4- دروغ بستن به خدا و پيغمبر
مساله 1596 :
اگر روزه‌دار به گفتن يا به نوشتن يا به اشاره و مانند اينها، به خدا و پيغمبر و جانشينان آن حضرت عمدا نسبت دروغ بدهد، اگر چه فورا بگويد دروغ گفتم، يا توبه کند، روزه او باطل است. و احتياط واجب آن است که حضرت زهرا سلام الله عليها و ساير پيغمبران و جانشينان آنان هم در اين حکم فرقى ندارند.
مساله 1597 :
اگر بخواهد خبرى را که نمى‌داند راست است‌يا دروغ نقل کند، بنابر احتياط واجب بايد از کسى که آن خبر را گفته يا از کتابى که آن خبر در آن نوشته شده، نقل نمايد. ليکن اگر خودش هم خبر بدهد، روزه‌اش باطل نمى‌شود.
مساله 1598 :
اگر چيزى را به اعتقاد اين که راست است از قول خدا يا پيغمبر نقل کند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه‌اش باطل نمى‌شود.
مساله 1599 :
اگر بداند دروغ بستن به خدا و پيغمبر روزه را باطل مى‌کند و چيزى را که مى‌داند دروغ است به آنان نسبت دهد و بعدا بفهمد آن چه را که گفته، راست بوده، روزه‌اش صحيح است.
مساله 1600 :
اگر دروغى را که ديگرى ساخته عمدا به خدا و پيغمبر و جانشينان پيغمبر نسبت دهد، روزه‌اش باطل مى‌شود، ولى اگر از قول کسى که آن دروغ را ساخته نقل کند، اشکال ندارد.
مساله 1601 :
اگر از روزه‌دار بپرسند که آيا پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم چنين مطلبى فرموده‌اند و او جايى که در جواب بايد بگويد نه، عمدا بگويد بلى، يا جايى که بايد بگويد بلى، عمدا بگويد نه، روزه‌اش باطل مى‌شود.
مساله 1602 :
اگر از قول خدا يا پيغمبر حرف راستى را بگويد، بعد بگويد دروغ گفتم، يا در شب دروغى را به آنان نسبت دهد و فرداى آن روز که روزه مى‌باشد بگويد آنچه ديشب گفتم راست است، روزه‌اش باطل مى‌شود.