دستور نماز احتیاط (آیت الله لطف الله صافی گلپایگانی)

نماز احتياط

مسأله 1224 :

کسى که نماز احتياط بر او واجب است , بعد از سلام نماز بايد فورانيت نماز احتياط کـنـد, و تـکـبير بگويد وحمد را بخواند و به رکوع رود و دو سجده نمايد.

پس اگر يک رکعت نماز احتياط بر او واجب است , بعد از دو سجده , تشهدبخواند وسلام دهد, و اگر دو رکعت نماز احتياط بـر او واجـب است بعد از دو سجده , يک رکعت ديگر مثل رکعت اول بجا آورد وبعد از تشهد سلام دهد.

مسأله 1225 :

نماز احتياط سوره و قنوت ندارد و بايد آن را آهسته بخوانند و نيت آن را به زبان نياورند, و احتياط واجب آن است که بسم اللّه الرحمن الرحيم آن را هم آهسته بگويند.

مسأله 1226 :

اگـر پـيش از خواندن نماز احتياط بفهمد, نمازى که خوانده درست بوده , لازم نيست نماز احتياط را بخواند, و اگر در بين نماز احتياط بفهمد, لازم نيست آن را تمام نمايد.

مسأله 1227 :

اگر پيش از خواندن نماز احتياط بفهمد که رکعتهاى نمازش کم بوده ,چنانچه کـارى که نماز را باطل مى کند انجام نداده , بايد آنچه از نماز را نخوانده بخواند, و براى سلام بيجا دو سجده سهو بنمايد, و اگر کارى که نماز را باطل مى کند, انجام داده , مثلا پشت به قبله کرده , بايد نماز را دوباره بجا آورد.

مسأله 1228 :

اگر بعد از نماز احتياط بفهمد کسرى نماز به مقدار نماز احتياط بوده , مثلا در شک بين سه وچهار, يک رکعت نماز احتياط ايستاده بخواند, بعد بفهمدنماز را سه رکعت خوانده , نمازش صحيح است .

مسأله 1229 :

اگر بعد از خواندن نماز احتياط بفهمد کسرى نماز کمتر از نمازاحتياط بوده , مثلا در شک بين دو و چهار, دو رکعت نماز احتياط ايستاده بخواند,بعدبفهمد نماز را سه رکعت خوانده چـنـانـچه منافى بجانياورده باشدبنابر احتياط لازم کسرى را تمام کند, و نماز را دوباره بخواند, تا يقين کند به تکليف خود عمل کرده است .

مسأله 1230 :

اگر بعد از خواندن نماز احتياط بفهمد کسرى نماز بيشتر از نمازاحتياط بوده , مثلا در شـک بـيـن سـه وچـهار, يک رکعت نماز احتياط ايستاده بخواند,بعد بفهمد نماز را دو رکعت خـوانـده , چنانچه بعد از نماز احتياط کارى که نماز راباطل مى کند انجام داده , مثلا پشت به قبله کـرده , نـماز را دوباره بخواند و اگر کارى که نماز را باطل مى کند انجام نداده , بنابر احتياط لازم بايد دو رکعت کسرى نماز را بجاآورد, و نماز را هم دوباره بخواند.

مسأله 1231 :

اگر بين دو وسه وچهار شک کند, و بعد از خواندن دو رکعت نمازاحتياط ايستاده , يادش بيايد که نماز را دو رکعت خوانده , لازم نيست دو رکعت نمازاحتياط نشسته را بخواند.

مسأله 1232 :

اگر بين سه و چهار شک کند, و موقعى که دو رکعت نماز احتياطنشسته , يا يک رکعت ايستاده را مى خواند, يادش بيايد که نماز را سه رکعت خوانده , بايد نماز احتياط را رها کند, و بنابر احتياط لازم کسرى را بجا آورد و نماز را دوباره بخواند.

مسأله 1233 :

اگر بين دو وسه وچهار شک کند, و موقعى که دو رکعت نمازاحتياط ايستاده را مـى خـواند, پيش از رکوع رکعت دوم يادش بيايد که نماز را سه رکعت خوانده , بايد نماز احتياط را رها کند, وبنا بر احتياط لازم کسرى نماز را بجاآورد, و نماز را دوباره بخواند.

مسأله 1234 :

اگر در بين نماز احتياط بفهمد کسرى نمازش بيشتر يا کمتر از نمازاحتياط بوده , بـايـد آن را رهـا کند, وبنابر احتياط لازم کسرى نماز را بجا آورد, و نماز رادوباره بخواند, مثلا در شک بين سه وچهار اگر موقعى که دو رکعت نماز احتياطنشسته را مى خواند, يادش بيايد که نماز را دو رکعت خوانده , بايد نماز احتياطنشسته را رها کند, و دو رکعت کسرى نماز را بخواند, و نماز را هم دوباره بجا آورد.

