شرایط کسانی که مستحق زکاتند (آیت الله سید علی سیستانی)

شرايط کسانى که مستحق زکاتند

مسأله 1950 :

کسى که مالک مى تواند زکاة خود را به او بدهد , بايد شيعه دوازده امامى باشد , و اگر انسان کسى را شيعه بداند و به او زکاة بدهد , بعد معلوم شود شيعه نبوده بايد دوباره زکاة بدهد.

مسأله 1951 :

اگر طفل يا ديوانه اى از شيعه فقير باشد , انسان مى تواند به ولى او زکاة بدهد , به قصد اين که آنچه مى دهد ملک طفل يا ديوانه باشد.

مسأله 1952 :

اگـر بـه ولـى طفل و ديوانه دسترسى ندارد , مى تواند خودش يا به وسيله يک نفر امين زکاة را به مصرف طفل يا ديوانه برساند , و بايد موقعى که زکاة به مصرف آنان مى رسد نيت زکاة کند.

مسأله 1953 :

به فقيرى که گدايى مى کند مى شود زکاة داد.

ولـى بـه کـسـى که زکاة را در معصيت مصرف مى کند , نبايد زکاة داد , بلکه احتياط آن است به کسى که دادن زکـاة موجب ترغيب او در معصيت مى شود هر چند خود آن را در معصيت صرف نمى نمايد زکاة داده نشود.

مسأله 1954 :

بـه کسى که شراب خوار است يا نماز نمى خواند هم چنين به کسى که معصيت کبيره را آشکارا بجا مى آورد احتياط واجب آن است که زکاة ندهند.

مسأله 1955 :

بـه کـسى که بدهکار است و نمى تواند بدهى خود را بدهد اگر چه مخارج او بر انسان واجب باشد , مى شود قرضش را از زکاة داد.

مسأله 1956 :

انـسان نمى تواند مخارج کسانى را که مثل اولاد خرجشان بر او واجب است از زکاة بدهد , ولى اگر مخارج آنان را ندهد , ديگران مى توانند به آنان زکاة بدهند.

مسأله 1957 :

اگر انسان زکاة را به پسرش بدهد که خرج زن و نوکر و کلفت خود نمايد اشکال ندارد.

مسأله 1958 :

پدر نمى تواند از سهم سبيل اللّه کتابهاى علمى و دينى که مورد احتياج پسر است بخرد و در معرض استفاده او قرار دهد , مگر آن که مصلحت عامه اقتضاى اين کار را داشته باشد , و از حاکم شرع بنابر احتياط اجازه بگيرد.

مسأله 1959 :

پـدرى کـه تمکن تزويج پسرش را ندارد مى تواند از زکاة براى پسرش زن بگيرد , و هم چنين است پسر نسبت به پدر.

مسأله 1960 :

بـه زنـى که شوهرش مخارج او را مى دهد و زنى که شوهرش خرجى او را نمى دهد , ولى مى تواند - هر چند به مراجعه حاکم شرع - او را به دادن خرجى مجبور کند , نمى شود زکاة داد.

مسأله 1961 :

زنـى کـه صـيـغـه شـده اگر فقير باشد , شوهرش و ديگران مى توانند به او زکاة بدهند , ولى اگر شوهرش در ضمن عقد شرط کند که مخارج او را بدهد يا به جهت ديگرى دادن مخارجش بر او واجب باشد , در صورتى که مخارج آن زن را بدهد , نمى شود به آن زن زکاة داد.

مسأله 1962 :

زن مى تواند به شوهر فقير خود زکاة بدهد , اگر چه شوهر زکاة را صرف مخارج خود آن زن نمايد.

مسأله 1963 :

سيد نمى تواند از غير سيد زکاة بگيرد , ولى اگر خمس و ساير وجوهات کفايت مخارج او را نکند , و از گرفتن زکاة از غير سيد ناچار باشد مى تواند از او زکاة بگيرد.

مسأله 1964 :

به کسى که معلوم نيست سيد است يا نه , مى شود زکاة داد.