نماز قضاى پدر که بر پسر بزرگتر واجب است (آیت الله سید علی محمد دستغیب)

نماز قضاى پدر که بر پسر بزرگتر واجب است‌

مسأله 1390 :

اگر پدر نماز و روزه خود را بجا نياورده باشد، خواه از روى نافرمانى ترک کرده باشد يا نه و خواه مى‌توانسته قضا کند يا نه، بر پسر بزرگتر واجب است که بعد از مرگش بجا آورد، يا براى او اجير بگيرد. و نيز روزه‌اى را که در سفر نگرفته، اگرچه نمى‌توانسته قضا کند، واجب است که پسر بزرگتر قضا نمايد، يا براى او اجير بگيرد.

مسأله 1391 :

بر پسر بزرگتر قضاء نمازهاى مربوط به خود پدر واجب است. امّا قضاء نمازهايى که بر او به نحو استيجار واجب شده، يا اينکه از پدر يا مادر بر ذمّه او بوده، واجب نيست.

مسأله 1392 :

لازم نيست پسر بزرگتر وارث ميّت باشد بلکه چنانچه ممنوع از ارث باشد به يکى از اسباب منع، مانند قتل يا کفر باز قضا واجب است.

مسأله 1393 :

اگر پسر بزرگتر شکّ دارد که پدر نماز و روزه قضا داشته يا نه، چيزى بر او واجب نيست، و لازم نيست تفحّص کند.

مسأله 1394 :

اگر پسر بزرگتر بداند که پدرش نماز قضا داشته و شکّ کند که بجا آورده يا نه، لازم نيست قضا نمايد.

مسأله 1395 :

اگر معلوم نباشد که پسر بزرگتر کدام است، قضاى نماز و روزه پدر بر هيچ کدام از پسرها واجب نيست. ولى احتياط مستحب آن است که نماز و روزه او را بين خودشان قسمت کنند، يا براى انجام آن قرعه بزنند.

مسأله 1396 :

اگر ميّت وصيّت کرده باشد که براى نماز و روزه او اجير بگيرند بعد از آن که اجير، نماز و روزه او را به طور صحيح به جا آورد بر پسر بزرگتر چيزى واجب نيست.

مسأله 1397 :

اگر پسر بزرگتر بخواهد نماز و روزه پدر را قضا کند، بايد به تکليف خود عمل کند يعنى دستورات نماز و روزه را مطابق حکم مرجع تقليد خود بجا آورد.

مسأله 1398 :

کسى که خودش نماز و روزه قضا دارد، اگر نماز و روزه پدر هم بر او واجب شود، هر کدام را اوّل بجا آورد صحيح است.

مسأله 1399 :

اگر پسر بزرگتر موقع مرگ پدر، نابالغ يا ديوانه باشد وقتى که بالغ شد يا عاقل گرديد، بايد نماز و روزه پدر را قضا نمايد، و اگر در حال تمييز هم بجا آورد صحيح است، و چنانچه پيش از بالغ شدن يا عاقل شدن بميرد، بر پسر دوم چيزى واجب نيست.

مسأله 1400 :

اگر پسر بزرگتر پيش از آن که نماز و روزه پدر را قضا کند بميرد، بر پسر دوم چيزى واجب نيست.