مسأله 1235 :

اگر شک کند نماز احتياطى را که بر او واجب بوده بجا آورده يا نه ,چنانچه وقت نـمـاز گذشته به شک خود اعتنا نکند, و اگر وقت دارد, و يا محل بجاآوردن نماز احتياط بعد از وقـت بـاشد, مثل کسى که بيشتر از يک رکعت از وقت رادرک نکرده باشد در صورتى که مشغول کـار ديگرى نشده واز جاى نماز بر نخاسته وکارى هم - مثل پشت کردن به قبله که نماز را باطل مى کند - انجام نداده , بايد نمازاحتياط را بخواند, و اگر مشغول کار ديگرى شده , يا کارى که نماز را بـاطـل مـى کـنـدبجا آورده , يا بين نماز وشک او زياد طول کشيده , احتياط واجب آن است که نمازاحتياط را بجا آورد, و نماز را هم دوباره بخواند.

مسأله 1236 :

اگر در نماز احتياط رکنى را زياد کند, يا مثلا بجاى يک رکعت دورکعت بخواند, نماز احتياط باطل مى شود, و بايد دوباره نماز احتياط را بخواند, واصل نماز را هم اعاده نمايد.

مسأله 1237 :

موقعى که مشغول نماز احتياط است , اگر در يکى از افعال آن شک کند, چنانچه مـحـل آن نـگذشته , بايد بجا آورد, و اگر محلش گذشته , بايد به شک خود اعتنا نکند, مثلا اگر شـک کـنـد که حمد خوانده يا نه , چنانچه به رکوع نرفته , بايدبخواند و اگر به رکوع رفته , بايد به شک خود اعتنا نکند.

مسأله 1238 :

اگر در شماره رکعتهاى نماز احتياط شک کند, چنانچه طرف بيشترشک نماز را باطل مى کند, بايد بنا را بر کمتر بگذارد.

و اگر طرف بيشتر شک نماز راباطل نمى کند, بايد بنا را بـر بـيشتر بگذارد و در هر دو صورت بعد از تمام شدن نمازاحتياط, اصل نماز را نيز بنا بر احتياط دوبـاره بخواند, مثلا موقعى که مشغول خواندن دو رکعت نماز احتياط است , اگر شک کند که دو رکـعـت خـوانده يا سه رکعت , چون طرف بيشتر شک نماز را باطل مى کند, بايد بنا بگذارد که دو رکـعت خوانده , و اگر شک کند که يک رکعت خوانده يا دو رکعت , چون طرف بيشتر شک نماز را باطل نمى کند, بايد بنا بگذارد که دو رکعت خوانده است , و اصل نماز را نيزاعاده نمايد.

مسأله 1239 :

اگـر در نماز احتياط چيزى که رکن نيست , سهوا کم يا زياد شود, و ازچيزهايى بـاشد که در خود نماز سجده سهو دارد, احتياط لازم آن است که سجده سهو را بجا آورد.

و اگر از چيزهايى است که سجده سهو ندارد در نماز احتياط نيزلازم نيست .

مسأله 1240 :

اگر بعد از سلام نماز احتياط شک کند که يکى از اجزا يا شرايط آن را بجا آورده يا نه , به شک خود اعتنا نکند.

مسأله 1241 :

اگر در نماز احتياط, تشهد يا يک سجده را فراموش کند, احتياطواجب آن است که بعد از سلام نماز, آن را قضا نمايد.

مسأله 1242 :

اگـر نماز احتياط و قضاى يک سجده يا قضاى يک تشهد يا دوسجده سهو بر او واجب شود, بايد اول نماز احتياط را بجا آورد.

مسأله 1243 :

حکم گمان در نماز مثل حکم يقين است , مثلا اگر انسان گمان داردکه نماز را چـهـار رکـعـت خوانده , نبايد نماز احتياط بخواند, و اگر گمان دارد رکوع کرده , نبايد آن را بجا آورد, و اگر گمان دارد حمد را نخوانده , چنانچه به رکوع نرفته ,بايد بخواند, و اگر به رکوع رفته نمازش صحيح است .

مسأله 1244 :

حـکم شک و سهو و گمان در نمازهاى واجب يوميه و نمازهاى واجب ديگر فرق نـدارد, مـثلا اگر در نماز آيات شک کند که يک رکعت خوانده يا دورکعت , چون شک در نماز دو رکعتى است , نماز باطل مى شود.