وضوی جبیره (آیت الله جعفر سبحانی)

احکام وضوى جبيره

چيزى که با آن زخم و شکستگى را مى بندند و دوايى که روى زخم و مانند آن مى گذارند

«جبيره» ناميده مى شود.

مسأله 271 :

اگر در يکى از جاهاى وضو زخم يا دمل يا شکستگى باشد، چنانچه روى آن باز است و آب براى آن ضرر ندارد، بايد به طور معمول وضو گرفت.

مسأله 272 :

اگر زخم يا دمل يا شکستگى در صورت و دست ها که روى آن باز باشد و آب ريختن روى آن ضرر داشته باشد، چنانچه کشيدن دست تر بر آن ضرر ندارد، دست تر بر آن بکشد و بنابر احتياط مستحب پارچه پاکى روى آن بگذارد به گونه اى که جزء جبيره حساب شود و دست تر را روى پارچه هم بکشد; و اگر اين مقدار هم ضرر دارد يا زخم نجس است و نمى شود آب کشيد، بايد اطراف زخم را به طورى که در وضو گفته شد، از بالا به پايين بشويد و بنابر احتياط واجب پارچه پاکى روى زخم بگذارد و دست تر روى آن بکشد و اگر گذاشتن پارچه

صفحه 157

ممکن نيست، شستن اطراف زخم کافى است.

مسأله 273 :

اگر زخم يا دمل يا شکستگى در جلوى سر يا روى پاها باشد و روى آن باز باشد، چنانچه نتواند آن را مسح کند، بايد پارچه پاکى روى آن بگذارد و روى پارچه را با ترى آب وضو که در دست مانده مسح کند، و اگر گذاشتن پارچه ممکن نباشد، بايد به جاى وضو تيمّم کند و بهتر است يک وضوى بدون مسح هم بگيرد.

مسأله 274 :

اگر روى دمل يا زخم يا شکستگى بسته باشد، چنانچه بازکردن آن ممکن است و زحمت و مشقّت هم ندارد و آب هم براى آن ضرر ندارد، بايد روى آن را باز کند و وضو بگيرد، چه زخم و مانند آن در صورت و دست ها باشد يا جلوى سر و روى پاها.

مسأله 275 :

اگر زخم يا دمل يا شکستگى در صورت يا دست ها باشد و بشود روى آن را باز کرد چنانچه ريختن آب روى آن ضرر دارد و کشيدن دست تر ضرر ندارد، دست تر روى آن بکشد.

مسأله 276 :

اگر نمى شود روى زخم را باز کرد ولى زخم و چيزى که روى آن گذاشته پاک است و رسانيدن آب به زخم ممکن است و ضرر و زحمت و مشقّت هم ندارد، بايد آن را به روى زخم برساند، و اگر زخم يا چيزى که روى آن گذاشته نجس است; چنانچه آب کشيدن آن و رساندن آب به روى زخم، بدون زحمت و مشّقت ممکن باشد، بايد آن را آب بکشد و موقع وضو آب را به زخم برساند و در صورتى که آب براى زخم ضرر دارد، يا آنکه رساندن آب به روى زخم ممکن نيست، يا زخم نجس است و نمى شود آن را آب کشيد، بايد اطراف زخم را بشويد و اگر جبيره پاک است روى آن را مسح کند و اگر جبيره نجس است يا نمى شود روى آن را دست تر کشيد، مثلا دوايى است که به دست مى چسبد، پارچه پاکى را به طورى که جزء جبيره حساب شود، روى آن بگذارد و دست تر روى آن بکشد. و اگر اين هم ممکن نيست، احتياط واجب آن است که وضو بگيرد و اگر همه مواضع تيمّم و يا بعضى از آن بى مانع باشد تيمّم هم بنمايد.

مسأله 277 :

اگر جبيره تمام صورت يا تمام يکى از دست ها يا تمام هر دو دست را گرفته باشد، بايد وضوى جبيره اى بگيرد و بنابر احتياط واجب تيمّم هم بنمايد.

