احکام تخلی (آیت الله سید محمد حسینی شاهرودی)

احکام تخــلى

(بول و غائط کردن)

مسأله 57 :

واجب است انسان وقت تخلى و مواقع ديگر، عورت خود را از کسانى که مکلفند، اگر چه مثل خواهر و مادر با او محرم باشند، و همچنين از ديوانه و بچه هاى مميز که خوب و بد را مى فهمند، بپوشاند. ولى زن و شوهر لازم نيست عورت خود را از يکديگر بپوشانند.

مسأله 58 :

لازم نيست با چيز مخصوصى عورت خود را بپوشاند. و اگر مثلاً با دست هم آن را بپوشاند کافى است.

مسأله 59 :

موقع تخلى بايد طرف جلوى بدن يعنى شکم و سينه و زانوها رو به قبله و پشت به قبله نباشد.

مسأله 60 :

اگر موقع تخلى طرف جلوى بدن کسى رو به قبله يا پشت به قبله باشد و عورت را از قبله بگرداند کفايت نمى کند. و اگر جلوى بدن او رو به قبله يا پشت به قبله نباشد، احتياط واجب آن است که عورت را رو به قبله يا پشت به قبله ننمايد.

مسأله 61 :

احتياط مستحب آن است که طرف جلوى بدن در موقع استبراء که احکام آن بعداً گفته مى شود، و موقع تطهير مخرج بول و غائط رو به قبله يا پشت به قبله نباشد.

مسأله 62 :

اگر براى آنکه نامحرم او را نبيند، مجبور شود رو به قبله يا پشت به قبله بنشيند، بايد رو به قبله يا پشت به قبله بنشيند. و نيز اگر از راه ديگر ناچار باشد که رو به قبله يا پشت به قبله بنشيند مانعى ندارد.

مسأله 63 :

رعايت احتياط به اينکه بچه را در وقت تخلى رو به قبله يا پشت به قبله ننشانند لازم نيست، مگر آن که از راه ديگرى حرام شود. ولى اگر خود بچه بنشيند جلوگيرى از او واجب نيست.

مسأله 64 :

در چهار جا تخلى حرام است: اول در کوچه هاى بن بستى که مالک دارد، در صورتى که صاحبانش اجازه نداده باشند و نيز در کوچه هاى غير بن بست در صورت اضرار به عابرين. دوم در ملک کسى که اجازه تخلى نداده است. سوم در جائى که براى عده مخصوصى وقف شده است مثل بعضى از مدرسه ها. چهارم روى قبر مؤمنين در صورتى که بى احترامى به آنان باشد.

مسأله 65 :

در سه صورت مخرج غائط فقط با آب پاک مى شود: اول آنکه با غائط نجاست ديگرى مثل خون بيرون آمده باشد. دوم آنکه نجاستى از خارج به مخرج غائط رسيده باشد. سوم آنکه اطراف مخرج بيشتر از مقدار معمول آلوده شده باشد. و در غير اين سه صورت مى شود مخرج را با آب شست و يا به دستورى که بعداً گفته مى شود، با پارچه و سنگ و مانند اينها پاک کرد، اگر چه شستن با آب بهتر است.

مسأله 66 :

مخرج بول با غير آب پاک نمى شود. و د ر کر و جارى اگر بعد از برطرف شدن بول يک مرتبه بشويند کافى است، ولى با آب قليل بايد دو مرتبه شست بنابر احتياط واجب و بهتر آن است که سه مرتبه شسته شود.

مسأله 67 :

اگر مخرج غائط را با آب بشويند، بايد چيزى از غائط در آن نماند. ولى باقى ماندن رنگ و بوى آن مانعى ندارد، و اگر در دفعه اول طورى شسته شود که ذره اى از غائط در آن نماند، دوباره شستن لازم نيست.

مسأله 68 :

با سنگ و کلوخ و مانند اينها اگر خشک و پاک باشند مى شود مخرج غائط را تطهير کرد و چنانچه رطوبت کمى داشته باشند که به مخرج نرسد اشکال ندارد، ولى بايد از سه دفعه کمتر نباشد اگر چه به يک مرتبه يا دو مرتبه مخرج پاکيزه شود.

مسأله 69 :

احتياط واجب آن است که سنگ يا پارچه اى که غائط را با آن برطرف مى کنند، سه قطعه باشد مگردر سنگهاى بزرگ ذوالجهات و پارچه هاى دراز که يک قطعه کافى است و اگر با سه قطعه برطرف نشود، بايد به قدرى اضافه نمايند تا مخرج کاملاً پاکيزه شود، ولى باقى ماندن ذره هاى کوچکى که ديده نمى شود اشکال ندارد.

مسأله 70 :

پاک کردن مخرج غائط با چيزهائى که احترام آنها لازم است مانند کاغذى که اسم خدا و پيغمبران بر آن نوشته شده حرام است. و با استخوان و سرگين هم نبايد مخرج غائط را پاک کرد. و اگر کسى با اينها غائط را برطرف کند، معصيت کرده ولى مخرج پاک مى شود.

مسأله 71 :

اگر شک کند که مخرج را تطهير کرده يا نه، اگر چه هميشه بعد از بول يا غائط فوراً تطهير مى کرده، احتياط واجب آن است که تطهير نمايد.

مسأله 72 :

اگر بعد از نماز شک کند که قبل از نماز، مخرج را تطهير کرده يا نه. نمازى که خوانده صحيح است، ولى براى نمازهاى بعد بايد تطهير کند.