احکام حنوط‌‌ (آیت الله ناصر مکارم شیرازی)

احکام حَنُوط

مسأله 552 :

بعد از تمام شدن غسل، واجب است ميّت را «حَنُوط» کنند، يعنى به محلهاى هفتگانه سجده (پيشانى، کف دستها، سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پاها) کافور بمالند و احتياط آن است مقدارى از کافور روى اين اعضا بگذارند و بايد کافور، پاک و مباح و تازه باشد، بطورى که عطر معمولى خود را حفظ کند.

مسأله 553 :

احتياط آن است که اوّل کافور را به پيشانى ميّت بمالند، بعد به اعضاى ديگر و اين کار قبل از کفن کردن، يا در اثناى آن باشد، نه بعد از آن.

مسأله 554 :

کسى که براى حج يا عمره احرام بسته است اگر از دنيا برود حنوط و هيچ بوى خوش ديگرى براى او جايز نيست.

مسأله 555 :

زنى که شوهرش مرده و هنوز در عدّه وفات است، حرام است خود را خوشبو کند، ولى اگر بميرد حنوط او واجب است.

مسأله 556 :

احتياط آن است که ميّت را با مشک و عنبر و عطرهاى ديگر خوشبو نکنند، حتّى براى حنوط، اينها را با کافور مخلوط ننمايند.

مسأله 557 :

اگر کافور به اندازه غسل و حنوط نباشد بنابر احتياط واجب غسل را

[105]

مقدّم دارند و اگر براى هفت عضو نرسد پيشانى را مقدم دارند.

مسأله 558 :

شايسته است قدرى تربت حضرت سيّدالشّهداء(عليه السلام) را با کافور مخلوط کنند، امّا بقدرى زياد نباشد که آن را کافور نگويند.

مسأله 559 :

مستحبّ است دو چوب تر و تازه در قبر همراه ميّت بگذارند، خواه داخل کفن باشد يا بيرون آن.