4ـ دروغ بستن به خدا و پيغمبر
مسأله 1612 :
اگر روزه دار به گفتن يا به نوشتن يا به اشاره ومانند اينها به خدا وپيغمبران وجانشينان پيغمبران عمداً نسبت دروغ بدهد، اگرچه فوراً بگويد دروغ گفتم يا توبه کند، روزه او باطل است و احتياط واجب آن است که به حضرت زهراء سلام اللّه عليها هم نسبت دروغ ندهد.
مسأله 1613 :
اگر بخواهد خبري را که نمي‌داند راست است يا دروغ نقل کند، بنابر احتياط واجب بايد از کسي که آن خبر را گفته، يا از کتابي که آن خبر در آن نوشته شده نقل نمايد.
مسأله 1614 :
اگر چيزي را باعتقاد اين که راست است از قول خدا يا پيغمبر نقل کند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه‌اش باطل نمي‌شود.
مسأله 1615 :
اگر بداند دروغ بستن به خدا وپيغمبر روزه را باطل مي‌کند وچيزي را که مي‌داند دروغ است به آنان نسبت دهد و بعداً بفهمد آنچه را که گفته راست بوده، روزه آن روز را تمام کند و احتياطاً قضا نمايد.
مسأله 1616 :
اگر دروغي را که ديگري ساخته عمداً به خدا وپيغمبر وجانشينان پيغمبر نسبت دهد، روزه‌اش باطل مي‌شود ولي اگر از قول کسي که آن دروغ را ساخته نقل کند، اشکال ندارد.
مسأله 1617 :
اگر از روزه‌دار بپرسند که آيا پيغمبر# چنين مطلبي فرموده‌اند و او جايي که در جواب بايد بگويد نه، عمداً بگويد بلي، يا جايي که بايد بگويد بلي، عمداً بگويد نه، روزه‌اش باطل مي‌شود.
مسأله 1618 :
اگر از قول خدا يا پيغمبر حرف راستي را بگويد بعد بگويد دروغ گفتم، يا در شب دروغي را به آنان نست دهد وفرداي آن، که روزه مي‌باشد بگويد آنچه ديشب گفتم راست است، روزه‌اش باطل مي‌شود.