( احکام نجاسات ).
مسأله 136 :
نـجس کردن خط و ورق قرآن در صورتى که مستلزم هتک حرمت باشد بى اشکال حرام است و اگر نجس شود بايد فورا آن را آب بکشند.
بلکه بنابر احتياط واجب در غير فرض هتک نيز نجس کردن آن حرام و آب کشيدن واجب است .
مسأله 137 :
اگر جلد قرآن نجس شود در صورتى که بى احترامى به قرآن باشد بايد آنرا آب بکشند.
مسأله 138 :
گـذاشتن قرآن روى عين نجس مانند خون و مردار اگر چه آن عين نجس خشک باشد در صورتى که بى احترامى به قرآن باشد حرام است .
مسأله 139 :
نـوشـتن قرآن با مرکب نجس اگر چه يک حرف آن باشد حکم نجس کردن آنرا دارد , و اگر نوشته شود بايد آن را آب بکشند يا به واسطه تراشيدن و مانند آن کارى کنند که از بين برود.
مسأله 140 :
در صورتى که دادن قرآن به کافر مستلزم هتک باشد حرام و گرفتن قرآن از او واجب است .
مسأله 141 :
اگـر ورق قـرآن يـا چـيزى که احترام آن لازم است , مثل کاغذى که اسم خدا يا پيغمبر يا امام بر آن نوشته شده , در مستراح بيفتد , بيرون آوردن و آب کشيدن آن اگر چه خرج داشته باشد واجب است .
و اگر بيرون آوردن آن ممکن نباشد , بايد به آن مستراح نروند تا يقين کنند آن ورق پوسيده است .
و نيز اگر تربت در مستراح بيفتد و بيرون آوردن آن ممکن نباشد.
بايد تا وقتى که يقين نکرده اند که به کلى از بين رفته به آن مستراح نروند.
مسأله 142 :
خوردن و آشاميدن چيز متنجس حرام است , و همچنين است خوراندن آن به ديگرى , ولى خوراندن آن به طفل يا ديوانه ظاهرا جايز است , و اگر خود طفل يا ديوانه غذاى نجس را بخورد يا با دست نجس غذا را نجس کند و بخورد لازم نيست از او جلوگيرى کنند.
مسأله 143 :
فـروخـتـن و عاريه دادن چيز نجسى که قابل پاک شدن است اشکال ندارد ولى لازم است که نجس بودن آن را به طرف بگويد , به دو شرط ( اول ) آن که طرف در معرض آن باشد که در مخالفت حکم الزامى واقـع شود مثل اينکه او را در خوردن يا آشاميدن استعمال نمايد و اگر اين چنين نباشد لازم نيست بگويد مـثلا نجس بودن لباسى را که طرف با آن نماز مى خواند لازم نيست به او بگويد زيرا پاک بودن لباس شرط واقعى نيست .
( دوم ) آنـکـه احـتـمـال بدهد که طرف به گفته او ترتيب اثر دهد و اما اگر بداند که ترتيب اثر نمى دهد گفتن لازم نيست .
مسأله 144 :
اگـر انـسـان بـبـيند کسى چيز نجسى را مى خورد يا با لباس نجس نماز مى خواند لازم نيست به او بگويد.
مسأله 145 :
اگر جايى از خانه يا فرش کسى نجس باشد و ببيند بدن يا لباس يا چيز ديگر کسانى که وارد خانه او مى شوند با رطوبت به جاى نجس رسيده است چنانچه او موجب اين امر شده باشد بايد با دو شرطى که در مسأله پيش گذشت به آنان بگويد.
مسأله 146 :
اگـر صـاحب خانه در بين غذا خوردن بفهمد غذا نجس است بايد - با شرط دومى که گذشت - به مهمانها بگويد , و اما اگر يکى از مهمانها بفهمد لازم نيست به ديگران خبر دهد ولى چنانچه طورى با آنها معاشرت دارد که به واسطه نجس بودن آنان خود از جهت ابتلاى به نجاست مبتلا به مخالفت حکم الزامى مى شود بايد به آنان بگويد.
مسأله 147 :
اگـر چـيـزى را کـه عـاريه کرده نجس شود بايد صاحبش را از نجس شدن آن به دو شرطى که در مسأله 143 گذشت آگاه کند.
مسأله 148 :
اگر بچه بگويد چيزى نجس است , يا چيزى را آب کشيده نبايد حرف او را قبول کرد.
ولـى بچه اى که تکليفش نزديک است اگر بگويد چيزى را آب کشيدم , در صورتى که آن چيز در تصرف او باشد يا گفته اش مورد اطمينان باشد قبول مى شود , و همچنين اگر بگويد چيزى نجس است .