سجده های واجب قرآن (آیت الله سید محمد حسینی شاهرودی)

سجده واجب قرآن

مسأله 1102 :

در هر يک از چهار سوره «والنجم» و «اقرء» و «الم تنزيل» و «حم سجده» يک آيه سجده است، که

اگر انسان بخواند يا بشنود بعد از تمام شدن آن آيه بايد فوراً سجده کند، و اگر فراموش کرد هر وقت يادش آمد بايد

سجده نمايد.

مسأله 1103 :

اگر انسان موقعى که آيه سجده را مى خواند، از ديگرى هم بشنود بنابر احتياط واجب، بايد دو

سجده نمايد.

مسأله 1104 :

در غير نماز اگر در حال سجده آيه سجده را بخواند يا بشنود بايد سر از سجده بر دارد و دوباره

سجده کند.

مسأله 1105 :

اگر انسان از بچه غير مميز که خوب و بد را نمى فهمد، يا از کسى که قصد خواندن قرآن ندارد آيه

سجده را بشنود احتياط واجب آنست که سجده کند و همچنين است اگر مثلاً از گرامافون و راديو آيه سجده را بشنود.

مسأله 1106 :

در سجده واجب قرآن بايد جاى انسان غصبى نباشد، و جاى پيشانى او از جاى زانوها و سر

انگشتانش بيش از چهار انگشت بسته بلندتر نباشد، ولى لازم نيست با وضو يا غسل و رو به قبله باشد و عورت خود را

بپوشاند و بدن و جاى پيشانى او پاک باشد، و نيز چيزهائى که در لباس نمازگزار شرط مى باشد، درلباس او شرط نيست

اما اگر لباس او غصبى است چنانچه سجده کردن، تصرف در آن لباس باشد سجده باطل است.

مسأله 1107 :

احتياط واجب آنست که در سجده واجب قرآن، پيشانى را بر مهر يا چيز ديگرى که سجده بر آن

صحيح است گذاشته و جاهاى ديگر بدن را به دستورى که در سجده نماز گفته شد بر زمين بگذارد.

مسأله 1108 :

هر گاه در سجده واجب قرآن پيشانى را به قصد سجده به زمين بگذارد، اگر چه ذکر نگويد

کافيست، و گفتن ذکر، مستحب است و بهتر است بگويد:

لا اِلهَ اِلاّ اللهُ حَقَّا حَقَّاً لا اِلهَ الاّ اللهُ ايماناً وَ تَصْديقاً لا اِلهَ الاّ اللهُ عُبُوديَّةً وَ رِقّاً سَجَدْتُ لَکَ يارَبِّ تَعَبُّداً وَرِقّاً لا مُسْتَنْکِفاً وَ لا

مُسْتَکْبِراً بَلْ اَنَا عَبْدٌ ذَليلٌ ضَعيفٌ خائِفٌ مُسْتَجيرٌ.