اذان و اقامه (آیت الله سید محمد صادق روحانی)

ترجمه اذان واقامه

مسأله 926 :

الله اکبر يعنى خدايتعالى بزرگتر از آن است که او را وصف کنند

اشهد ان لا اله الا الله يعنى شهادت مى دهم که غير خدايى که يکتا وبى همتا است خداى ديگرى سزاوار پرستش نيست

اشهد ان محمدا رسول الله يعنى شهادت مى دهم که حضرت محمد بن عبد الله صلى الله عليه وآله پيغمبر وفرستاده خداست

اشهد ان امير المؤمنين عليا ولى الله ، يعنى شهادت ميدهم که امير المؤمنين حضرت على عليه الصلوة والسلام ولى خدا بر همه خلق است ، حى على الصلوة يعنى بشتاب براى نماز ، حى على الفلاح يعنى بشتاب براى رستگارى

حى على خير العمل يعنى بشتاب براى بهترين کارها که نماز است

قد قامت الصلوة يعنى به تحقيق نماز برپا شد

لا اله الا الله ، يعنى خدايى سزاوار پرستش نيست مگر خدايى که يکتا وبى همتا است

مسأله 927 :

بين جمله‌هاى اذان واقامه بايد خيلى فاصله نشود واگر بين آنها بيشتر از معمول فاصله بيندازد ، بايد دوباره آن را از سر بگيرد

مسأله 928 :

اگر در اذان واقامه صدا را در گلو بيندازد وچنانچه غنا شود ، يعنى بطور آوازه خوانى که در مجالس لهو وبازيگرى معمول است ، اذان واقامه را / صفحة 165 / بگويد ، حرام است واگر غنا نشود محذورى ندارد

مسأله 929 :

در پنج نماز اذان ساقط مى شود : اول نماز عصر روز جمعه

دوم نماز عصر روز عرفه که روز نهم ذيحجه است

سوم نماز عشاء شب عيد قربان ، براى کسى که در مشعر الحرام باشد

چهارم نماز عصر وعشاء زن مستحاضه ، پنجم نماز عصر وعشاء کسى که نمى تواند از بيرون آمدن بول وغائط خوددارى کند ، ودر اين پنج نماز در صورتى اذان ساقط مى شود ، که با نماز قبلى هيچ فاصله نشود ، يا فاصله کمى بين آنها باشد ، ولى فاصله شدن نافله وتعقيب ضرر ندارد ، بلکه در جميع مواردى که جمع راجح است اين حکم در صورت جمع ثابت است

مسأله 930 :

اگر براى نماز جماعتى اذان واقامه گفته باشند کسى که با آن جماعت نماز مى خواند ، نبايد براى خود اذان واقامه بگويد

مسأله 931 :

اگر براى خواندن نماز جماعت به مسجد رود وببيند جماعت تمام شده ، تا وقتى که صفها بهم نخورده وجمعيت متفرق نشده براى نماز خود ، اذان واقامه نگويد

مسأله 932 :

در جايى که عده اى مشغول نماز جماعتند ، يا نماز آنان تازه تمام شده وصفها بهم نخورده است ، اگر انسان بخواهد فرادى يا با جماعت ديگرى که برپا مى شود نماز بخواند ، با پنج شرط اذان واقامه از او ساقط مى شود : اول آنکه براى آن نماز ، اذان واقامه گفته باشند

دوم آنکه نماز جماعت باطل نباشد

سوم آنکه نماز او ونماز جماعت در يک مکان باشد ، پس اگر نماز جماعت ، داخل مسجد باشد واو بخواهد در بام مسجد نماز بخواند ، مستحب است اذان واقامه بگويد

چهارم آنکه نماز او ونماز جماعت هر دو اداء باشد

پنجم آنکه وقت نماز او ونماز جماعت مشترک باشد ، مثلا هر دو نماز ظهر ، يا هر دو نماز عصر بخوانند ، يا نمازى که به جماعت خوانده مى شود ، نماز ظهر باشد واو نماز عصر بخواند ، يا او نماز ظهر بخواند ونماز جماعت نماز عصر / صفحة 166 / باشد ، ومعتبر نيست نماز جماعت در مسجد باشد

مسأله 933 :

