6 - شک در نماز مستحبى
مسأله 1202 :
اگر در شماره رکعتهاى نماز مستحبى شک کند، چنانچه طرف بيشتر شک نماز را باطل مىکند، بايد بنا را بر کمتر بگذارد، مثلا اگر در نافله صبح شک کند که دو رکعت خوانده يا سه رکعت، بايد بنا بگذارد که دو رکعت خوانده است. و اگر طرف بيشتر شک نماز را باطل نمىکند، مثلا شک کند که دو رکعت خوانده يا يک رکعت به هر طرف شک عمل کند، نمازش صحيح است.
مسأله 1203 :
کم شدن رکن نافله را باطل مىکند، ولى زياد شدن رکن آن را باطل نمىکند، پس اگر يکى از کارهاى نافله را فراموش کند و موقعى يادش بيايد که مشغول رکن بعد از آن شده بايد آن کار را انجام دهد ودوباره آن رکن را بجا آورد، مثلا اگر در بين رکوع يادش بيايد که سوره حمد را نخوانده بايد برگردد و حمد را بخواند و دوباره به رکوع رود.
مسأله 1204 :
اگر در يکى از کارهاى نافله شک کند، خواه رکن باشد يا غير رکن، چنانچه محل آن نگذشته، بايد بجا آورد و اگر محل آن گذشته بشک خود اعتنا نکند.
مسأله 1205 :
اگر در نماز مستحبى دو رکعتى گمانش به سه رکعت يا بيشتر برود، بايد اعتنا نکند، و نمازش صحيح است. و اگر گمانش به دو رکعت يا کمتر برود بايد به همان گمان عمل کند، مثلا اگر گمانش به يک رکعت مىرود بايد يک رکعت ديگر بخواند.
مسأله 1206 :
اگر در نماز نافله کارى کند که براى آن در نماز واجب سجده سهو واجب مىشود، يا يک سجده را فراموش نمايد، لازم نيست بعد از نماز، سجده سهو يا قضاى سجده را بجا آورد.
مسأله 1207 :
اگر شک کند که نماز مستحبى را خوانده يا نه، چنانچه آن نماز مثل نماز جعفر طيار وقت معين نداشته باشد بنا بگذارد که نخوانده است، و هم چنين است اگر مثل نافله يوميه وقت معين داشته باشد و پيش از گذشتن وقت شک کند که آنرا بجا آورده يا نه. ولى اگر بعد از گذشتن وقت شک کند که خوانده است يا نه، بشک خود اعتنا نکند.