مستحبّات احرام

مستحبّات احرام

مستحبّات احرام چند چيز است:

1- قبلاً بدن خود را پاکيزه نموده و ناخن و شارب خود را بگيرد و موى زير بغل و اطراف عورت را زايل کند.

2- کسى که قصد حج دارد از اوّل ماه ذى القعده و شخصى که قصد عمره مفرده دارد پيش از يک ماه موى سر و ريش را رها کند و بعضى از فقهاء قائل به وجوب آن شده اند.

3- پيش از احرام در ميقات غسل احرام بنمايد و اين غسل از زن حائض و زنى که وضع حمل کرده نيز صحيح است و تقديم اين غسل بخصوص در صورتى که خوف آن باشد که در ميقات آب يافت نشود، جايز است و در صورت تقديم اگر در ميقات آب يافت شد مستحبّ است غسل را اعاده بنمايد و بعد از اين غسل اگر مکلّف لباسى را بپوشد يا چيزى را بخورد که بر محرم حرام است باز هم

[194]

اعاده مستحبّ است و اگر مکلّف در روز غسل نمايد آن غسل تا آخر شب آينده کفايت مى کند و همچنين اگر در شب غسل نمايد تا آخر روز آينده کافى است; ولى اگر بعد از غسل و پيش از احرام وضوى او باطل شد، غسل را اعاده نمايد.

4- هنگام پوشيدن دو جامه احرام بگويد:

«اَلحَمْدُ لِلّه الَّذي رَزَقَني مَا اُواري بِه عَوْرَتِي و اُؤدِّي فيهِ فَرْضي وَ أعْبُدُ فيهِ رَبِّي و اَنْتَهي فيه إلى مَا اَمَرَنِي الحَمْدُ لِلّهِ الَّذي قَصَدْتُهُ فَبَلَّغَني و أرَدْتُهُ فَاُعانَنى وَ قَبِلَني وَ لَمْ يَقْطَعْ بي وَ وَجْهَهُ أرَدْتُ فَسَلَّمَني فَهُوَ حِصْني وَ کَهْفِي و حِرْزي وَ ظَهْري وَ مَلاذي وَ رَجائى وَ مَنجاي و ذُخري وَ عُدَّتى في شِدَّتي وَ رَخائي.»

5- دو حوله احرام از جنس پنبه باشد.

6- احرام را به ترتيب ذيل ببندد: در صورت تمکّن بعد از نماز ظهر و در صورت عدم تمکّن بعد از نماز واجب ديگر و در صورت عدم تمکّن از آن، بعد از شش يا دو

[195]

رکعت نماز نافله، در رکعت اوّل پس از حمد سوره توحيد و در رکعت دوم سوره قل يا ايّها الکافرون را بخواند و شش رکعت افضل است و بعد از نماز حمد و ثناى إلهى را به جا آورد و بر پيغمبر و آل او صلوات بفرستد; آنگاه بگويد:

«اللَّهُمَّ إنَّي أسألُکَ أنْ تَجْعَلَني مِمَّنِ اسْتَجابَ لَکَ وَ آمَنَ بِوَعْدِکَ وَ اتَّبَعَ أمْرَکَ فإنَّي عَبْدُکَ وَ في قَبْضَتِکَ لا أوُقى إلاَّ مَا وَقَيْتَ وَ لا آخُذُ إلاّ مَا أعْطَيْتَ وَ قَدْ ذکَرْتَ الْحَجَّ فَأسْاَلُکَ أنْ تَعْزِمَ لي عَليهِ عَلى کِتابِکَ وَ سُنَّةِ نَبِيِّکَ صَلَواتُکَ عَليهِ وَ آلِهِ و تُقَوِّيَني عَلى مَا ضَعُفْتُ وَ تُسَلِّمَ لي مَناسِکي في يُسر مِنْکَ وَ عافِيَة وَ اجْعَلْني مِن وَفْدِکَ الَّذي رَضِيْتَ وَ ارْتَضَيْتَ وَ سَمَّيْتَ وَ کَتَبْتَ، اللّهُمَّ إنَّي خَرَجْتُ مِنْ شُقَّة بَعيدة وَ أنْفَقْتُ مالي إبْتِغاءَ مَرْضاتِکَ اللّهُمَّ فَتَمِّمْ لي حَجَّتي وَ عُمْرَتي، اللّهُمَّ إنّي اُرِيدُ الَّتمَتُّعَ بِالعُمرَةِ إلى الحَجِّ عَلى کِتابِکَ وَ سُنَّةِ نَبِيِّکَ صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ آلِهِ، فَإن عَرَضَ لي عارِضٌ يَحْبِسُني فَخَلِّني حَيثُ حَبَسْتَني بِقَدَرِکَ الَّذي قَدَّرْتَ

