عيبهايى که بواسطه آنها مى شود عقد را بهم زد
مسأله 2389 :
اگر مرد بعد از عقد بفهمد که زن يکى از اين هفت عيب را داردمى تواند عقد را بهم بزند, بشرط آن که معلوم شود که عيب پيش از عقد بوده : اول -ديوانگى .
دوم -مرض خوره .
سوم -مرض برص (پيسى ).
چهارم -کورى .
پنجم -زمين گير بودن .
ششم -آن که افضا شده باشد يعنى : راه بول و حيض يا راه حيض و غايط اويکى شده باشد.
هفتم -آن که گوشت , يا استخوانى در فرج او باشد که مانع از نزديکى شود .
مسأله 2390 :
اگر زن بعد از عقد بفهمد که شوهر او ديوانه بوده است , يا بعد ازعقد ديوانه شود, يا بفهمد که آلت مردى ندارد, يا مرضى دارد که نمى تواند وطى ونزديکى نمايد, يا اين دو عيب بعد از عـقـد وپيش از وطى پيدا شود, يا بفهمدتخمهاى او را پيش از عقد کشيده اند و امر را بر او مشتبه کـرده بـاشـنـد مى تواند عقد رابهم بزند ولى در صورتى که مرد نمى تواند نزديکى نمايد زن اگر بـخـواهـد فـسـخ نمايدبايد به حاکم شرعى رجوع نمايد تا حاکم شرع تا يکسال به مرد مهلت دهد چنانچه نتوانست با آن زن يا زنى ديگر نزديکى کند پس از آن مى تواند عقد را به هم بزند.
مسأله 2391 :
اگر مرد يا زن بواسطه يکى از عيبهايى که در دو مسأله پيش گفته شد عقد را بهم بزند, بايد بدون طلاق از هم جدا شوند.
مسأله 2392 :
اگر بواسطه آن که مرد نمى تواند وطى ونزديکى کند, زن عقد را بهم بزند, شوهر بـايـد نـصـف مهر را بدهد.
ولى اگر بواسطه يکى از عيبهاى ديگرى که گفته شد مرد, يا زن عقد رابـهـم بزند, چنانچه مرد با زن نزديکى نکرده باشد, چيزى بر اونيست .
و اگر نزديکى کرده , بايد تمام مهر را بدهد.