متعه(عقد موقت، صیغه‌)‌‌ (آیت الله ناصر مکارم شیرازی)

احکام عقد موقّت

مسأله 2070 :

در ازدواج موقّت بايد مقدار وقت و مقدار مهر تعيين شده باشد و بدون آن باطل است.

مسأله 2071 :

ازدواج موقّت هر چند براى لذّت بردن هم نباشد بلکه به قصد محرم شدن نزديکان آن دختر باشد جائز است مشروط بر اين که دخترى را که به ازدواج موقّت در مى آورند در حدّى باشد که قابل لذّت جنسى باشد، مثلاً اگر کوچک است بايد وقت را به اندازه اى زياد کنند که دوران آمادگى دختر را شامل شود، هرچند بعد از عقد مدّت را ببخشند.

مسأله 2072 :

احتياط واجب آن است که شوهر بيش از چهار ماه نزديکى با همسر خود را در ازدواج موقّت نيز ترک نکند.

مسأله 2073 :

زن مى تواند در ازدواج موقّت شرط کند که شوهر با او نزديکى نکند و

[400]

تنها لذّتهاى ديگر ببرد، ولى اگر بعداً به اين امر راضى شود مانعى ندارد.

مسأله 2074 :

همسر ازدواج موقّت حقّ خرجى ندارد، هرچند باردار شود و از شوهر ارث نمى برد و شوهر هم از او ارث نمى برد و حقّ واجب همخوابى نيز ندارد.

مسأله 2075 :

همسر موقّت مى تواند بدون اجازه شوهر از خانه بيرون رود يا کارى در خارج خانه براى خود انتخاب کند، مگر اين که به خاطر بيرون رفتنش حقّ شوهر از بين برود.

مسأله 2076 :

پدر يا جدّ پدرى مى تواند براى محرم شدن با زنى او را به عقد موقّت پسر نابالغ خود درآورد (به شرط اين که مدّت عقد به اندازه اى باشد که پسر به حدّ بهره گيرى جنسى برسد) و نيز مى تواند دختر نابالغى را براى محرم شدن بستگان به عقد کسى درآورد (به همان شرط که در مورد پسر گفته شد) و در هر دو صورت بنابر احتياط واجب بايد عقد فايده اى براى آن دو داشته باشد و خالى از مفسده باشد.

مسأله 2077 :

مرد مى تواند مدّت ازدواج موقّت را ببخشد و به آن پايان دهد، در اين صورت اگر با آن زن نزديکى کرده بايد تمام مهر و اگر نزديکى نکرده بايد نصف آن را بدهد.

مسأله 2078 :

مرد مى تواند زنى را که صيغه اوست به عقد دائمى درآورد، ولى بايد نخست باقيمانده مدّت را ببخشد، سپس او را عقد کند.

مسأله 2079 :

ازدواج موقّت بعد از تمام شدن مدّت آن، عدّه دارد، به شرحى که در کتاب طلاق خواهدآمد و فرزندانى که از آن متولد مى شوند تمام حقوق فرزندى را دارند و از پدر و مادر و بستگان خود ارث مى برند هرچند آن زن و شوهر از هم ارث نمى برند.