راه ثابت شدن نجاست
مسأله 125 :
نجاست هر چيز از سه راه ثابت مي شود:
اوّل: خود انسان يقين کند چيزي نجس است، و اگر گمان داشته باشد چيزي نجس است لازم نيست از آن اجتناب نمايد، مگر آن که به واسطه گمان، اطميناني که مردم عادي آن را علم به حساب مي آورند حاصل شود، که در اين صورت اجتناب لازم است. بنابراين غذا خوردن در قهوه خانه و مهمانخانه هايي که افراد لاابالي و کساني که پاکي و نجسي را مراعات نمي کنند، در آنها غذا مي خورند، اگر انسان يقين نداشته باشد غذايي را که براي او آورده اند نجس است اشکال ندارد.
دوّم: کسي که چيزي در اختيار او است بگويد آن چيز نجس است، مثلاً همسر انسان يا نوکر يا کلفت بگويد ظرف يا چيز ديگري که در اختيار او است نجس مي باشد.
سوّم: دو مرد عادل بگويند چيزي نجس است و نيز اگر يک نفر عادل هم بگويد چيزي نجس است، بنابر احتياط واجب بايد از آن چيز اجتناب کرد.
مسأله 126 :
اگر به واسطه ندانستن مسأله، نجس بودن و پاک بودن چيزي را نداند، مثلاً نداند که عرق جنب از حرام پاک است يا نه، بايد مسأله را بپرسد، ولي اگر با اين که مسأله را مي داند، چيزي را شک کند پاک است يا نه، مثلاً شک کند آن چيز خون است يا نه، يا نداند که خون پشه است يا خون انسان، پاک مي باشد.
مسأله 127 :
چيز نجسي که انسان شک دارد پاک شده يا نه، نجس است، و چيز پاک را اگر شک کند نجس شده يا نه، پاک است. و اگر هم بتواند نجس بودن يا پاک بودن آن را بفهمد لازم نيست تحقيق کند.
مسأله 128 :
اگر بداند يکي از دو ظرف يا دو لباسي که از هر دوي آنها استفاده مي کند نجس شده، و نداند کدام است، بايد از هردو اجتناب کند، بلکه اگر مثلاً نمي داند لباس خودش نجس شده يا لباسي که هيچ از آن استفاده نمي کند و مال ديگري است، باز هم احتياط آن است که از لباس خودش اجتناب نمايد، اگرچه لازم نيست.