ششم: سر تراشيدن يا تقصير
مسأله 102- بايد روز عيد بعد از رمي و ذبح، يا سر بتراشد و يا از ناخن و يا موي خود قدري بچيند.
مسأله 103- زنها بايد تقصير کنند و تراشيدن سر براي آنها کافي نيست.
مسأله 104- کساني که سال اول حج آنها است، تراشيدن سر براي آنها بهتر است، بلکه تراشيدن سر براي همه بهتر از تقصير است.
مسأله 105- در تقصير چنانچه در عمره گذشت چيدن مقدار کمي از موي سر يا ريش يا گرفتن يک ناخن کفايت مي کند ولي در تراشيدن سر بايد تمام آن را بتراشد.
مسأله 106- تراشيدن سر يا تقصير چون از عبادات است بايد با توجه به عمل و با قصد تقرب باشد و اگر ديگري هم سر او را مي تراشد يا تقصير مي کند بايد خودش نيت کند.
مسأله 107- اگر سرش مو نداشته باشد، بايد تقصير کند و تراشيدن ريش يا چيدن موهاي ساير بدن کافي نيست.
مسأله 108- محل تراشيدن سر يا تقصير مني، و وقت آن روز عيد است.
مسأله 109- اگر کسي سهوا يا جهلا يا به واسطه عذري بلکه عمدا در روز عيد يا در مني تقصير نکرد يا سر نتراشيد حج او صحيح است، گرچه در صورت عمد گناه کرده است و اگر مي تواند بياد به مني برگردد و اگر نمي تواند يا برنگردد، هر جا بجا آورد کافي، ولي در صورت عمد گناهکار است.
مسأله 110- اگر سر تراشيدن يا تقصير را جلوتر از رمي يا ذبح و يا بعد از طواف حج يا سعي يا طواف نسا انجام داد کفايت مي کند و حج او صحيح است گرچه در صورت عمد گناه کرده است.
مسأله 111- بعد از تراشيدن سر يا تقصير تمام چيزهايي که به واسطه احرام حج بر او حرام شده بود حلال مي شود مگر زن و بوي خوش.
مسأله 112- مستحب است اگر سر مي تراشد از جانب راست جلوي سر شروع کند و اين دعا را بخواند «اللهم اعطني بکل شعره نورا يوم القيمه» و موي سر خود را در مني در خيمه خود دفن نمايد و بعد از تراشيدن سر، ريش و شارب خود را اصلاح کند و تمام ناخنهاي خود را بگيرد.