کفارات شکار
براى کشتن وشکار هر يک از حيوانات صحرائى در
شريعت مطهره کفاره اى معين شده که در مسائل ذيل بيان
خواهد شد .
مسأله 203 - در کشتن شترمرغ يک شتر ودر کشتن
گاو وحشى يک گاو ودر کشتن خر وحشى يک گاو ، و
در کشتن آهو وخرگوش يک گوسفند وهمچنين در کشتن
روباه يک گوسفند کفاره هست .
مسأله 204 - کسى که شکارى کرد چنانچه کفاره آن
شتر باشد ويافت نشود بايد شصت مسکين را اطعام نمايد ،
/ صفحة 119 /
براى هر مسکين يک مد ( که تقريبا ده سير است ) واگر اين را هم
نتواند بايد شصت روز روزه بگيرد واگر تمکن نداشت ، بايد
هيجده روز روزه بگيرد . واگر کفاره گاو باشد ودست نيايد يا
مقدور نباشد بايد سى مسکين را اطعام نمايد واگر اين را هم
نتواند نه روز روزه بگيرد . واگر کفاره گوسفند باشد ويافت
نشود يا نتواند تهيه کند بايد ده مسکين را اطعام نمايد واگر
متمکن نباشد ، بايد سه روز روزه بگيرد .
مسأله 205 - هرگاه محرم در خارج حرم کبوتر يا
مانند آن را شکار نموده وبکشد يک گوسفند بايد کفاره
بدهد وهرگاه محل ( غير محرم ) کبوتر ومانند آن را در حرم
بکشد يک درهم ودر جوجه آن نيم درهم ودر تخم آن ربع
درهم کفاره بدهد ، وهرگاه محرم در حرم آن را بکشد هر دو
کفاره بر او واجب مى شود ، وهمچنين است در کشتن جوجه
وشکستن تخم ، وتخم اگر جوجه در آن به حرکت آمده
حکم جوجه را دارد .
مسأله 206 - کفاره شکار قطاة ( مرغى است که آن را به
/ صفحة 120 /
فارسى سنگخوار نامند ) وکبک ودراج ومانند آنها يک بره است
که از شير گرفته شده وعلفخوار باشد وکفاره شکار گنجشک
وقبره که نوعى از مرغان مى باشد که به فارسى آن را چکاوک
نامند وصعوه ( مرغى است کوچک وبه فارسى آن را سنگانه نامند )
ومانند آنها بنابر مشهور يک مد ( که تقريبا سه ربع کيلو ) ده
سير گندم يا جو يا نان ومانند اينها است ، واحوط در اينها
يک بره از شير گرفته شده است وکفاره کشتن يک ملخ يک
دانه خرما ويا يک مشت گندم وکفاره بيشتر از يک ملخ يک
مشت گندم ومانند آن ودر زياد آن يک گوسفند است .
مسأله 207 - کشتن موش صحرائى وخارپشت و
سوسمار ومانند اينها يک بزغاله کفاره دارد ويک نوع
مالمولک ( عظايه ) يک مشت طعام کفاره دارد .
مسأله 208 - کشتن عمدى زنبور مقدارى طعام
کفاره دارد ، ودر صورتى که کشتن به جهت دفع اذيت باشد
کفاره ندارد .
/ صفحة 121 /
مسأله 209 - در راهى که ملخ زياد است بايستى
محرم راه خود را کج کند که آن را نکشند واگر نتواند اين کار را
بکند که خواه ناخواه ملخ پايمال مى شود ، عيبى ندارد .
مسأله 210 - اگر جماعتى در کشتن شکارى شرکت
کردند بر هر يک کفاره مستقلى هست .
مسأله 211 - کفاره خوردن شکار مانند کفاره خود
شکار است پس اگر محرم شکار کند وآن را بخورد دو کفاره
بايد بدهد يکى براى شکار وديگرى براى خوردن آن واگر
شکار ديگرى را بخورد يک گوسفند بايد بدهد .
مسأله 212 - کسى که شکارى همراه دارد وداخل
حرم شود بايد او را رها کند وچنانچه رهايش نکرد تا مرد
بايد کفاره بدهد .
مسأله 213 - وجوب کفاره در کشتن شکار
وخوردنش فرقى ندارد چه از روى عمد ياسهو يا نادانى
/ صفحة 122 /
باشد .
مسأله 214 - در شکار مکرر کفاره نيز مکرر مى شود
خواه شکار از روى نادانى يا فراموشى يا خطا باشد و
همچنين است در صورت عمد اگر شکار در حرم وشکار
کننده محل باشد ، يا شکار کننده محرم به احرامهاى متعدد
باشد . واگر شکار عمدا از محرم به يک احرام مکرر شد ،
کفاره مکرر نخواهد شد .
/ صفحة 123 /