صفحه 158

مسأله 278 :

اگر جبيره تمام اعضاى وضو را گرفته باشد; بايد تيمّم بنمايد.

مسأله 279 :

کسى که در کف دست و انگشت ها جبيره دارد و در موقع وضو دست تر روى آن کشيده است، مى تواند سر و پا را با همان رطوبت مسح کند يا از جاهاى ديگرِ وضو، رطوبت بگيرد.

مسأله 280 :

اگر جبيره تمام پهناى روى پا را گرفته ولى مقدارى از طرف انگشتان و مقدارى از طرف بالاى پا باز است، بايد جاهايى که باز است روى پا را و جايى که جبيره است روى جبيره را مسح کند.

مسأله 281 :

اگر در صورت يا دست ها چند جبيره باشد، بايد بين آنها را بشويد و اگر جبيره ها در سر يا روى پاها باشد، بايد بين آنها را مسح کند و در جاهايى که جبيره است بايد به دستور جبيره عمل نمايد.

مسأله 282 :

اگر جبيره بيشتر از معمول اطراف زخم را گرفته و برداشتن آن ممکن نيست، بايد به دستور جبيره عمل کند و بنابر احتياط واجب تيمّم هم بنمايد و اگر برداشتن جبيره ممکن است بايد جبيره را بردارد; پس اگر زخم در صورت و دست ها است اطراف آن را بشويد و اگر در سر يا روى پاها است اطراف آن را مسح کند و براى جاى زخم به دستور جبيره عمل نمايد.

مسأله 283 :

اگر در جاى وضو زخم و جراحت و شکستگى نباشد ولى به جهت ديگر، آب براى آن ضرر داشته باشد، بايد تيمّم کند.

مسأله 284 :

اگر جايى از اعضاى وضو را رگ زده است و نمى تواند آن را آب بکشد يا آب براى آن ضرر دارد اگر روى آن بسته است، بايد به دستور جبيره عمل کند.

مسأله 285 :

اگر در جاى وضو يا غسل چيزى چسبيده است که برداشتن آن ممکن نيست، يا به قدرى مشقّت دارد که نمى شود تحمّل کرد، بايد به دستور جبيره عمل کند.

مسأله 286 :

غسل جبيره اى مثل وضوى جبيره اى است، ولى بايد آن را ترتيبى بجا آورند.

صفحه 159

مسأله 287 :

کسى که وظيفه او تيمّم است اگر در بعضى از جاهاى تيمّم او زخم يا دمل يا شکستگى باشد، بايد به دستور وضوى جبيره اى، تيمّم جبيره اى نمايد.

مسأله 288 :

کسى که بايد با وضو يا غسل جبيره اى نماز بخواند، چنانچه بداند که تا آخر وقت، عذر او برطرف نمى شود، مى تواند در اول وقت نماز بخواند، ولى اگر اميد دارد که تا آخر وقت، عذر او برطرف شود، احتياط واجب آن است که صبر کند و اگر عذر او برطرف نشد در آخر وقت نماز را با وضو يا غسل جبيره اى بجا آورد.

مسأله 289 :

اگر به خاطر درد چشم، شستن صورت ضرر دارد، بايد وضو يا غسل جبيره اى انجام دهد، و احتياطاً تيمّم هم بنمايد.

مسأله 290 :

کسى که نمى داند وظيفه اش تيمّم است يا وضوى جبيره اى بنابر احتياط واجب بايد هر دو را بجا آورد.

مسأله 291 :

نمازهايى را که انسان با وضوى جبيره اى خوانده اگر عذرش تا آخر وقت مستمر باشد، صحيح است و با همان وضو مى تواند نمازهاى بعدى را بخواند ولى اگر براى آنکه نمى دانسته تکليفش جبيره است يا تيمّم، هر دو را انجام داده باشد بايد براى نمازهاى بعد وضو بگيرد.