2ـ نزديکى با زن
مسأله 219 : نزديکى با زن ( جماع ) از حين احرام و تا پايان اعمال عمره تمتع و عمره مفرده و در حج تا قبل از به جا آوردن نماز طواف نساء بر محرم حرام است .
مسأله 220 : هر گاه در عمره تمتع از روى علم و عمد با زنى از جلو يا عقب نزديکى نمايد ، چنانچه پس از فارغ شدن از سعى باشد ، عمره اش فاسد نمى شود و کفاره بر او واجب مى شود ، و کفاره اش بنابر احتياط يک شتر يا يک گاو است ، و چنانچه پيش از فارغ شدن از سعى باشد ، کفاره اش همان است که گذشت ، و احتياط اين است که
عمره اش را تمام کند و پس از آن حج بجا آورد ، و در سال آينده هر دو را دو باره انجام دهد .
مسأله 221 : هر گاه کسى که احرام حج بسته قبل از وقوف در مشعر از روى علم و عمد با زن خود از جلو يا عقب نزديکى نمايد ، واجب است کفاره بدهد و حجش را به اتمام برساند و آن را در سال آينده دوباره انجام دهد ، خواه حج مستحبى باشد و همچنين است حکم زن در صورتى که احرام بسته و عالم به حکم و راضى به اين عمل وده باشد ، ولى اگر زن مجبور به اين عمل بوده چيزى بر او نخواهد بود ، يعنى نه کفاره بر او واجب است و نه دو باره انجام دادن حج در سال آينده ، ولى مرد بايد دو کفاره بدهد .
و کفاره اين عمل يک شتر و در صورت ناتوانى يک گوسفند است ، و واجب است در اين حج بين مرد و زن جدائى انداخت ، به طورى که در هيچ جا با همديگر جمع نشوند مگر با حضور شخص ثالثى ، تا اين که از همه اعمال حج فارغ شوند و بر گردند به همان جائى که نزديکى در آن صورت گرفته ، ولى اگر در برگشتن از راهى که به محل وقوع نزديکى منتهى نمى شود بر گردند جايز است که با يکديگر پايان مناسک حج خلوت کنند . همچنان که واجب است در حجى که بايد سال دوم انجام دهند ، از حين رسيدن به آن جائى که نزديکى در آن صورت گرفته تا هنگام قربانى کردن در منى ، بين آن دو جدائى انداخت ، بلکه احتياط اين است که جدائى انداختن تا فارغ شدن از همه اعمال و بازگشتن به محل وقوع نزديکى ادامه داشته باشد .
مسأله 222 : هر گاه محرم بعد از وقوف در مشعر از روى علم و عمد با زن خود نزديکى کند ، چنانچه بيش از طواف نساء باشد ، کفاره ايکه در مسأله قبل گذشت بر او واجب است ، ولى اعاده حج بر او واجب نيست ، و همچنين است اگر اين عملش پيش از تمام شدن دور چهارم طواف نساء باشد ، و اما اگر بعد از تمام شدن آن باشد ، کفاره نيز ندارد .
مسأله 223 : کسى که از روى علم و عمد در عمره مفرده با زن خود نزديکى نمايد ، کفاره سابق الذکر بر او واجب است ولى اگر نزديکى او بعد از سعى باشد عمره اش فاسد نمى شود ، و اگر قبل از سعى باشد عمره اش نيز باطل مى شود ، و واجب است تا ماه آينده در مکه توقف نمايد سپس به يکى از ميقاتهاى پنجگانه معروف رفته و از آن جا براى اعاده عمره احرام ببندد ، و بنابر احتياط احرام از اوّلين جاى خارج از حرم براى او کفايت نمى کند ، و احتياط اين است که همان عمره فاسده را نيز تمام کند .
مسأله 224 : اگر شخص غير محرم با زن خود که در حال احرام است نزديکى نمايد ، پس اگر زن به اين عمل راضى بوده ، واجب است يک شتر کفاره بدهد ، و اگر راضى نبوده و مجبور بر اين عمل بوده ، چيزى بر او واجب نخواهد بود ، و بنابر احتياط بايد شوهرش کفاره را بدهد ، بلکه احوط اين است که در صورت اوّل هم شوهر غرامت کفاره واجب شده بر زن خود را بدهد ، به اين معنى که قيمت کفاره را بپردازد .
مسأله 225 : شخص محرم هر گاه از روى ندانستن يا فراموشى با زن خود نزديکى نمايد، عمره و حجش صحيح است ، و کفاره اى بر او واجب نمى شود .
و اين حکم در محرماتى که موجب کفاره است و ذيلاً بيان مى شود ، نيز جارى است به اين معنى که هر عملى که از محرم از روى ندانستن و يا فراموشى سر بزند کفاره ندارد ، مگر در موارد ذيل :
1ـ آنکه طواف را در حج و يا عمره فراموش کند تا زمانى که بر گردد و به وطنش و با زن خود نزديکى کند .
2ـ آنکه مقدارى از سعى را در عمره تمتع فراموش کند و به اعتقاد اينکه تمام شده از احرام خارج شود .
3ـ کسى که دست خود را بى جهت بر سر يا ريش خود بکشد و يک مو يا بيشتر از آن بيفتد .
4ـ آنکه کسى از روى ندانستن بدن خود را با روغنى که بر حسب طبع خودش خوشبو يا روغنى که آن را خوشبو کرده باشند روغنمالى کند . و تمام اينها در جاى خود ذکر خواهد شد .