وضو
مسأله 242 :
در وضو واجب است صورت و دستها را بشويند و جلو سر و روى پاها را مسح کنند.
مسأله 243 :
درازاى صورت را بايد از بالاى پيشانى جائى که موى سر بيرون مى آيد تا آخر چانه شـسـت , و پـهـنـاى آن بـه مـقدارى که بين انگشت وسط قرار مى گيرد بايد شسته شود, و اگر مـخـتصرى از اين مقدار را نشويند وضو باطل است , و براى آنکه يقين کند اين مقدار کاملاشسته شده بايد کمى اطراف آن را هم بشويد.
مسأله 244 :
اگر صورت يا دست کسى کوچکتر يا بزرگتر از متعارف مردم باشد بايد ملاحظه کـنـد که مردمان متعارف تا کجاى صورت خود را مى شويند, او هم تا همانجا بشويد, و نيز اگر در پيشانى او مو روئيده يا جلوى سرش مو ندارد بايد به اندازه معمول , پيشانى رابشويد.
مسأله 245 :
اگر احتمال دهد چرک يا چيز ديگرى در ابروها و گوشه هاى چشم و لب او هست کـه نـمـى گـذارد آب بـه آنها برسد, چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد, بايد پيش از وضو وارسى کند که اگر هست برطرف نمايد.
مسأله 246 :
اگر پوست صورت از لاى مو پيدا باشد بايد آب را بپوست برساند, و اگر پيدا نباشد شستن مو کافى است و رساندن آب به زيرآن لازم نيست .
مسأله 247 :
اگر شک کند پوست صورت از لاى مو پيدا است يا نه , بنابر احتياط واجب بايد مو را بشويد و آب را بپوست هم برساند.
مسأله 248 :
شستن توى بينى و مقدارى از لب و چشم که در وقت بستن ديده نمى شود واجب نـيـسـت , ولـى براى آنکه يقين کند از جاهائى که بايد شسته شود چيزى باقى نمانده , واجب است مـقـدارى از آنـهـا را هـم بـشـويـد, و کـسـى که نمى دانسته بايد اين مقدار را بشويد, اگر نداند دروضوهائى که گرفته اين مقدار شسته يا نه , نمازى را که با آن وضو خوانده و وقتش باقى است با وضوى جديد اعاده نمايد و قضاى نمازهائى که وقتش گذشته واجب نيست .
مسأله 249 :
بايد صورت و دستها را از بالا به پائين شست , و اگر از پائين به بالا بشويد وضو باطل است .
مسأله 250 :
اگر دست را تر کند و به صورت و دستها بکشد, چنانچه ترى دست به قدرى باشد که بواسطه کشيدن دست , آب کمى بر آنهاجارى شود کافى است .
مسأله 251 :
بعد از شستن صورت بايد دست راست و بعد از آن دست چپ را از آرنج تا سر انگشتها بشويد.
مسأله 252 :
براى آنکه يقين کند آرنج را کاملا شسته ,بايد مقدارى بالاتر از آرنج را هم بشويد.
مسأله 253 :
کسى که پيش از شستن صورت دستهاى خود را تا مچ شسته , در موقع وضو بايد تا سر انگشتان بشويد.
و اگر فقط تا مچ بشويد وضوى او باطل است .
مسأله 254 :
در وضو شستن صورت و دستها مرتبه اول واجب و مرتبه دوم مستحب است بنابر مشهور و مرتبه سوم و بيشتر آن حرام مى باشد.
و اينکه کدام شستن اول يا دوم يا سوم است مربوط به قصد کسى است که وضو مى گيرد, پس اگر به قصد وضو آب به صورت بريزدکه تمام آن را فرا بگيرد, مرتبه اول حساب مى شود و لو با چند مرتبه آب ريختن باشد.
مسأله 255 :
بعد از شستن هر دو دست بايد جلوى سر را با ترى آب وضو که در دست مانده مسح کند, و احتياط واجب آن است که بادست راست مسح نمايد.
مسأله 256 :
يک قسمت از چهار قسمت سر که مقابل پيشانى است جاى مسح مى باشد.
و هر جاى ايـن قـسمت را به هر اندازه مسح کندکافى است , اگرچه احتياط مستحب آن است که از درازا به اندازه درازاى يک انگشت و از پهنا به اندازه پهناى سه انگشت بسته مسح نمايد.
مسأله 257 :
لازم نيست مسح سر بر پوست آن باشد بلکه بر موى جلوى سر هم صحيح است , ولى کسى که موى جلوى سر او به اندازه اى بلند است که اگر مثلا شانه کند به صورتش مى ريزد, يا به جاهاى ديگر سر مى رسد, بايد بيخ موها را مسح کند, يا فرق سر را باز کرده پوست سر را مسح نمايد, و اگر موهائى را که به صورت مى ريزد با به جاهاى ديگر سر مى رسد جلوى سر جمع کند و بر آنها مسح نمايد, يا بر موى جاهاى ديگر سر, که جلوى آن آمده مسح کند باطل است .
مسأله 258 :
بـعـد از مسح سر بايد با ترى آب وضو که در دست مانده روى پاها را از سر يکى از انـگـشـتها تا برآمدگى روى پا مسح کند, واحتياط واجب آن است که تا مفصل مسح نمايد.
و پاى راست را با دست راست و بعد پاى چپ را با دست چپ مسح کند.
مسأله 259 :
پهناى مسح پا به هر اندازه باشد کافى است ولى بهتر آن است که به اندازه پهناى سه انگشت بسته مسح نمايد, و بهتر از آن مسح تمام روى پا با تمام کف دست است .
مسأله 260 :
احتياط واجب آن است که در مسح پا دست را بر سر انگشتها بگذارد و بعد به پشت پا بکشد, يا آنکه دست را به مفصل گذاشته و تا سر انگشتها بکشد نه آنکه تمام دست را روى پا بگذارد و کمى بکشد.
مسأله 261 :
در مسح سر و روى پا بايد دست را روى آنها بکشد, و اگر دست را نگهدارد و سر يا پا را بـه آن بـکـشد وضو باطل است , ولى اگرموقعى که دست را مى کشد سر يا پا مختصرى حرکت کند اشکال ندارد.
مسأله 262 :
جاى مسح بايد خشک باشد, و اگر به قدرى تر باشد که رطوبت کف دست به آن اثر نکند مسح باطل است , ولى اگر ترى آن به قدرى کم باشد که رطوبتى که بعد از مسح در آن ديده مى شود بگويند فقط از ترى کف دست است اشکال ندارد.
مسأله 263 :
اگر براى مسح رطوبتى در کف دست نمانده باشد نمى تواند دست را با آب خارج تر کند, بلکه بايد از ريش خود رطوبت بگيردو با آن مسح نمايد.
مسأله 264 :
اگر رطوبت کف دست فقط به اندازه مسح سر باشد سر را با همان رطوبت مسح کند, و براى مسح پاها از ريش خود رطوبت بگيرد.
مسأله 265 :
مسح کردن از روى جوراب و کفش باطل است , ولى اگر بواسطه سرماى شديد يا ترس از دزد و درنده و مانند اينها نتواندکفش يا جوراب را بيرون آورد, تيمم نمايد.
و اگر تقيه در بين باشد, با مسح بر جوراب و کفش تيمم نيز بنمايد.
مسأله 266 :
اگر روى پا نجس باشد و نتواند براى مسح , آن را آب بکشد بايد تيمم نمايد.