احکام حايض
مسأله 456 :
چند چيز بر حايض حرام است : اول - عـبـادتـهـايـى که - مانند نماز - بايد با وضو يا غسل يا تيمم , بجا آورده شود,ولى بجا آوردن عبادتهايى که وضو و غسل و تيمم براى آنها لازم نيست - مانند نمازميت - مانعى ندارد.
دوم - تمام چيزهايى که بر جنب حرام است و در احکام جنابت گفته شد.
سوم - جماع کردن در قبل , که هم براى مرد حرام است و هم براى زن , اگر چه بمقدار ختنه گاه داخـل شـود و منى هم بيرون نيايد بلکه احتياط واجب آن است که مقدار کمتر از ختنه گاه را هم داخل نکند و در دبر زن حايض هم وطى ننمايد چون کراهت شديده دارد.
مسأله 457 :
جماع کردن در روزهايى هم که حيض قطعى نيست ولى شرعا بايدآن را حيض قرار دهـد حـرام اسـت , پـس زنى که بيشتر از ده روز خون مى بيند و بايدبه دستورى که بعدا گفته مى شود روزهاى عادت خويشان خود را حيض قرار دهدشوهرش نمى تواند در آنروزها با او نزديکى نمايد.
مسأله 458 :
اگر شماره روزهاى حيض به سه قسمت تقسيم شود و شوهر درقسمت اول آن با زن خود در قبل جماع کند, مستحب بلکه احوط است که هيجده نخود طلا کفاره , به فقير بدهد و اگـر در قسمت دوم جماع کند, نه نخود و اگر درقسمت سوم جماع کند چهار نخود ونيم بدهد, مثلا زنى که شش روز خون حيض مى بيند اگر شوهرش در شب يا روز اول و دوم با او جماع کند, مستحب بلکه احوطاست که هيجده نخود طلا و در شب يا روز سوم وچهارم , نه نخود و در شب يا روزپنجم و ششم , چهار نخود و نيم بدهد.
مسأله 459 :
بهتر آن است که طلاى کفاره را سکه دار, بدهد ولى اگر ممکن نباشد,قيمت آن کافى است .
مسأله 460 :
اگر قيمت طلا, در وقتى که جماع کرده , با وقتى که مى خواهد به فقيربدهد, فرق کرده باشد بايد قيمت وقتى را که مى خواهد به فقير بدهد, حساب کند.
مسأله 461 :
اگر کسى , هم در قسمت اول و هم در قسمت دوم و هم در قسمت سوم حيض , با زن خود جماع کند, مستحب بلکه احوط آن است که هر سه کفاره راکه روى هم سى و يک نخود و نيم مى شود بدهد.
مسأله 462 :
اگر انسان بعد از آن که در حال حيض , جماع کرده و کفاره آنرا داده دوباره جماع کند, باز هم مستحب بلکه احوط است که کفاره بدهد.
مسأله 463 :
اگر با حايض چند مرتبه جماع کند و در بين آنها, کفاره ندهد, احتياطمستحب آن است که براى هر جماع يک کفاره بدهد.
مسأله 464 :
اگر مرد در حال جماع بفهمد زن حايض شده , بايد فورا از او جداشود.
مسأله 465 :
اگر مردى با زن حايض زنا کند, يا با حايض نامحرمى - به گمان اين که عيال خود او است جماع نمايد, احتياط مستحب آن است که کفاره بدهد .
مسأله 466 :
کسى که نمى تواند کفاره بدهد, استغفار کند, وهر وقت توانست احتياط مستحب آن است که کفاره را بدهد.
مسأله 467 :
طـلاق دادن زن در حال حيض بطورى که در کتاب طلاق گفته مى شود, باطل است .
مسأله 468 :
اگر زن بگويد: حايض م يا از حيض پاک شده ام بايد حرف او را قبول کرد.
مسأله 469 :
اگر زن در بين نماز حايض شود, نماز او باطل است .
مسأله 470 :
اگر زن در بين نماز شک کند که حايض شده يا نه , نماز او صحيح است .
مسأله 471 :
اگر بعد از نماز بفهمد که در بين نماز حايض شده , نمازى که خوانده باطل است .
مسأله 472 :
بعد از آن که از خون حيض پاک شد, واجب است براى نماز وعبادتهاى ديگرى که بايد با وضو يا غسل يا تيمم بجا آورده شود, غسل کند.
