احکام شهید (آیت الله ناصر مکارم شیرازی)

احکام شهيد

مسأله 603 :

غسل دادن ميّت مسلمان و کفن کردن او چنان که گفته شد واجب است ولى دو گروه از اين حکم مستثنا هستند: اوّل «شهيدان راه خدا» يعنى کسانى که در ميدان جهاد در راه اسلام، همراه پيامبر(صلى الله عليه وآله) يا امام معصوم(عليه السلام) يا نايب خاصّ او کشته شده اند، همچنين کسانى که در حال غيبت امام زمان(ارواحنا فداه) براى دفاع در برابر دشمنان اسلام کشته مى شوند، خواه مرد باشند، يا زن، بزرگ باشند و يا کودک، در اين گونه موارد غسل و کفن و حنوط واجب نيست، بلکه بايد آنها را با

[116]

همان لباسهايشان بعد از خواندن نماز دفن کنند.

مسأله 604 :

حکم مسأله سابق درباره کسانى است که در ميدان جنگ کشته شده باشند، يعنى پيش از آن که مسلمانان به او برسند جان داده است، امّا اگر به او برسند و زنده باشد، يا به صورت مجروح او را از ميدان جنگ خارج سازند و در بيمارستان يا غير آن از دنيا برود، گرچه ثواب شهيدان را دارد ولى حکم فوق شامل حال آنها نمى شود.

مسأله 605 :

در جنگهاى امروز که ميدانهاى جنگ وسعت دارد و گاه کيلومترها يا فرسخها مسافت را در بر مى گيرد و گلوله هاى دشمن و مانند آن تا مسافت زيادى مى رسد، تمام اين صحنه که مرکز تجمّع سربازان است ميدان جنگ محسوب مى شود، ولى اگر دشمن بوسيله بمباران افرادى را دور از جبهه هاى جنگ به قتل برساند احکام بالا در مورد آنها جارى نيست.

مسأله 606 :

هرگاه به علّتى شهيد برهنه شده باشد بايد او را کفن کنند و بدون غسل دفن نمايند.

مسأله 607 :

دوم کسانى که قتل آنها به عنوان قصاص يا حدّ شرعى واجب شده است و حاکم شرع به آنها دستور مى دهد مراسم غسل ميّت را خودشان در حال حيات انجام دهند و سه غسل را طبق دستورى که قبلاً گذشت به جا آورده، سپس دو قسمت از قسمتهاى سه گانه کفن را يعنى لنگ و پيراهن را مى پوشند و مانند ميّت حنوط مى کنند و بعد از کشته شدن، قطعه سوم را بر آنها مى پوشانند و نماز بر آنها خوانده و به همان حال دفنشان مى کنند و لازم نيست خون را از بدن و کفن آنها بشويند، حتّى اگر بر اثر ترس و وحشت خود را نجس کنند، تکرار غسل لازم نيست.