اگر شک کند که جمعيت متفرق شده اند يا نه اذان واقامه از او ساقط است

ولى اگر در يکى از پنج شرط شک کند مستحب است اذان واقامه بگويد

مسأله 934 :

کسى که اذان واقامه ديگرى را مى شنود مستحب است هر قسمتى را که مى شنود بگويد

مسأله 935 :

کسى که اذان واقامه ديگرى را شنيده ، در صورتى که بين آن اذان واقامه ونمازى که مى خواند ، زياد فاصله نشده باشد ، مى تواند براى نماز خود اذان واقامه نگويد

مسأله 936 :

اگر مرد اذان زن را با قصد لذت بشنود ، اذان از او ساقط نمى شود واگر قصد لذت نداشته باشد ساقط مى شود

مسأله 937 :

اذان واقامه نماز جماعت را لازم نيست مرد بگويد ، بلکه اگر زن هم اذان واقامه بگويد کافيست

مسأله 938 :

اقامه بايد بعد از اذان گفته شود واگر قبل از اذان بگويند صحيح نيست

مسأله 939 :

اگر کلمات اذان واقامه را بدون ترتيب بگويد ، مثلا حى على الفلاح را پيش از حى على الصلاة بگويد ، بايد از جايى که ترتيب بهم خورده ، دوباره بگويد

مسأله 940 :

بايد بين اذان واقامه فاصله ندهد واگر بين آنها بقدرى فاصله دهد که اذانى را که گفته اذان اين اقامه حساب نشود ، مستحب است دوباره اذان واقامه را بگويد

ونيز اگر بين اذان واقامه ونماز بقدرى فاصله دهد که اذان واقامه آن نماز حساب نشود ، مستحب است دوباره براى آن نماز ، اذان واقامه بگويد

مسأله 941 :

اذان واقامه بايد به عربى صحيح گفته شود ، پس اگر به عربى غلط بگويد يا بجاى حرفى حرف ديگر بگويد ، يا مثلا ترجمه آنها را به فارسى / صفحة 167 / بگويد صحيح نيست

مسأله 942 :

اذان واقامه بايد بعد از داخل شدن وقت نماز گفته شود ، واگر عمدا يا از روى فراموشى پيش از وقت بگويد باطل است

مسأله 943 :

اگر پيش از گفتن اقامه شک کند که اذان گفته يا نه ، اذان را بگويد ، ولى اگر مشغول اقامه شود وشک کند که اذان گفته يا نه ، نبايد اذان بگويد

مسأله 944 :

اگر در بين اذان يا اقامه پيش از آنکه قسمتى را بگويد شک کند که قسمت پيش از آن را گفته يا نه ، بايد قسمتى را که در گفتن آن شک کرده بگويد ، ولى اگر در حال گفتن قسمتى از اذان يا اقامه شک کند که آنچه پيش از آن است گفته يا نه ، گفتن آن لازم نيست

مسأله 945 :

مستحب است انسان در موقع گفتن اذان رو به قبله بايستد ، واحتياط لازم آن است که در موقع گفتن شهادتين رو به قبله بايستد ونيز مستحب است با وضوء يا غسل باشد ودستها را به گوش بگذارد وصدا را بلند نمايد وبکشد

وبين جمله‌هاى اذان کمى فاصله دهد ، وبين آنها حرف نزند

مسأله 946 :

مستحب است بدن انسان در موقع گفتن اقامه آرام باشد وآن را از اذان آهسته تر بگويد وجمله‌هاى آن را بهم نچسباند ولى به اندازه اى که بين جمله‌هاى اذان فاصله مى دهد ، بين جمله‌هاى اقامه فاصله ندهد

مسأله 947 :

مستحب است بين اذان واقامه يک قدم بردارد ، يا قدرى بنشيند ، يا سجده کند ، يا ذکر بگويد ، يا دعا بخواند ، يا قدرى ساکت باشد ، يا حرفى بزند ، يا دو رکعت نماز بخواند ، ولى حرف زدن بين اذان واقامه نماز صبح ، ونماز خواندن بين اذان واقامه نماز مغرب مستحب نيست ، بلکه در نماز مغرب خصوص نشستن مختصر وشبيه آن مستحب است

مسأله 948 :

مستحب است کسى را که براى گفتن اذان معين مى کنند ، عادل ووقت شناس وصدايش بلند باشد واذان را در جاى بلند بگويد