ودستور آن مثل غسل جنابت است ولى براى نماز بايد پيش از غسل يا بعد از آن وضو هم بگيرد.
و اگر پيش از غسل , وضو بگيرد بهتر است .
مسأله 473 :
بعد از آن که زن از خون حيض پاک شد اگرچه غسل نکرده باشدطلاق او صحيح است و شوهرش هم مى تواند با او جماع کند.
و احتياط مستحب آن است که پيش از غسل از جماع با او خود دارى نمايد, اما کارهاى ديگرى که دروقت حيض , بر او حرام بوده مانند توقف در مسجد و مس خط قرآن تا غسل نکندبر او حلال نمى شود.
مسأله 474 :
اگر آب براى وضو و غسل , کافى نباشد وبه اندازه اى باشد که بتواند,يا غسل کند يا وضـو بـگيرد, بايد غسل کند وبدل از وضو تيمم نمايد, و اگر فقط براى وضو کافى باشد, بايد وضو بگيرد و عوض غسل تيمم نمايد, و اگر براى هيچ يک ازآنها آب ندارد, بايد دوتيمم کند يکى بدل از غسل وديگرى بدل از وضو .
مسأله 475 :
نمازهاى يوميه اى که در حال حيض نخوانده , قضا ندارد ولى روزه هاى واجب را بايد قضا نمايد.
مسأله 476 :
هر گاه وقت نماز داخل شود و بداند که اگر نماز را تاخير بيندازدحايض مى شود, بايد فورا نماز بخواند.
مسأله 477 :
اگر زن نماز را تاخير بيندازد و از اول وقت به اندازه خواندن يک نمازبا طهارت از حدث بگذرد و حايض شود, بنابر احتياط واجب بايد قضاى آن نماز رابجا آورد, ولى در تند خواندن وکـنـد خواندن و چيزهاى ديگر بايد ملاحظه حال خود را بکند, مثلا زنى که مسافر نيست اگر در اول ظهر نماز نخواند, قضاى آن درصورتى واجب مى شود که به مقدار خواندن چهار رکعت نماز از اول ظـهـر بـگذرد وحايض شود و براى کسى که مسافر است گذشتن وقت به مقدار خواندن دو رکعت کافى است .
مسأله 478 :
اگر حايض در آخر وقت نماز از خون پاک شود و به اندازه غسل ووضو و مقدمات ديـگر نماز - مانند تهيه کردن لباس يا آب کشيدن آن وخواندن يک رکعت يا بيشتر از يک رکعت - وقـت داشـته باشد, بايد نماز را بخواند و اگر نخواند,بايد قضاى آن را بجا آورد , بلکه اگر فقط به انـدازه يـک رکعت نماز با طهارت ازحدث وقت داشته باشد, احتياط لازم خواندن نماز با طهارت است , اگرچه بقدرتهيه ساير مقدمات وقت نداشته باشد و اگر نخواند قضاى آن را بجا آورد.
مسأله 479 :
اگر حايض بعد از پاک شدن به اندازه غسل و وضو وقت ندارد, ولى مى تواند با تيمم نـماز را در وقت بخواند, آن نماز بر او واجب نيست , اما اگر قطع نظراز تنگى وقت تکليفش تيمم است - مثل آن که آب برايش ضرر دارد - بايد تيمم کند وآن نماز را بخواند.
مسأله 480 :
اگر حايض - بعد از پاک شدن - شک کند که براى نماز وقت دارد يانه , بايد نمازش را بخواند.
مسأله 481 :
اگر بخيال اين که به اندازه تهيه مقدمات نمازوخواندن يک رکعت وقت ندارد, نماز نخواند وبعد بفهمد وقت داشته , بايد قضاى آن نمازرا بجا آورد .
مسأله 482 :
مستحب است زن حايض در وقت نماز, خود را از خون پاک نمايد وپنبه و دستمال را عوض کند و وضو بگيرد و اگر نمى تواند وضو بگيرد, تيمم نمايد ودر جاى نماز رو به قبله بنشيند و مشغول ذکر و دعا و صلوات شود.
مسأله 483 :
خواندن و همراه داشتن قرآن و رساندن جايى از بدن به ورق قرآن که خط قرآن در آن نـبـاشد - مثل حاشيه و بين سطرها - و نيز خضاب کردن به حنا ومانند آن , براى حايض مکروه است .