احکام نجاسات
مسأله 139 :
نجس کردن خط و ورق قرآن حرام است، و اگر نجس شود بايد فوراً آن را آب بکشند.
مسأله 140 :
اگر جلد قرآن نجس شود بايد آن را آب بکشند.
مسأله 141 :
گذاشتن قرآن روى عين نجس، مانند خون و مردار اگرچه آن عين نجس خشک باشد حرام است، و برداشتن قرآن از روى آن واجب مى باشد.
مسأله 142 :
نوشتن قرآن با مرکب نجس، اگرچه يک حرف آن باشد حرام است. و اگر نوشته شود بايد آن را آب بکشند، يا به واسطه تراشيدن و مانند آن کارى کنند که از بين برود و چنانچه از بين نمى رود بايد آن را آب بکشند.
مسأله 143 :
بايد از دادن قرآن به کافر خوددارى کنند، و اگر قرآن در دست اوست در صورت امکان از او بگيرند ولى چنانچه مقصود از دادن قرآن و يا داشتن قرآن تحقيق و مطالعه در دين باشد و نيز انسان بداند که کافر با دست تر قرآن را لمس نمى کند اشکالى ندارد.
مسأله 144 :
اگر ورق قرآن يا چيزى که احترام آن لازم استـ ( مثل کاغذى که
[37]
اسم خدا يا پيغمبر(صلى الله عليه وآله) يا امام(عليه السلام) بر آن نوشته شده) در مستراح بيفتد بيرون آوردن و آب کشيدن آن اگرچه خرج داشته باشد واجب است، و اگر بيرون آوردن آن ممکن نباشد بنابر احتياط واجب به آن مستراح نروند تا يقين کنند آن ورق پوسيده است. و نيز اگر تربت سيّد الشهداء(عليه السلام) در مستراح بيفتد و بيرون آوردن آن ممکن نباشد بايد تا وقتى که يقين نکرده اند که به کلّى از بين رفته به آن مستراح نروند.
مسأله 145 :
خوردن و آشاميدن چيز نجس حرام است و نيز خورانيدن عين نجس به اطفال حرام مى باشد، ولى اگر خود طفل غذاى نجس را بخورد يا با دست نجس غذا را نجس کند و بخورد جلوگيرى از او لازم نيست.
مسأله 146 :
فروختن و عاريه دادن چيز نجسى که مى شود آن را آب کشيد اگر نجس بودن آن را اعلام نکند اشکال ندارد، ولى چنانچه انسان بداند که خريدار يا عاريه گيرنده آن را در خوردن و آشاميدن استعمال مى کند بايد نجاستش را به او بگويد.
مسأله 147 :
اگر انسان ببيند کسى چيز نجسى را مى خورد يا با لباس نجس نماز مى خواند لازم نيست به او بگويد.
مسأله 148 :
اگر جايى از خانه يا فرش کسى نجس باشد و ببيند بدن يا لباس يا چيز ديگر کسانى که وارد خانه او مى شوند با رطوبت به جاى نجس رسيده است، لازم نيست به او بگويد.
مسأله 149 :
اگر صاحب خانه در بين غذا خوردن بفهمد غذا نجس است، بايد به مهمانها بگويد، اما اگر يکى از مهمانها بفهمد لازم نيست به ديگران خبر دهد.
مسأله 150 :
اگر چيزى را که عاريه کرده نجس شود اگر بداند که صاحبش آن چيز را در خوردن و آشاميدن استعمال مى کند، واجب است به او بگويد.
مسأله 151 :
اگر بچّه بگويد چيزى که در دست او است نجس است و يا بگويد: آن چيز را آب کشيدم، نبايد حرف او را قبول کرد. اگرچه بعيد نيست حرف بچّه مميز که خوب و بد را مى فهمد يا بچّه مراهق ( يعنى بچّه اى که نزديک به بلوغ است) معتبر باشد.
[38]