احکام نجاسات
مسأله 136 :
نجس کردن خط و ورق قرآن حرام است و اگر نجس شود بايد فوراآن را آب بکشند.
مسأله 137 :
اگـر جلد قرآن نجس شود در صورتى که بى احترامى به قرآن باشدبايد آن را آب بکشند.
مسأله 138 :
گذاشتن قرآن روى عين نجس مانند خون ومردار اگر چه آن عين نجس خشک باشد, حرام است .
وبرداشتن قرآن از روى آن , واجب مى باشد.
مسأله 139 :
نوشتن قرآن با مرکب نجس اگر چه يک حرف آن باشد حرام است .
واگر نوشته شود بايد آن را آب بکشند, و اگر ممکن نشود بواسطه تراشيدن و مانند آن کارى کنند که از بين برود.
مسأله 140 :
دادن قرآن به کافر اگر هتک و توهين شمرده شود و يا در معرض هتک باشد حرام و گرفتن قرآن از او واجب است .
مسأله 141 :
اگر ورق قرآن يا چيزى که احترام آن لازم است , مثل کاغذى که اسم خدا يا پيغمبر (ص ) يـا امام (ع ) بر آن نوشته شده , در مستراح بيفتد بيرون آوردن وآب کشيدن آن اگرچه خرج داشـتـه بـاشد, واجب است و اگر بيرون آوردن آن ممکن نباشد, بايد به آن مستراح نروند تا يقين کنند آن ورق پوسيده است .
و نيز اگر تربت در مستراح بيفتد و بيرون آوردن آن ممکن نباشد, بايد تا وقتى که يقين نکرده اندبکلى از بين رفته به آن مستراح نروند.
مسأله 142 :
خوردن و آشاميدن عين نجس مثل مردار و شراب و خورانيدن آن حتى به اطفال , حرام است .
بلکه بايد طفل را از خوردن آن منع نمايند, و خوردن وآشاميدن چيزى که نجس شده و خورانيدن آن به اشخاص بالغ و همچنين خورانيدن متنجسى که ضرر دارد به اطفال , حرام است .
وبا عدم ضرر هم , احتياطمستحب ترک خورانيدن به اطفال است .
مسأله 143 :
فروختن و عاريه دادن چيز نجسى که مى شود آن را آب کشيد اگرنجس بودن آن را بـه طـرف بـگويند اشکال ندارد.
ولى در غير خوراکيها که شستن آنهامتعارف نيست يا براى آنچه طهارت واقعى شرط آن نيست بکار برده مى شود, اگرنگويد اشکال ندارد.
مسأله 144 :
اگر انسان ببيند کسى چيز نجسى را مى خورد يا با لباس نجس نمازمى خواند, لازم نيست به او بگويد.
مسأله 145 :
اگر جايى از خانه يا فرش کسى نجس باشد و ببيند بدن يا لباس يا چيزديگر کسانى که وارد خانه او مى شوند با رطوبت بجاى نجس رسيده است وجوب اعلام به آنان معلوم نيست .
مسأله 146 :
اگر صاحب خانه در بين غذا خوردن بفهمد غذا نجس است , بايد به مهمانان بگويد.
امـا اگـر يـکـى از مـهـمـانان بفهمد, لازم نيست به ديگران خبر دهد.
ولى چنانچه طورى با آنان معاشرت دارد که ممکن است بواسطه نجس بودن آنان خوداو هم نجس شود, يا بعد از غذا به آنان بگويد يا خودش به وظيفه شخصى خودعمل کند.
مسأله 147 :
اگر چيزى را که عاريه کرده نجس شود, چنانچه صاحبش آن چيز رادر کارى که شرط آن پاکى وطهارت واقعى است استعمال مى کند مثل وضو و غسل ,احتياط واجب آن است که نجس شدن آن را به او بگويد.
و اگر در کارى که شرط آن طهارت ظاهرى است استعمال مى کند مثل لباس نمازگزار, گفتن به او واجب نيست اگر چه مطابق بااحتياط است .
مسأله 148 :
اگر بچه اى که تکليفش نزديک است , به پاک بودن يا نجس بودن چيزى که در دست خـودش مـى بـاشد خبر دهد, پذيرفته است به شرط حصول اطمينان و اگر به پاکى يانجس بودن چيزى که در دست او نيست خبر دهد, گفته اش پذيرفته نيست .