مسأله 1208 :
در نه صورت اگر در شماره رکعتهاى نماز چهار رکعتى شک کند, بنابر احتياط مـسـتحب بايد فورا فکر نمايد, پس اگر يقين ياگمان به يک طرف شک پيدا کرد, همان طرف را بـگيرد ونماز را تمام کند, و گرنه به دستورهائى که گفته مى شود عمل نمايد, و آن نه صورت از اين قرار است : اول - آنکه بعد از تمامى ذکر سجده دوم شک کند که دو رکعت خوانده است يا سه رکعت , بايد بنا بـگذارد که سه رکعت خوانده است و يک رکعت ديگر بخواند و نماز را تمام کند, و بعد از نماز بنابر احتياط واجب يک رکعت نماز احتياط ايستاده بجا آورد.
دوم - شک بين دو و چهار بعد از تمامى ذکر از سجده دوم که بايد بنا بگذارد چهار رکعت خوانده و نماز را تمام کند, و بعد از نماز دو رکعت نمازاحتياط ايستاده بخواند.
سـوم - شـک بـين دو و سه و چهار بعد از تمامى ذکر از سجده دوم که بايد بنا را بر چهار بگذارد و بعد از نماز دو رکعت نماز احتياط ايستاده و بعددو رکعت نشسته بجا آورد.
چهارم - شک بين چهار و پنج بعد از تمام کردن ذکر از سجده دوم که بايد بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام کند و بعد از نماز دو سجده سهوبجا آورد.
ولى اگر بعد از سجده اول , يا پيش از تمامى ذکر از سجده دوم , يکى از اين چهار شک براى او پيش آيد, نمازش باطل است .
پـنـجـم - شک بين سه و چهار, که در هر جاى نماز باشد, بايد بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام کند و بعد از نماز يک رکعت نماز احتياط ايستاده يا دو رکعت نشسته بجا آورد.
ششم - شک بين چهار و پنج در حال ايستاده , که بايد بنشيند و تشهد بخواند و نماز را سلام دهد و يک رکعت نماز احتياط ايستاده يا دو رکعت نشسته بجا آورد.
هـفتم - شک بين سه و پنج در حال ايستاده , که بايد بنشيند و تشهد بخواند و نماز را سلام دهد و دو رکعت نماز احتياط ايستاده بجا آورد.
هشتم - شک بين سه و چهار و پنج در حال ايستاده , که بايد بنشيند و تشهد بخواند و بعد از سلام نماز, دو رکعت نماز احتياط ايستاده و بعد دورکعت نشسته بجا آورد.
نـهم - شک بين پنج و شش در حال ايستاده , که بايد بنشيند و تشهد بخواند و نماز را سلام دهد و دو سجده سهو بحا آورد.
و نيز بنابر احتياطواجب دو سجده سهو براى ايستادن بى جا در اين چهار صورت بجا آورد.
مسأله 1209 :
اگر يکى از شکهاى صحيح براى انسان پيش آيد, بنابر احتياط واجب نبايد نماز را بشکند و بايستى بدستورى که گفته شدعمل نمايد.
مسأله 1210 :
اگـر يـکـى از شکهائى که نماز احتياط براى آنها واجب است , در نماز پيش آيد, چـنـانچه انسان نماز را تمام کند احتياط واجب آن است که نماز احتياط را بخواند و بدون خواندن نـمـاز احـتياط, نماز را از سر نگيرد, و اگر پيش از انجام کارى که نماز را باطل مى کند نماز را از سـربـگـيـرد, نـمـاز دومش هم باطل است , ولى اگر بعد از انجام کارى که نماز را باطل مى کند, مشغول نماز شود نماز دومش صحيح است .
مسأله 1211 :
وقـتى يکى از شکهاى باطل براى انسان پيش آيد و بداند که اگر به حالت بعدى مـنتقل شود براى او يقين يا گمان پيدا مى شود,جايز نيست با حالت شک نماز را ادامه دهد, مثلا اگر در حال ايستادن شک کند که يک رکعت خوانده يا بيشتر و بداند که اگر به رکوع رود به يک طرف , يقين يا گمان پيدا مى کند, جايز نيست با اين حال رکوع کند.
