احکام نجاسات
مسأله 136 :
نجس کردن خط و ورق قرآن حرام است، و اگر نجس شود بايد فوراً آن را آب بکشند.
مسأله 137 :
اگر جلد قرآن نجس شود در صورتى که بى احترامى به قرآن باشد بايد آن را آب بکشند.
مسأله 138 :
گذاشتن قرآن روى عين نجس، مانند خون و مردار اگرچه آن عين نجس خشک باشد اگر موجب بى‌احترامى باشد، حرام است و برداشتن قرآن از روى آن واجب مى‌باشد.
مسأله 139 :
نوشتن قرآن با مرکّب نجس، اگرچه يک حرف آن باشد حرام است. و اگر نوشته شود بايد آن را آب بکشند، يا بواسطه تراشيدن و مانند آن کارى کنند که از بين برود.
مسأله 140 :
بايد از دادن قرآن به کافر اگر موجب بى‌احترامى باشد، خوددارى کنند و اگر قرآن دست اوست در صورت امکان از او بگيرند.
مسأله 141 :
اگر ورق قرآن يا چيزى که احترام آن لازم است مثل کاغذى که اسم خدا يا پيغمبر(ص) يا امام(ع) بر آن نوشته شده، در مستراح بيفتد بيرون آوردن و آب کشيدن آن اگرچه خرج داشته باشد واجب است و اگر بيرون آوردن آن ممکن نباشد بايد به آن مستراح نروند تا يقين کنند آن ورق پوسيده است. و نيز اگر تربت در مستراح بيفتد و بيرون آوردن آن ممکن نباشد، بايد تا وقتى که يقين نکرده‌اند بکلّى از بين رفته به آن مستراح نروند.
مسأله 142 :
گذاشتن قرآن بر روى زمين اگر بى‌احترامى محسوب شود جايز نيست.
مسأله 143 :
خوردن و آشاميدن چيز نجس، حرام است و نيز خورانيدن عين نجس به اطفال در صورتى که ضرر داشته باشد حرام مى‌باشد، بلکه اگر ضرر هم نداشته باشد بنابر احتياط واجب بايد از آن خوددارى کنند، ولى خوراندن غذاهايى که نجس شده است به طفل حرام نيست اگرچه بهتر است اين کار را نکنند.
مسأله 144 :
فروختن و عاريه دادن چيز نجسى که مى‌شود آن را آب کشيد اگر نجس بودن آن را به طرف نگويند اشکال ندارد، ولى چنانچه انسان بداند که عاريه گيرنده و خريدار، آن را در خوردن و آشاميدن استعمال مى‌کنند بايد نجاستش را به آنها بگويند.
مسأله 145 :
اگر انسان ببيند کسى چيز نجسى را مى‌خورد يا با لباس نجس نماز مى‌خواند، لازم نيست به او بگويد.
مسأله 146 :
اگر جايى از خانه يا فرش کسى نجس باشد و ببيند بدن يا لباس يا چيز ديگر کسانى که وارد خانه او مى‌شوند با رطوبت به جاى نجس رسيده است، لازم نيست به آنان بگويد.
مسأله 147 :
اگر صاحب خانه در بين غذا خوردن بفهمد غذا نجس است، بايد به مهمانها بگويد، امّا اگر يکى از مهمانها بفهمد، لازم نيست به ديگران خبر دهد، ولى چنانچه طورى با آنان معاشرت دارد که مى‌داند بواسطه نگفتن، خود او هم نجس مى‌شود بايد بعد از غذا به آنان بگويد.
مسأله 148 :
اگر چيزى را که عاريه کرده نجس شود اگر بداند که صاحبش آن چيز را در خوردن و آشاميدن استعمال مى‌کند، بايد به او بگويد.
مسأله 149 :
بچّه مميّزى که خوب و بد را مى‌فهمد - اگر چه تکليفش هم نزديک است - اگر بگويد چيزى را آب کشيدم، دوباره بايد آن را آب کشيد مگر آن که بداند آن را درست آب کشيده، ولى اگر بگويد چيزى که در دست اوست نجس است احتياط واجب آن است که از آن اجتناب کنند.