9ـ قي کردن عمدي
مسأله 1718 :
هرگاه روزه دار عمداً قي کند اگر چه بواسطه مرض و مانند آن ناچار باشد، روزه اش باطل مي شود، ولي اگر سهواً يا بي اختيار قي کند اشکال ندارد.
مسأله 1719 :
اگر در شب چيزي بخورد که مي داند بواسطه خوردن آن در روز بي اختيار قي مي کند; به احتياط واجب روزه او باطل مي شود.
مسأله 1720 :
اگر روزه دار بتواند از قي کردن خودداري کند چنانچه براي او ضرر و مشقت نداشته باشد، بايد خودداري نمايد.
مسأله 1721 :
اگر مگس در گلوي روزه دار برود چنانچه بقدري پائين رود که به فرو بردن آن خوردن نمي گويند لازم نيست آنرا بيرون آورد، و روزه او صحيح است و اگر به اين مقدار پائين نرود، و بيرون آوردن آن ممکن باشد بايد آنرا بيرون آورد و اگر باعث قي کردن شود، روزه او باطل مي شود.
مسأله 1722 :
اگر سهواً چيزي را فرو ببرد، و پيش از رسيدن به شکم يادش بيايد که روزه است، چنانچه بقدري پائين رفته باشد که اگر آنرا داخل شکم کند خوردن نمي گويند لازم نيست آنرا بيرون آورد و روزه او صحيح است و اگر به وسط يا ابتداء حلق رسيده باشد بايد آنرا بيرون آورد، و در اين مورد قي کردن صدق نمي کند.
مسأله 1723 :
اگر يقين داشته باشد که بواسطه آروغ زدن چيزي از گلو بيرون مي آيد نبايد عمداً آروغ بزند، ولي اگر يقين نداشته باشد اشکال ندارد.
مسأله 1724 :
اگر آروغ بزند و بدون اختيار چيزي در گلو يا دهانش بيايد، بايد آنرا بيرون بريزد، و اگر بي اختيار فرو رود اشکال ندارد، و احتياط مستحب آن است که قضاي آنرا نيز بجا آورد.