[196]

عَلَىّ، اللّهُمَّ إنْ لَمْ تَکُنْ حِجَّةً فَعُمرَةً اُحَرِّمُ لَکَ شَعْري وَ بَشَري وَ لَحْمي وَ دَمي وَ عِظِامي وَ مُخِّي وَ عَصَبِي مِنِ النِّساءِ وَ الثِّيابِ وَ الطّيبِ أبْتَغي بِذلِکَ وَجْهَکَ وَ الدّارَ الآخِرَةَ.»

7- نيّت احرام را بر زبان جارى کند و تنها به نيّت قلبى قناعت نکند، و براى مردان مستحبّ است تلبيه را بلند بگويند.

8- سابقاً گفتيم که تلبيه واجب، که احرام به آن حاصل مى شود، بنا بر احتياط اين است:

«لَبَّيْکَ اللّهُمَّ لَبَّيکَ، لَبَّيْکَ لا شَرِيکَ لَکَ لَبَّيکَ، إنَّ الحَمْدَ وَ النِّعْمَةَ لَکَ وَ المُـلْک، لا شَرِيکَ لَکَ.»

و مستحبّ است بعد از آن بگويد:

«لَبَّيْکَ ذَا الْمـَعارِجِ لَبَّيْکَ لَبَّيْکَ داعِياً اِلى دارِ السَّلام لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ غَفّارَ الذُّنُوبِ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ اَهْلَ التَّلْبِيَةِ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ ذَاالْجَلالِ وَ الاِکْرامِ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ تُبْدِئُ وَ الْمَعادُ اِلَيْکَ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ تَسْتَغْني وَ يُفْتَقَرُ اِلَيْکَ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ مَرْعُوباً وَ مَرْهُوباً اِلَيْکَ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ اِلهَ

[197]

الْحَقِّ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ ذَا النَّعْمآءِ وَ الْفَضْلِ الْحَسَنِ الْجَميلِ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ کَشّافَ الْکُرَبِ العِظامِ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ عَبْدُکَ وَ ابْنُ عَبْدَيکَ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ يا کَرِيمُ لَبَّيْکَ.»

و خوب است اين جمله ها را نيز بگويد:

«لَبَّيْکَ أَتَقَرَّبُ اِلَيْکَ بِمُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ بِحَجَّة اَوْ عُمْرَة لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ وَ هذِهِ عُمْرَةُ مُتْعَة اِلَى الْحَجِّ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ اَهْلَ التَّلْبِيَةِ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ تَلْبِيَةً تَمامُها وَ بَلاغُها عَلَيْکَ.»

9- تلبيه ها را در حال احرام تکرار کند و در اين موارد نيز تکرار کند: 1- وقت برخواستن از خواب. 2- بعد از هر نماز واجب و مستحب. 3- وقت رسيدن به زوّار ديگر که سوار هستند 4- هنگام بالا رفتن از بلندى يا سرازير شدن از آن. 5- وقت سوار شدن يا پياده شدن. 6- در اوقات سحر تلبيه بسيار بگويد، و زن حائض و نفساء نيز اين تلبيه ها را بگويند و شخصى که عمره به جا مى آورد تلبيه گفتن او در عمره

[198]

مستمر خواهد بود تا خانه هاى مکّه را ببيند، و پس از آن قطع خواهد شد و تلبيه حج تا ظهر روز عرفه مستمر است و پس از آن قطع خواهد شد.

* * *

[199]