کسى از طرف آنها نيّت مى کند، و لبّيک مى گويد، و هرگاه کسى در ميقات بيهوش باشد از طرف او نيز مى توان نيّت کرد و لبّيک گفت.

مسأله 74- پيش از گفتن «لبّيک» کارهاى بيست و پنجگانه اى که بر مُحرِم حرام است بر او حرام نمى شود،

[50]

هرچند نيّت احرام کرده، و لباس احرام را نيز پوشيده باشد، بنابراين اگر قبل از گفتن لبّيک چيزى از آنها را به جا آورد کفّاره اى ندارد، در حقيقت «لبّيک» مانند «اللّه اکبر» اوّل نمازاست که تا آن را نگويد وارد نماز نمى شود، و هرگاه شک کند که «لبّيک» گفته يا نه، باز هم چيزى بر او حرام نمى شود.

مسأله 75- هرگاه در ميقات باشد و شک کند لبّيک گفته يا نه بايد لبّيک را بگويد و اگر از ميقات گذشته، احتياط آن است اگر مى تواند بازگردد و بگويد و اگر نمى تواند در همان جا بگويد، و اگر لبّيک گفته امّا نمى داند صحيح گفته يا نه، بنا بر درست بودن مى گذارد و احرامش صحيح است.