آفتاب
مسأله 193 :
آفتاب، زمين و ساختمان و چيزهائي را که مانند درب و پنجره در ساختمان به کار برده شده، و همچنين ميخي را که به ديوار کوبيده اند و جزء ساختمان حساب مي شود با شش شرط پاک مي کند.
اوّل: چيز نجس، تر باشد پس اگر خشک باشد بايد به وسيله اي آن را تر کنند تا آفتاب آن را خشک کند.
دوّم: اگر عين نجاست در آن چيز باشد پيش از تابيدن آفتاب آن را برطرف کنند.
سوّم: چيزي از تابيدن آفتاب جلوگيري نکند، پس اگر آفتاب از پشت پرده يا ابر و مانند اينها بتابد و چيز نجس را خشک کند، آن چيز پاک نمي شود، ولي اگر ابر يا پرده به قدري نازک باشد که از تابيدن آفتاب جلوگيري نکند اشکال ندارد.
چهارم: آفتاب به تنهايي چيز نجس را خشک کند پس اگر مثلاً چيز نجس به واسطه باد و آفتاب خشک شود پاک نمي گردد، ولي اگر باد به قدري کم باشد که نگويند به خشک شدن چيز نجس کمک کرده، اشکال ندارد.
پنجم: آفتاب مقداري از بنا و ساختمان را که نجاست به آن فرو رفته، يک مرتبه خشک کند، پس اگر يک مرتبه بر زمين و ساختمان نجس بتابد و روي آن را خشک کند، و دفعه ديگر زير آن را خشک نمايد، فقط روي آن پاک مي شود و زير آن نجس مي ماند.
ششم: بين روي زمين يا ساختمان که آفتاب به آن مي تابد با داخل آن، هوا يا جسم پاک ديگري فاصله نباشد.
مسأله 194 :
آفتاب حصير نجس را پاک مي کند و همچنين درخت و گياه به واسطه آفتاب پاک مي شود.
مسأله 195 :
اگر آفتاب به زمين نجس بتابد، بعد انسان شک کند که زمين موقع تابيدن آفتاب تر بوده يا نه، يا تري آن به واسطه آفتاب خشک شده يا نه، آن زمين نجس است، و همچنين است اگر شک کند که پيش از تابش آفتاب، عين نجاست از زمين برطرف شده يا نه، يا شک کند چيزي مانع تابش آفتاب بوده يا نه، آن زمين نجس است.
مسأله 196 :
اگر آفتاب به يک طرف ديوار نجس بتابد، طرفي که آفتاب به آن نتابيده پاک نمي شود، ولي اگر ديوار به قدري نازک باشد که به واسطه تابش به يک طرف، طرف ديگرش هم خشک شود پاک مي گردد.