مسأله 1212 :
اگر اول , گمانش به يک طرف بيشتر باشد, بعد دو طرف در نظر او مساوى شود, بايد به دستور شک عمل نمايد, و اگر اول دوطرف در نظر او مساوى باشد و به طرفى که وظيفه او است بنا بگذارد, بعد گمانش به طرف ديگر برود, بايد همان طرف را بگيرد و نماز را تمام کند.
مسأله 1213 :
کـسـى که نمى داند گمانش به يک طرف بيشتر است يا هر دو طرف در نظر او مساوى است , بايد به دستور شک عمل کند.
مسأله 1214 :
اگر بعد از نماز بداند که در بين نماز حال ترديدى داشته که مثلا دو رکعت خوانده يـا سـه رکـعـت و بنا را بر سه گذاشته ولى نداندکه گمانش به خواندن سه رکعت بوده يا هر دو طرف در نظر او مساوى بوده , بايد نماز احتياط را بخواند.
مسأله 1215 :
اگـر موقعى که تشهد مى خواند يا بعد از ايستادن شک کند که دو سجده را بجا آورده يـا نـه , و در هـمـان مـوقع يکى از شکهائى که اگر بعد از تمام شدن دو سجده اتفاق بيفتد صـحـيـح مـى بـاشـد, براى او پيش آيد, مثلا شک کند که دو رکعت خوانده يا سه رکعت , چنانچه به دستور آن شک عمل کند, نماز صحيح است .
مسأله 1216 :
اگـر پيش از آنکه مشغول تشهد شود يا پيش از ايستادن , شک کند که يک يا دو سـجـده را بجا آورده يا نه , و در همان موقع يکى از شکهائى که بعد از تمام شدن دو سجده صحيح است , برايش پيش آيد نمازش باطل است .
مسأله 1217 :
اگر موقعى که ايستاده بين سه و چهار يا بين سه و چهار و پنح شک کند و يادش بيايد که يک يا دو سجده از رکعت پيش رابجا نياورده , نمازش باطل است .
مسأله 1218 :
اگر شک او از بين برود و شک ديگرى برايش پيش آيد, مثلا اول شک کند که دو رکعت خوانده يا سه رکعت , بعد شک کندکه سه رکعت خوانده يا چهار رکعت , بايد به دستور شک دوم عمل نمايد.
مسأله 1219 :
اگر بعد از نماز شک کند که در حال نماز مثلا بين دو و چهار شک کرده , يا بين سه و چهار, بهتر آن است که به دستور هر دوعمل کند و نماز را دوباره بخواند, و جايز است که نماز را بهم زده و دوباره بخواند.
مسأله 1220 :
اگـر بـعـد از نماز بفهمد که در حال نماز شکى براى او پيش آمده ولى نداند از شکهاى باطل يا صحيح بوده , و اگر از شکهاى صحيح بوده نداند کدام قسم آن بوده است , بهتر آن اسـت که دو رکعت نماز احتياط ايستاده و يک رکعت ايستاده و دو رکعت نشسته و دوسجده سهو بجا آورد و نماز را هم دوباره بخواند, و جايز است نماز را بهم زده و دوباره بخواند.
مسأله 1221 :
کسى که نشسته نماز مى خواند, اگر شکى کند که بايد براى آن يک رکعت نماز احـتياط ايستاده يا دو رکعت نشسته بخواند, بايديک رکعت نشسته بجا آورد, و اگر شکى کند که بايد براى آن دو رکعت نماز احتياط ايستاده بخواند, بايد دو رکعت نشسته بجا آورد.
مسأله 1222 :
کسى که ايستاده نماز مى خواند, اگر موقع خواندن نماز احتياط از ايستادن عاجز شـود, بـايـد مـثـل کسى که نماز را نشسته مى خواند که حکم آن در مسأله پيش گفته شد, نماز احتياط را بجا آورد.
مسأله 1223 :
کسى که نشسته نماز مى خواند, اگر موقع خواندن نماز احتياط بتواند بايستد, بايد به وظيفه کسى که نماز را ايستاده مى خواندعمل کند.